Rabu, 31 Juli 2019

MUNGSUH


Rebo Pahing 31 Juli 2019
BENINGE EMBUN ESUK

KANCA DUDU MUNGSUH


Hosea 6:11-7:16
Jabur 44
Mateus 5:43-45
“Mergi saking pitulung Paduka kawula sami ngrebahaken mengsah, mergi saking dayaning asma Paduka enggèn kawula ngiles-iles tiyang-tiyang menika.” Jabur 44:6

Sabarang apa wae sing ora dadi senenge lan uga sing ora nyenengi, kuwi isa diarani MUNGSUH. Pancen ora kudu nunggu gelut utawa tukar-padu supaya isa diarani MUNGSUH. Mulane sing kudu dadi paugeran ana ing sajroning urip iki, sapa wae kudu mengerteni endi kang isa dadi “kanca” lan endi utawa apa wae kang isa dadi “MUNGSUH”. Sabarang kang apik lan isa ndadekne uripe menungsa kabeh tentrem lan rahayu kuwi mbuh kepiye wae kahanane isa diarani kanca, dene sing ora isa marakne seneng utawa bungah, kuwi isa diarani MUNGSUH. Dene wujud lan kahanane kanca utawa MUNGSUH kuwi isa beda-beda lan isa uga merga salin wektu, sanadyan pada kahanane, isa dadi kanca lan isa dadi MUNGSUH. Sing baku, apa wae sing kinaranan MUNGSUH, mesti bakal  diendani lan sakisane ditumpes.

Paseksine Juru Bani Korah, minangka panganggit Jabur 44, nekseni pengalamane urip yen nalika ngadepi MUNGSUH sing akeh lan kuwat, ananging Gusti Allah tansah maringi pitulungan. Crita lan paseksine Juru Jabur ngandharake yen ya mung Gusti Allah piyambak sing kwasa ‘ngrebahake” mengsah utawa MUNGSUH. Mula saka kuwi, kanggone juru Jabur, ora kaya ngapa gede lan kuwate MUNGSUH sing dadi undheraning urip, ananging karo sapa percaya. Yen mung nyawang sepira gede lan kuwate MUNGSUH utawa isa uga masalah, tekana kapan, ora bakalan isa “ngrebahke” MUNGSUH kuwi, ananging sauger percaya yen mung Gusti Sing Isa Ngecet Lombok, kabeh dayaning MUNGSUH utawa masalah isa sumingkir kadya pedut tinerak ing cahyaning Kyai Bagaskara.

MUNGSUHE MASUK ANGIN


Saka crita ing nduwur, yen isa dijupuk “poin-poin” piwulang, ana sing kudu (luwih) digatekake. Sepisan, sajroning urip iki, kabeh titahe Gusti, klebu menungsa, mesti bakal nduweni lan ngadepi masalah utawa MUNGSUH. Sing dadi paseksine juru Jabur, aja nyawang sepira gedene MUNGSUH kuwi lan aja mung ngandekake kekuatane dewe, ananging pasraha marang pangwasane Gusti, kuwi sing dadi kuncine ngadepi lan nglempangake MUNGSUH. Sapa wae sing percaya karo daya pangwasa lan kakuatane Gusti, mesti isa nelukake MUNGSUH utawa masalahing urip, mbuh kaya ngapa gedene lan kaya ngapa modele.

“Jo, kanggomu yen menungsa kuwi kerep entuk masalah utawa jare mbah’e MUNGSUH, kuwi lagi diberkahi Sing Ngecet Lombok apa malah lagi diukum?” Sore kuwi nalika pada lagi wedangan karo pacitane grontol goring neng teras, Lik Ndoleng kaya padatan, mbuka obrolan ngetan ngulon.
“Yo mesti wae nembe diukum kuwi Lik, mosok ngadepi masalah okeh kok diberkahi..!!” Nduk I’in kaya biasane, nyoal-nyael kaya geni diapeli bensin.
“Biyuh..crigis In..aku ora takon awakmu malah nyamber kaya kirik ngerti balung!!” Lik Ndoleng melu nyamber, merga rumangsa ora takon karo I’in.
“Biyuh..malah pada samber-samberan, kaya bledeg mangsa rendeng. Yen aku mung kari arep disawang saka ngendi. Yen wong sing percaya karo pangwasane Gusti, akehe masalah utawa MUNGSUH kuwi malah dadi srana nelakake yen Gusti bakalane maringi kekuatan sing linuwih utawa pinunjul. Dene yen disawang saka panyawang wong sing ora percaya, akehe masalah utawa MUNGSUH kuwi dadi memala. Sing penting nalika ngadepi MUNGSUH utawa masalah kuwi, pada percaya ora karo Gusti, kuwi wae. Yen percaya, mesti kabeh MUNGSUH bakalan diglempangake” Dalijo semaur sinambi nyumet djarumsupere, dene Nduk I’in karo Lik Ndoleng ya mung sawang-sawangan.


Mbahe..

Selasa, 30 Juli 2019

WANUH


Selasa Legi 30 Juli 2019
BENINGE EMBUN ESUK

Klik Wae Ben
WANUH


Hosea 6:1-10
Jabur 44
Mateus 7:6, 12-14
Aku mundhut katresnanmu sing tetep, dudu kurban kéwan. Aku luwih seneng yèn umat-Ku wanuh karo Aku, ketimbang karo kasaosan kurban obongan” Hosea 6:6

WANUH kuwi beda karo ngerti. Yen ngerti kuwi mung winates ing tata paningal lan nalar, dene yen bab WANUH kuwi ya tata paningal,tata rasa lan tata nalar. WANUH kuwih jere pangertene lan luwih suwe prosese supaya isa WANUH. Sakdurunge WANUH, kudune ya ngerti, dene ngerti kuwi isa lumantar nyawang lan ngrungu. Mula saka kuwi, ing antarane WANUH, Ngerti lan Krungu kuwi sawijining kahanan sing hara bisa dipisah,merga kabeh ana gandeng cenenge siji lan sijine.

