WANGKAL

Kemis 16 Mei 2019

BENINGE EMBUN ESUK

Yehezkiel 2:8-3:11

Jabur 148

Yokanan 10:1-10

“Nanging ora ana wong Israèl sing bakal ngrungokaké kandhamu, malah Aku piyambak ora digugu. Wong kabèh mau padha wangkal atiné lan seneng nglawan. Yehezkiel 3:7

Durung suwe iki ana unen-unen utawa tembung sing njur dadi populer, yakuwi “..luwih te’en’I tinimbang TNI”. Mbuh kepiye karepe, ananging unen-unen kuwi sakbanjure dadi rembugan sing umum ana ing saktengahe masyarakat. Ana gandeng cenenge karo tembung kuwi, ing tulisan iki para maos arep dijak ngrasakne apa sing diarani WANGKAL, yakuwi kahanan kan luwih atos tinimbang sing atos, luwih watu tinimbang watu. Tembung WANGKAL kuwi nggambarake kahanan sing ora isa dirasa, ora isa dibayangake. Atose atos, angele angel lan abote abot. Kuwi dinggo nggambarke kahanane atine bangsa ngisrael nalika jamane nabi Yehezkiel.

DALANING MAKMUR

Bangsa Ngisrael wis bola-bali dikandani supaya lumaku ana neng dalane Gusti Allah, ananging tetep jik nhgeyel. Dikandani alus ora dong, dielikne kasar nesu lan malah maneni sing pada ngandani. Kahanan kaya mengkono kuwi sing sakbanjure diarani WANGKAL. Nora gelem ngrungok’ake, merga rumangsa bener dewe, ora gelem dikandani merga atine wis WANGKAL, ora gelem dituturi merga mripate karohanen wis blawur karo sabarang kahanan sing nggubet ana ing uripe.

Merga WANGKAL, mula ora gelem dikandani, kamangka sejatine nembe lumaku tumuju marang sakpinggiring jurang sing jero banget. Lan amaarga ora nggugu kandane sapa wae lan jurang jero sing ana ngarep lakune sansaya cedak, mula ya sakteruse njlungup, njegur jurang jero la nana neng tata uripe bangsa ngisrael, jurang jero kuwi didadekne babu karo bangsa liya. Kuwi kabeh klakon merga ndableg, merga WANGKAL lan merga mung nggugu karepe dewe.

Mbokmenawa meh pada kaya kaanane bangsa ngisrael ing jaman semana, ing jaman saiki ya ora sithik wong sing WANGKAL, sing mung nggugu karepe dewe, sing angel dikandani,angel diarahke,angel dielekne. Kaya lumaku tumuju jurang, lan nalika nembe kejlungup ana neng dasaring jurang nembe eling lan njerit gerp-gera, sambat ngaru-ara. WANGKALing ati wong jaman saiki sejatine luwih nggegirisi. Ana sing rumangsa pinter dewe mula angel dijak rembug’an, dupeh sarjana apa meneh doctor, kabeh meh dikuasani,yen idene ora digagas njur nesu. Ana meneh sing nggegeg’i tradisi lawas, rumangsane tradisi kuwi kabenerane langgeng, mula emoh diowahi, mbegegeg kaya sepur nggembos ban’e. WANGKAL kuwi kahanane atine menungsa sing ana kawit jaman kina-makina.

WANGKAL

“Piye Lik, sidane asiling rapat mang mbengi piye?”, Dalijo esuk kuwi nalika meh mangkat ngarit, nakoni Lik Ndoleng bab rembugan wingi sore.

“Hmmmm..angel dijak mikir amab Jo, alesane ya kya jaman jangkrik jik klamben. Jare iki penemune warga pasamuan. Mbuh kuwi penemune pasamuan apa penemune dewe, aku ya radong. WANGKAL tenan atine Jooo”, Semaure Lik Ndoleng sinambi nyakot gethuk’e, sanadyan empuk ananging merga erosi, eh emosi dibrakot sakayenge.

“Yen esmosi aja gethuk lan godonga dibrakot lik, kuwi katut diemplok godonge sing nggo mbuntel”, Nduk I’in ngelikake pakne cilik merga meh ngeleg geong gedang.

“Ya cen jik akeh sing kaya mengkono Lik, tetameng warga,wong liya kanggo mayungi penemune. Ora diwasa, ora jentel….. lha sing pada karo sampeyan sapa lik?”,Dalijo miterang luwih jero.

“Renek blass..”Semaure Lik Ndoleng.

“Hayoo..rawani ngakoni, genah kang Markun mathuk karo idene sampeyan lho lik..po urung mop on lik?” Nduk I’in semaur,sajak ngece.

“Dusss..malah blaka In..klakon diosso Dalijo entek amek kurang golek ikingko…!”Sesambate Lik Ndoleng, dene Dalijo mung pelngah-plengeh kaya manuk kutut diculne, raisa urip..

Mbah’e..