Piwulange Gusti Allah lumantar nabi Hosea menehi pangerten sing gambling kanggo sapa wae. Ing kana Gusti nerangake yen katresnan kuwi ora mung ana ing tata pangerten, sing mung mligi bab tata paningala lan pangrungon, ananging kudu nganggo tata rasa lan nalar. Merga ngerti mung winates ing nalar, mula akeh wong sing ngibadah mung minangka srana “ngapusi”. Lho kok ngapusi? Iya, merga akeh sing nduwe anggepan, ngibadah kuwi sing penting sing katon, dene babaagan  rasa lan tumindak kuwi urusan keri.  Mula saka kuwi, pangandikan Gusti pas banget, ora munging jamane nabi Hosea, ananging ya ing dina iki.
Gusti ngersakne katresanane menungsa kuwi sing gumatok ing urip, ora mung winates ing kurban (persembahan/pisungsung), ananging ya bab WANUH, yakuwi mengerteni Gusti luwih jero lan manteb. Kaya sing tinulis ing nduwur, merga mung ngerti lumantar paningal lan ora nganggo rasa lan nalar, mula ya nganggepe nalika ngibadah kuwi sing dimangerteni wong akeh, cukup. Kamangka tumrap Gusti, ngibadah sing sejati kuwi nalika isa “Nresnani” Panjenengane kanthi total.

WANUH


Ing jaman saiki ya ora sithik sing kena sasaran kritikane Gusti lumantar Hosea. Ngibadah utama beragama kuwi sing penting sing isa katon utawa disawang liyan, bab tumindak manut kersane Gusti apa ora kuwi, urusan keri. Mula saka kuwi, neng jaman saiki, mirunggan neng ngindonesa, sanadyan papan pangibadah akeh, ananging tumindak ala lan ndadekne kapitunane liyan ya nggladeg. Ora jaminan sansaya akeh papan ngibadah sansaya akeh wong tumindak apik. Kuwi merga apa? Merga ngibadah mung men dialem dadi wong sing beriman lan bertagwa secara panyawang, ora minangka lakuning urip/.

Akeh sing sejatine ora (durung? WANUH karo Gusti, mung ngerti,kuwi wae ora sinau dewe lan mbudidaya ngerti dewe, njaluk diwulang lan ya kudu manut karepe atine. Klebu sing maca tulisan iki, ya ora sithik sing mung ngerti bab Gusti lan tata panguripan sing dikersakne, lan durung sarta wegah sinau WANUH sing saktemene. Sing mesam-mesem kuwi sing isa rumangsa..hehe

“Jo, wingi aku pisungsung pangucap sokur  kok ora diwartakne ya?”Lik Ndoleng cluluk karo Dalijo.
“Yo malah apik ta Lik..”Semaure Dalijo, karo kriyip-kriyip,merga jik ngantuk,sebabe mulih wis wayah subuh.
“Weh, lha mengko pada ora mangerteni yen aku pisungsung,lan tujuanku ben okeh sing melu kaya aku” Lik Ndoleng jik sajak kuciwa.
“Pisungsung kok njaluk diwartakne, kaya bocah cilik wae, nggambar elek jik kon ngalem..blegermu tuwek lik, jebul pikiranmu bocah!”Ujug-ujug Nduk I’in melu semaur, kamangka nembe teka seka kali,umbah-umbah.
“:Asembb..kweleh meneh..”Batine Lik Ndoleng.

Mbahe..

Senin, 29 Juli 2019

NGRUMAT


Senen Kliwon 29 Juli 2019
BENINGE EMBUN ESUK

NGRUMAT URIP


Hosea 2:14-3:5
Jabur 44
Mateus 6:24-34
“Coba delengen, manuk-manuk sing padha mabur mrana-mréné, kaé rak ora nyebar wiji, ora ngundhuh, lan uga ora nyimpen panènané ana ing lumbung. Éwasemono Ramamu ing swarga ngopèni manuk-manuk mau! Apa kowé ora luwih aji ketimbang karo manuk-manuk kuwi?Mateus 6:26

Mbandingake menunsa karo manuk kuwi sejatine ora sebanding, sanadyan pada-pada titahe Gusti. Ananging ngilo utawa sinau seka polahtingkahe Manuk sing urip neng alam bebas kuwi ya apik lan ora luput. Yen disepadakake, Manuk sing pada urip bebas neng alam kae isa dadi patuladan tumrap manungsa, mirunggan bab bungahing urip lan tanpa kuwatir ngadepi urip. Bab urip kang bungah lan tanpa dikuwasani rasa kuwatir iki, saka kabeh titahe Gusti, menungsa juarane. Menungsa uripe kerep nyumelangke lan nguwatirke apa wae, seka  bab sing sederhana lan pomeneh sing rumit tur ya sinawang sulit.

Ana crita neng Kitab Suci sing nyritakake bab Uripe manuk neng alam bebas utawa neng awing-awang. Crita kuwi njlentrehake kaya ngapa senang lan bungahe Manuk-manuk kuwi lan sanadyan ora nenandur,ora nabung, ora ndepositoke lan ora nduweni simpenan panganan, tetep isa nglakoni urip kanthi bungah, jik isa gegojekan tanpa wedi salah sijine nesu lan mutung. Kabeh kuwi klakon merga dirumati dening sing nggawe urip, Manuk-manuk kuwi ana sing NGRUMAT.

CARANE NGRUMAT DARAH TINGGI


Tembung NGRUMAT kuwi tegese tumindak utawa tumandang gawe kanggo natal an ndadekake sabarang sing dirumat tetep apik utawa lestari. Dene carane NGRUMAT kuwi maneka werna, pokok’e apa wae kang klakon kanggo tujuan lestarine urip lan kahanane sabarang kabeh kuwi isa diarani NGRUMAT. Tumindak NGRUMAT kuwi isane klakon ya nalika sing mbutuhake rumatan gelem dirumat, merga sanadyan ana sing NGRUMAT ananging menawa sing kudu dirumat ora gelem,ya mokal lelakone urip sing diarani NGRUMAT mau klakon.

Manuk sing dadi conto piwulange Gusti kuwi gelem dirumat, merga ya gelem mangan apa sing wus cinawis. Lan sing penting, Manuk kuwi ya polah utawa tumandang kanggo njupuk sranane pangrumat saka sing gawe urip. Sanadyan ana sing NGRUMAT ananging menawa ora gelem tumandang, ya pada wae. Mula saka kuwi, para kadang sing maca tulisan iki, aja kokean was sumelang, aja kalah karo rasa kwatir, jenenge Manuk wae dicaisi panganan anggere gelem obah, mosok menungsa sing jarene titah paling jos dewe iki ora dirumat dening Sing Ngecet Lombok? Yen wis sadar yen uripe ana sing NGRUMAT, ya aja lali makarya,tetep sengkut olehe pada makarya. Lan sakjroning makarya ya kudu kreatif lan inopatip, ana mung kaya Manuk..kawit mbiyen ya mung ngona-ngono wae..hehe..

“Lik, kenapa mbiyen ora sida karo Yu Wasti?” Ujug-ujug esuk kuwi Dalijo nakoni Lik Ndoleng bab mbiyen ora dadi karo Yu Wasti.
“Kuwi merga ora dirumat katresnane Kang, ora isa NGRUMAT cinta kuwi Paklik..”Nduk I’in kaya padatan, melu semaur.
“Crigis kabeh cahh!! Kowe pada ora ngerti polahke NGRUMAT tresnaku karo Wasti. Takrewangi macul bapakne, usung rabuk, dandan kandang..lha jebul malah digaglag mbuta!!”Lik Ndoleng semaur sajak erosi..eh emosi..
“Lha kuwi pora salah NGRUMAT Lik, lha cintamu karo Yu Wasti, sing mbok rewangi lan gatekne malah gaweane bapakne..luput Lik..kleruu!!”Dalijo nyuntak unek-uneg bab gagale Lik Ndoleng karo Yu Wasti.
“Haiyah..kaya kowe isa NGRUMAT wae Jo..buktine Tarsi ya ucul.hehe” Lik Ndoleng mbalik ngece Dalijo.
“Asemb..cah tuwek siji iki pancen gah kalah!!”Dussss!”Batine Dalijo, merga meh muni wedi disaruwe sing maca BENINGE EMBUN ESUK.


Mbahe..

Sabtu, 27 Juli 2019

PENGANDEL


Setu Pon 27 Juli 2019
BENINGE EMBUN ESUK

IKI PENGANDEL


Hose 1:11-2:15
Jabur 85
Lukas  8:22-25
“Gusti Yésus nuli ngandika marang para sekabaté: “Pengandelmu ana ing ngendi?” Para sekabat mau padha wedi lan gumun banget, sarta padha rerasanan: “Wong iki sapa ta, déné nganti angin lan ombak padha ngèstokaké dhawuhé?” Lukas 8:25

Tembung PENGANDEL kuwi seka lingga Ngandel, sing tegese yakin utawa percaya. Mula saka kuwi, tegese PENGANDEL kuwi ukuran utawa tingkatan kapercayan utawa keyakinan. Lan nalika tembung kuwi didadekne ukara pitakonan, “ Pengandelmu ana ngendi?”, tegese ana kahanan  PENGANDEL sing ana neng pawongan utawa kelompok wong sing ora bener. Dene apa sebab lan masalahe ngapa kok ndadekne pawongan utawa kelompok PENGANDELE tipis utawa kandel kuwi mestine beda-beda.

Crita bab piwulange Gusti Yesus neng Injil Lukas 8 ayat 22-25 dadi kaca pengilon marang sapa wae sing maca piwulange Gusti. Neng kana dicritakne nalika Gusti lan rombongan para sekabat nyebrang segara. Neng saktengahing laku njur anaprahara sing ndadekne prane oling lan sansaya suwe klebon banyu. Kahanan kuwi sing ndadekne para sekabate Gusti sansaya wedi lan sansaya tipis, malah kepara ilang PENGANDELE. Merga saka kuwi njur pada mbingungi lan kabeh ora ndadekne kahanan ora sansaya apik malah kosokbaline, marakne kahanan sansaya nggegirisi. Ing sakjroning kahanan kaya mengkono kuwi, Gusti Yesus malah tinemokake dening para sekabat nembe sare. Mulane njur digugah lan wungu lan sakbanjure NDAWUHI praharane meneng. Mbuh merga kaget serene keganggu apa merga apa, ananging jirih lan sumelange para sekabat kuwi ora dadi kersane Gusti, mula njur pada didukani, “pengandelmu ana ing ngendi?”

Tumrap Gusti Yesus, ngendegne prahara kuwi mayar,pada mayare karo ngombe wedang putih. Ananging tumrap menungsa (klebu sing maca tulisan iki, sing jik rumangsa menungsa..hehe), kabeh rinasa abote ngeram. Lha mikul apa ta kok abot?Iki ora mikul apa-apa, mung dikon NGANDEL! Wong sing NGANDEL kuwi isa diarani nduweni PENGANDEL, lan lumantar PENGANDEL kuwi isa nglakoni samubarang,malah kepara isa ngakon apa wae. Seka andharan iki isa dimangerteni, kenapa Gusti Yesus duka nalika para sekabat ngadepi “dinamika” alam,sing jenenge prahara. Yen para sekabat NGANDEl, mesti praharane isa ditundung lunga, merga ora NGANDEL ya malah ditelukne rasa wedi.

“In, saiki aku ngerti, ngapa Dalijo mbiyen ora dadi karo Tarsi”, Lik Ndoleng esuk kuwi, neng pawon wedangan ujug-ujug ngrasani Dalijo.
“Weh,lha kepiye Lik?” Takone Nduk I’in.
“Kuwi merga Dalijo, dulurmu lanang kae ora nduweni PENGANDEL sing baokoh!” Semaure Lik Ndoleng santai.
“Weladalah, mosok ngono Lik,ananging sajake iyo..hehe..”Wangsulane Nduk I’in ya santai lan ketungka Dalijo njedul seka lawing sisih Lor lan cluluk.
“Pada kowe Lik, badhar karo Yu Wasti, kuwi ya merga PENGANDEL’e sampeyan sing tipis tur meneh sampeyan jirih..”Semaure Dalijo sinambi nyumet djarumsupere.
“Dusss..malah njedul kowe Jo!!!” Lik Ndoleng kaget.

Mbahe..

Jumat, 26 Juli 2019

NYLEWENG


Jemuah Pahing 26 Juli 2019
BENINGE EMBUN ESUK

BEN RA NYLEWENG!


Hosea 5:1-15
Jabur 85
Mateus 6:19-23
“Piala sing dilakoni wong Israèl yakuwi nyegah wong-wong nganti padha ora bisa mratobat marang Pangéran Allahé. Sebab wong-wong mau wis padha dikwasani déning rohing penylèwèng, nganti padha ora ngakoni yèn Pangéran kuwi Allahé.” Hosea 5:4

Sing diarani NYLEWENG kuwi nalika lumaku ora pas karo dalan sing kudune diliwati. Yen kudune mlaku ngulon, merga ngulon bakal tumeka ing tujuanne, ananging malah mlaku ngidul, kuwi sing diarani NYLEWENG. Mula saka kuwi, apa wae alesane, NYLEWENG kuwi tetep ora bener lan pener. Dene ana ing urip saben ndina, NYLEWENG kuwi isa klakon ana ing sadengah kahanane urip, NYLEWENG bab bebrayan, NYLEWENG bab ngrumati duwit, NYLEWENG seka timbalan lan sakpanunggalane.

Crita Kitab Suci neng Kitab Hosea bab 5, mirunggan neng ayat 4 ngajak sing pada maca tulisan iki ngilo, yen paukumaning urip kuwi jebule wohing panylewenging urip. Manut crita Kitab Suci kuwi, piala utawa paukuman sing dialami menungsa merga pada nyegah wong liya kanggo nglakoni pamartoabat . kabeh kuwi klakon merga kabeh wis dikuwasani dening pagwasaning pepeteng sing marakne pada NYLEWENG. Dadi, sejatine NYLEWENG kuwi dudu karepe dewe, iki manut paseksine Kitab Hosea, ananging merga dikwasani dening rohing panyleweng.
Mulane, sing pada ngati-ati, aja ngasi urip iki mung dikwasani dening rohing panyleweng lan kuwi ndadekne ora tanggungjawab. Gusti Allah kuwi wis mranata para Kagungane manut karo kabisane dewe-dewe, mula yen tinimbalan nglakoni ayahan, ya kuwi mesti tetimbalane Gusti, mesti isa nglakoni. Arane gawean utawa tanggungjawab radilakoni ora merga ora isa, ananging mung merga WEGAH! Lha, yen digathukne karo piwulange kitab Hosea, wegah netepi tanggungjawab kanthi sengaja kuwi isa diarani NYLEWENG utawa nembe dikwasani dening rohing panyleweng.

JOSSS


Sing pada NYLEWENG kuwi ya kinaranan ora ngakoni Pangeran Yehuwah kuwi Gusti Allahe. Yen ana pangandikane Gusti sing kaya mengkene iki (sing sadar lho ya), apa ya pora pada gigrik yen meh NYLEWENG saka timbalane pakaryane Gusti? Kamangka, yen gelem pada jujur, akeh sing kerep nyepelekne timbalane Gusti. Mangkat neng nggreja telat, kejatah mimpin PA, ora mangkat, alesane lali, kejatah pemandu pujian, alesan raisa nyanyi, kamangka yen nyanyi neng kamarmandi swarani memper Tety Kadi, lan sakpiturute. Sing baku, sapa wae sing tinimbalan karo Gusti ing pakaryane, kuwi mesti isa, yen ngaku ora isa kuwi mung WEGAH! Kabeh kuwi pilihan, ananging yakuwi, yen nglakoni kuwi kabeh, uripe diarani NYLEWENG saka kersane Gusti, kari para maos arep milih sing mbangunturut apa sing diarani NYLEWENG.

“Lik, kok mau bengi kejatah mimpin pujian pas PA ora mangkat, ngandi?” Dalijo nakoni Lik Ndoleng, nalika arep mangkat ngarit, jik ngesah arit neng dulomah.
“Weh, aku lali Jo, serius…”Wangsulane Lik Ndoleng entheng.
“Lali apaaa, lha wong wingi sore takelikne lho ya…alesan wae Lik..Tuman!” Nduk I’in melu snewen karo alesane Lik Ndoleng.
“Weladalah Lik, aja sembrana karo timbalan, kuwi isa diarani NYLEWENG seka dalaning Gusti lan isa nampa paukuman..ndang mertobat Lik rasah alesan lali,ora isa,repot lan sakpiturute. Ayo mertobat Lik..”Dalijo kejek nggone ngelikake. Dene Lik Ndoleng, kaya padatan, plengah-plengeh kaya Kelinci ditinggal pasangane.

Mbahe..


"Yen rumangsa migunani, pada ndumen marang para mitramu.."

Kamis, 25 Juli 2019

BERBAGI BAKAT DAN BERKAT

MUTIARA EMBUN PAGI


Memiliki Hati yang mempunyai KESUNGGUHAN MEMBANTU orang lain sesuai dengan KEMAMPUAN dan KEAHLIAN kita.


Di depan gerbang suatu jembatan disalah satu kota Eropa, 
duduklah seorang buta peminta-minta. 
Ia setiap hari duduk di situ sambil memainkan biolanya yang sudah usang dan menaruh  kaleng di depan dia duduk.
Dia berharap orang-orang yang lalu lalang merasa iba mendengar  gesekan biolanya dan memberinya sedikit uang......

Pada suatu hari seorang pria yang  berjubah panjang, Dia lewat dan memperhatikan peminta minta buta ...yang sedang memainkan biola nya .....tidak ada orang lewat yang mau memperhatikan nya.
Pria tersebut akhir nya datang menghampiri peminta buta tadi dan meminta agar peminta buta itu meminjamkan biola usangnya. 
Tentu saja si peminta buta itu menolak, dan berkata; "Tidak !!! Ini adalah hartaku satu satu nya !!!"*. 

Tetapi orang tersebut terus membujuk agar si peminta buta mau meminjamkan biolanya, meski hanya untuk sebuah lagu.

Akhirnya si peminta  buta itu, dengan terpaksa memberikan biola tua.
Dan Pria yang berjubah panjang tersebut berbisik.... 
Saya akan beri contoh...memainkan Biola dengan sepenuh hati ....dengan tujuan sungguh sungguh untuk Menghayati dan masuk didalam lagu itu, jadi bukan sekedar memainkan atau hanya sekedar mencari iba....cepat menyelesaikannya”

Setelah itu, dia mulai memainkan sebuah lagu dengan begitu indah dan syahdu.
Suara Biola yang begitu halus di tangan si pemain ini, dan membuat semua orang yang lewat Berhenti,  serta mereka  mengelilingi si pemain biola dan si peminta Buta tersebut.
Begitu merdunya lagu dan bagusnya permainan BIOLA si PRIA tersebut, membuat semua orang terdiam, terhanyut oleh gesekan Biolanya. 

Kerumunan besar semangkin banyak, Si pengemis buta pun terkesan dan ternganga ....tanpa dapat berkata-kata.  Kaleng yang tadinya kosong kini telah penuh dengan uang.  Bahkan sampai keluar dari kaleng karena tdk cukup lagi menampung uang yang bukan hanya recehan , tetapi lembaran dolar yang di berikan org org yang berkerumun itu.

Dan ternyata tidak cuma satu lagu, tetapi beberapa lagu dimainkan oleh si pemain biola tersebut.

Akhirnya iapun harus menyelesaikan permainannya, dan sambil mengucapkan terima kasih, ia mengembalikan biola itu kepada si pengemis.  Dan Berpesan kepada Peminta Buta itu.
"Sekarang pulanglah...dengan uang yang engkau dapat hari ini...belilah baju yang baik, mandi, cukur rambut dan rapikan jenggotmu. MULAI besok bermainlah seperti yang aku katakan dan aku contohkan"
Si pengemis dengan berlinang air mata dan gemetar: "Mengucapkan terimakasih pada Tuan yang budiman ". Si Pria ini tersenyum dan dengan perlahan
Meninggalkan tempat itu.

KEESOKANNYA
Sungguh Peminta Buta tadi sudah kembali duduk ditempat yang sama tetapi
Sekarang PENAMPILANnya BERBEDA. Memakai setelan Jas dengan rambut kuncir... janggut rapi..dengan bau parfum yang lembut. Dia mulai memainkan BIOLAnya dengan Halus...dengan sepenuh Hati...terdengar Indah dan Syahdu sungguh sungguh  meresapi dan masuk dalam ke Lagu tersebut. Dan sebentar saja .....
Orang orang yang lewat kembali berkerumun untuk  menikmati 1 - 2 lagu dari peminta buta  “sambil memasukan uang” kedalam kotak yang cukup besar,bukan lagi kaleng.

Sejak hari itu Peminta buta itu bukan lagi sebagai “peminta buta”...tapi orang menyebutny “Seniman jalanan”,yang sangat menghibur pejalan yang lewat di gerbang jembatan

Nasib dan Rejeki Peminta buta pun sudah berubah sangat drastic, sekarang dapat hidup dengan sangat Layak bahkan Berkecukupan. Dan peminta buta itupun tidak pernah tahu,siapa Pria berjubah panjang tersebut

 Apakah Anda ingin tahu pria berjubah panjang tersebut ?
Oran-orang  menyebutkan namanya: "Paganini".Sang maestro biola  Paganini, ia telah Memberi Bantuan sesuai dengan Profesinya. Dia tidak memberinya uang kepada Peminta buta tersebut tapi  Dia memberi Resep Seniman Biola kepada peminta buta tersebut

Saudara.., 
Banyak cara bagi kita untuk menjadi seperti "Paganini" *dalam membantu orang lain
Lakukanlah sesuai dengan KEMAMPUAN dan TALENTA kita.
Jadikanlah hidup ini “PENUH ARTI”untuk membantu sesame,KEBAHAGIAN Kita bukan berapa banyak  orang mengenal kita, tetapi…
Berapa Banyak Orang orang yang Hidupnya menjadi Bahagia karena Kita

Maka mari kita jadikan BAKAT, KEAHLIAN dan TALENTA yang kita punya untuk menjadi BERKAT bagi  orang orang disekitar kita, maka kita akan merasakan KEBAHAGIAAN  karena begitu banyak orang yang boleh Berbahagia karena kita.
Dan Kasih TUHAN senantiasa akan menyertai kita
TUHAN akan menambahkan kita dengan TALENTA TALENTA baru..


Selamat Pagi
Selamat Beraktifitas
TUHAN MENYERTAI


Dari berbagai pengalaman


DIPROTHOLI


Kemis Legi 25 Juli 2019
BENINGE EMBUN ESUK

AJA DIPROTHOLI


Hosea 4:1-19
Jabur 85
Mateus 6:7-15
“Kalepatan kawula mugi Paduka apunten, kados déné kawula inggih ngapunten tiyang-tiyang ingkang sami damel kalepatan dhateng kawula.”Mateus 6:12

DIPROTHOLI kuwi linggane prothol, sing tegese ucul seka babone lan ndadekne kahanane cacat utawa ora jangkep meneh. DIPROTHOLI kuwi kahanan sing klakon lantaran ana sing marakne prothol. Apa wae sing DIPROTHOLI kuwi mesti suda kahanane lan mesti dadi suda uga endah lan senine. Sanadyanta kaya mengkono, pancen ana perkara-perkara sing malah dadi apik nalika DIPROTHOLI. Ning ya kuwi, biasane apa wae sing DIPROTHOLI kuwi mesti ora normal meneh.

Menungsa kuwi salah siji titah sing nduweni akehe ora njamak bakat, salah sijine ngowahi lan uga nyuda apa wae, manut karepe dewe. Yen dirasa kokean njur dipotholi lan sing wis pas ditokne wae. Merga saka “akehe talentane”, mula ya orasah kaget yen polah tingkahe menungsa anggone MROTHOLI samubarang kuwi ya tekan ngendi-endi, malah tekan neng tata kapercayan.
Piwulange Gusti Yesus ing Mateus 6 ayat 7-15, memulang bab perkara-perkara sing apik kanggo nglakoni urip,  ing kana njur ana piwulang bab pandonga. Ing sajroning pandonga, Gusti ngersakne kabeh menungsa pada apura-ingapura, ora mung njaluk diapura anaging wegah ngapura. Ananging sing klakon, akeh sing ndakik-ndakik nalika ndonga rama kawula, ananging kuwi ing tembung wae, bareng tumeka ing tumindak ya mak bussss..pada ora gelem apura-ingapura. Akeh sing seneng “ngingu” virus ganas sing diarani iri,srei lan drengki.

Ben Aja PROTHOL Untune


Bener akeh sing apal bab donga Rama Kawula, ananging arang sing gelem ndonga jangkep lan sakbanjure ya jangkeb anggone nglakoni. Sing akeh, kuwi sing ndongane DIPROTHOLI, mung tekan ..”Kalepatan kawula mugi Paduka apunte…” Bar iki titik, yen dikon mbacutke wegah, merga abot olehe ngapura liyan. Lha sing kaya ngene iki sing diarani kahanan sing prothol merga DIPROTHOLI., ndonga semangat nalika njaluk diapura dosane ananging nyara lirih lan malah kepara meneng nalika disuwun Gusti ngapura liyan. Bab nindakne [angapura kanggo wong liya kuwi, abote kaya nyunggi gunung Merbabu.

“Jo, cah saiki kok pada kemakine ngeram ya? Honda Jupiter apik-apik kok DIPROTHOLI ki piye?” Lik Ndoleng semanta, nalika sore kuwi lagi santai neng Sor Talok.
“Salah Lik, Jupiter kuwi dudu Honda tapi Yamaha” Semaure Nduk I’in.
“Haiyahh..iyo---iyooo Innn!” Wangsulane Lik Ndoleng.
“Ajameneh mung aksesoris kendaraan Lik, saiki kapercayan wae akeh sing pada mrotholi lan uga DIPROTOLI. Akeh sing arang ngibadah, akeh sing jik nesunan lan mutungan, akeh sing sih telat mangkat lan tekane Nggreja. Lha sing kaya mengkono kuwi pora ya klebu mrotoholi berkahe Gusti? “ Dalijo njelaske sinambi pitakon.
“Oiya, aku ya kaya mengkono, nyuwun diapura luputku karo Gusti, ning abot ngapura liyan” Semaure Dalijo. MROTHOLI lan DIPROTHOLI kuwi bakal tansah klakon..

Mbahe..

Rabu, 24 Juli 2019

NDEDONGA


Rebo Kliwon 24 Juli 2019
BENINGE  EMBUN ESUK

IKI YA DONGA


Amos 9:5-15
Jabur 119:17-32
Yokanan 6:41-51
“Paduka mugi maringi kasaénan dhateng kawula, kang abdi; supados kawula gesang lan mbangun-turut dhateng dhawuh Paduka.” Jabur 119:17

Yakin mbolokin, yakin sejuta persen, yen kabeh sing maca tulisan iki wis paham karo sing diarani NDEDONGA utawa ndonga utawa berdoa. Kuwi kabeh klakon merga kawit ana ing wetengane simbokne, wis urip kebak ing pandonga. Mulane yen nalikane gede njur paham wae nganggo banget bab NDEDONGA, kuwi ya orasah pada mbingungi. Lan mesti ya luwih akeh sing paham bab NDEDONGA, sing tegese nyuwun tinimbang maturnuwun, uga mesti sing dijaluk mung butuhe dewe, tanpa mikirke lan ngeling liyan. Lha..kuwi,sing mesam-mesem sinambi maca, hayooo…bener kan, saklawase iki mung mikire ndonga kuwi nyuwun lan kuwi wae kanggo senenge dewe?

Pancen ora salah yen sakjroning NDEDONGA kuwi ana panyuwunane, ananging isine pandonga kuwi ora mung njaluk, yen mung njaluk kuwi mung kaya proposal wae. Isine donga nalika NDEDONGA kuwi ya sakliyane maturnuwun ya kudu mikirke kebutuhane liyan, aja mung nggagas kebutuhane dewe wae. Paseksine juru Jabur, apik kanggo pasinaon. Neng paseksi kuwi dicritakake, yen ing  sakjrone ndedonga juru Jabur ora mung nyuwun apa sing isa ndadekne senenge, ananging nyuwun supaya sakjroning uripe isa nglakoni kabeh dhawuh pangandikane Gusti. Iki jian apik tenan, beda karo jaman saiki, ndongane pada ndakik-ndakik, ananging ora gelem nyambut gawe kagem Gusti lan ora nate ndonga kanggo netepi timbalan kanthi serius.

Mulane, ayo saiki wiwit ndonga sing mikirke liyan, ora mung “ngejokne proposal” wae. Yen ndonga karo Sing Mbaureksa Urip kanthi mikirke liyan, ora usah kuatir, mesti sing disuwuni ya pirsa lan bakalan maringi apa sing dadi butuhmu.

“Lik, yen ndonga nate ndongakne aku ra?” Takone Dalijo marang Lik Ndoleng.
“Rakober Jo, kaya kurang gawean, lha penjalukku wae kawit jaman watu rung diparingi”, Semaure Lik Ndoleng.
“Lhayo jelas Lik, lha penjalukmu ben isa nyanding Yu Wasti, mokal bakal dikabulke” Nduk I’in ujug-ujug muni sakrasane lan kuwi ndadekne Lik Ndoleng mak prembeng, sajak kesinggung.
“Asembb..kokya ngerti dongaku ta In?” Lik Ndoleng mangsuli, sajak nutupi nesune.
“Lik, In, ayo wiwit saiki yen ndonga sepisan atur panuwun lan sakteruse nyuwunke bab sing apik marang wong liya, pisan-pisan rasah njaluk kanggo awake dewe” Dalijo muni ngono sinambi nyedot djarumsupere.

Mbahe..

Selasa, 23 Juli 2019

MEMAKNAI (SEBUAH) PERPISAHAN




Hukum semesta ini lengkap, tidak ada yang timpang, meski terkadang ada anomali, di sana-sini. Namun, meski ada anomali, kesempurnaan hukum semesta itu adalah pasti. Ada gelap,ada terang, ada jauh ada dekat,ada sedikit ada banyak dan juga pada akhirnya, ada pertemuan untuk kemudian sempurna dengan hadirnya perpisahan.

Perpisahan seolah selalu diposisikan dalam posisi yang salah, manakala dalam rentang waktu yang telah terlampaui, ada sebongkah sukacita dalam kebersamaan, meski perpisahan bisa menjadi siraman air kehidupan manakala kebersamaan laksana penjara atau neraka (saya sendiripun belum tahu keberadaan neraka ding..hehe). Namun demikian, Perpisahan tetaplah sebuah keadaan yang bisa memompa air mata hingga luber taktersisa.
Dalam sebuah cerita Alkitab, yang dinarasikan dengan sangat elok oleh Lukas, Ada kisah perpisahan Rasul Paulus dengan sebuah jemaat (nampaknya Miletus), yang dilaporkan oleh Lukas di Kisah Rasul 20:36-21:14. Di sana ada doa dan kemudian tangisan, artinya memang perpisahan (hampir) selalau menghadirkan duka dan kesedihan. Jemaat nampaknya tidak rela Paulus pergi, tentunya dengan harapan-harapan yang menurut mereka BENAR. Adapun tentang benar inipun bisa jadi hanya menurut mereka, karena tidak selalu benar itu bersifat universal.

Kedukaan jemaat yang hendak ditinggalkan Paulus sangat beralasan, karena (menurut Paulus) setelah itu mereka tidak akan pernah bertemu lagi. Mungkin kalau dilihat dari pespektif  saat ini, apa yang diucapkan oleh Paulus terasa Lebay dan juga tangisan jemaat yang hendak ditinggalkan Paulus juga terasa Lebay. Namun benarkah ada nuansa lebay dalam hal ini?

Dari sudut Paulus, mengapa ia sampai mengatakan “Bahwa ini adalah perpisahan dan tidak akan mungkin berjumpa kembali?”. Ini sangat rasional, karena medan serta jarak dan juga tugas Paulus. Tidak mungkinlah Paulus harus “ngrumati” sebuah jemaat dengan totalitas waktu dan fisik sempurna, karena memang ada banyak tugas yang lain yang mesti dikerjakan. Artinya, bagi Paulus, perpisahan dan kata-kata “tidak akan mungkin berjumpa kembali” adalah wajar.

Kemudian dari sudut Jemaat yang akan ditinggalkan, mengapa mereka nampak lebay?Lukas melaporkan..” Maka menangislah mereka semua tersedu-sedu dan sambil memeluk Paulus, mereka berulang-ulang mencium dia.” . Menangis dengan tersedu-sedu, artinya menangis dengan amat sangat. Menangis dengan tersedu-sedu bisa terjadi karena rasa duka dan sedih yang sangat mendalam. Dan ini bisa dipahami bersama,karena memang mereka tidak akan mungkin berjumpa lagi.

Lalu, mengapa toh akhrnya mereka mengijinkan atau (rela) melepaskan Paulus untuk pergi?Ini yang pantas kita perhatikan dengan seksama. Benar bahwa mereka sangat mengasihi atau menyayangi Paulus, namun berkat penjelasan Paulus, mereka bisa menerima semua yang menjadi alasan Paulus untuk pergi. Ini yang sangat menarik. Jemaat Miletus sadar, bahwa mereka menginginkan keberadaan Paulus di situ, namun kesadaran itu terkalahkan oleh “kepentingan yang lain” dari Paulus. Di sini kita bisa melihat betapa kebesaran hati jemaat Miletus patut diteladani.  Mereka tidak ngotot dengan sejuta argument (dan kalau sekarang bisanya mutung..hehe), mereka menerima itu dengan iklas dan tangisan mereka adalah pertanda ikatan emosional yang mendalam, buka tangisan cengeng.

Dari sisi Paulus, mengapa ia “begitu tega” meninggalkan sekelompok orang yang sungguh-sungguh tulus mengasihinya?Adakah misi yang lain? Paulus sadar, betapa cinta dan kasih jemaat Miletus kepadanya sempurna, namun demikian, ia juga sadar bahwa masih banyak pekerjaan yang lain, yang lebih bisa menumbuhkan dan mengembangkan kebaikan Kristus. Maka, meski sangat berat, boleh dilihat narasi melo yang dilukiskan Lukas, Paulus tetap harus pergi.

Dalam hal ini, kita bisa melihat sebuah ketegaran hati dan kekuatan batin yang luarbiasa dari sosok Paulus. Ada dua kisah yang mungkin bisa menolong kita semua menempatkan kisah Paulus dan Jemaat Miletus dalam sebuah perspektif KEPENTINGAN UMUM DI ATAS KEPENTINGAN PRIBADI. Yang pertama adalah Kisah Pertemua terakhir Ibu Kunthi dengan anaknya yang sulung, Karna.

Di sebuah malam, dengan diam-diam, Kunthi menyuruh orang untuk menemuai Karna. Kunthi ingin menjumpai Karna, selain ingin meluapkan rasa rindunya juga ingin mengngatkan akan pilihan Karna memihak Kurawa. Di tepian sungai Suci Gangga, dua anak manusia, ibu dan anak saling bertatap, setelah sekian lama (bahkan mungknin hampir sleuruh usia) takpernah berjumpa. Ada keharuan,ada rindu,ada cinta,ada marah dan ada harapan, semua tertumpah dalam sebuah perjumpaan malam itu. Dan dalam potongan di akhir perjumpaan (sebelum berpisah), satu kalimat harapan dari Kunthi. “Mereka, Pandawa itu, adalah adik-adikmu nak…” dengan sepenuh hati kunthi mengatakan hal ini, namun Karna tetap tegar. Meski hatinya luluh lantak, namun jiwa ksatrianya menarinya dari pusaran nuansa melankolis, sehingga Karna tetap berpamitan.

“Aku tahu semua Ibu, namun biarlah ini semua terjadi. Aku di pihak Kurawa,bukan karena aku benci adik-adik Pandawa, namun justru aku sangat menyayangi mereka. Kehadiranku di Kurawa justru akan mempercepat kejahatan menemukan jalan kehancurannya. Sudahlah ibu, selamat tinggal. Sampai berjumpa di Surga!” Dengan berat, Karna berpamitan dan kemudian pergi dengan iringan derai air mata seorang ibu, yang bahkan tidak pernah mengasuhnya.

Karna meninggalkan ibunya, Kunthi, bukan karena tidak cinta, justru ia sangat mencintai ibunya. Dan di seberang lain, Kunthi, melepaskan anaknya juga bukan karena tidak cinta, ia (meski berat) mengerti pilihan hidup anak sulungnya. Itu semua yang menjadikan “harmoni” kehidupan tetap terjaga. Kunthi tidak memaksa anak sulungnya menginkari panggilan Ksatrianya, siapa yang memberinya hidup dan Karna, tidak terdera cinta dan bakti kepada sosok ibunda, panggilan kehidupan bersama, kepentingan orang banyak yang lebih utama.

Selain Kisah Barathayuda dengan episode perjumpaan Kunthi dengan Karna, ada juga sebuah film yang cukup menarik, untuk dijadikan sebuah refleksi. Film itu adalah WaterWorld. Yang akan saya ambil sebagai refleksi adalah epilog film tersebut. Setelah menyelamatkan Enola, Gregor pada akhirnya berhasil memecahkan peta di pungguna Enola. Setelah itu mereka bertiga kemudian menemukan Dryland. Gregor, Enola dan Helen memulai peradaban yang baru di pulau tersebut. Tetapi Pengembara merasa tidak nyaman dan membuat kapal dan melaut kembali, kembali pada hidup asalnya. Sebelum pergi Helen memberinya nama dari mitos kuno, Ulysses.

Sebelum berpisah, Gregor berpamitan dan nampaknya “Perjalanan Mereka” sudah menumbuhkan cinta dalam hati Helen. Semua bujuk rayu Helen, tidak mampu menghentikan hasrat Gregor untuk melanjutkan perjalanan. Bagi Gregor, hidupnya adalah perjalanan dan itu yang dipilihnya,maka seberapapun kuatnya rayuan, tak akan mungkin mampu menhentikan langkahnya, kecuali maut.

Dari tiga cerita tadi, ada beberapa poin yang bisa diambil sebagai sebuah referensi untuk kehidupan, utamanya soal pilihan hidup,perjumpaan dan juga perpisahan. Jemaat (terutama para penatua) di Miletus dan juga yang baru datang dari Effesus, menginginkan Paulus tetap bersama mereka. Namun mereka sadar, bahwa itu adalah ambisi pribadi (kelompok) mereka saja,maka demi kebaikan bersama, mereka mengijinkan Paulus melanjutkan perjalanannya. Demikian juga dengan Paulus, ia merasa nyaman dengan mereka semua dan perjalanan adalah menhemput ancaman serta tantangan. Namun Paulus berani memilih, untuk tetap setia dengan JANJI yang pernah ia ungkapkan, entah kapan, namun paska ia ditangkap Tuhan Yesus, ia pernah berjanji untuk SETIA, meski diperhadapkan dengan maut. Tiada ia akan undur sejengkalpun dari sumpah imannya. Ia tidak melo, apalagi baper. Ia tegar.

Dalam hal ketegaran, Karna juga mirip Paulus. Ia bisa saja memilih masuk dalam dekapan bunda yang sepanjang usia, tiada pernah ia dekap. Namun panggilan jiwa Ksatria, ebih kuat menggerakkan nurani Karna. Demikian juga dengan Kunthi. Jiwa seorang ibu, bisa untuk mengikat hati dan rasa sang anak, namun itu tiada dilakukannya. Kunthi mampu bertindak itu, karena bisa melihat “sesuatu” yang lebih  besar, daripada kepuasan dirinya. Ia, ibu Kunthi, mengiklaskan rasa serta cintanya, demi kepentingan yang lebih luas.

Juga Kisah dalam Film Water World, Gregor menepiskan “hangatnya dekapan Helen”, demi sebuah panggilan hidup,dan bahkan demi hidup itu sendiri. Meninggalkan Helen dan Enola sendirian di Dryland, juga bukan sebuah kejahatan, karena di tanah kering itu mereka berdua bisa hidup. Pada akhirnya, semua kembali pada “Panggilan” mula-mula. Paulus mampu menepis kehidupan yang lebih nyaman dengan beberapa tawaran kepuasan daging dibandingkan dengan kemungkinan bahaya  dan bencana. Semua terjadi karena kesetian terhadap panggilan. Pun demikian denganJemaat (penatua) di Miletus, mereka bisa iklas melepaskan Paulus, sejatinya melepaskan kepentingan dirinya, demi kebaikan bersama. Kisah Karna,Kunthi, Gregor,Helen dan Enola, juga memberi kepada kita semua sebuah “map” kehidupan. Di sana ada perjumpaan dan juga cinta,namun di sana juga ada perpisahan yang tidak harus diartikan tanpa cinta. Tiga kisah ini, Paulus dan rombongan dengan Jemaat dan para Penatua, Kisah Karna dan Kunthi, Sang Bunda serta Kisah Water World, yang di sana ada Romansa Gregor, Helen dan Enola,mengajak kita semua sadar, bahwa melepaskan ego adalah kunci utama damai sejahtera itu menyapa dan hadir dalam kehidupan kita.

Tanggal 20 Juli 2019, sudah bergulir sekitaran 3 hari, karena saya menulis ini di tanggal 23, namun nuansa Perpisahan itu masih sangat terasa. Masih ada yang tiada percaya, masih ada yang belum sepenuhnya iklas sehingga mengambil pilihan-pilihan lain. Namun bagaimanapun juga, hidup harus tetap dianjutkan. Biarlah “perpisahan” ini menjadi sebuah spirit bersama, untuk saling bertumbuh dalam segala yang berbeda. Mari bercermin dari tiga kisah yang saya angkat, Paulus dan Jemaat (para penatua) di Miletus, Ibu Kunthi dengan sang sulung, Karna dan juga dari Kisah Gregor,Helen dan Enola di film Water World. Mereka semua iklas menikmati sebuah perpisahan, karena dengan demikian, mereka sedang menghargai sebuah perjumpaan.

Sebuah Ungkapan Cinta 
Salam..

FIKSI Di Malam PASKAH