Jumat, 31 Desember 2021

TUTWURI

 

Jemuah Legi 31 Desember 2021

BENINGE EMBUN ESUK



1 Para Raja 3 : 5-14

Jabur 147 : 12-20

Yokanan 8 : 12-19

Gusti Yesus paring dhawuh maneh marang wong akeh: “Aku iki pepadhanging jagad; sing sapa ngetut-buri Aku, ora bakal lumaku ana ing pepeteng, nanging bakal nduweni padhanging urip.” Yokanan 8 : 12

 

TUTWURI kuwi cekakan saka tembung asli ngetutake saka utawa ana ing mburi. Sing kinaranan ngetutake kuwi mesti ana sing lumaku ndisik, lan mokal yen sing TUTWURI kuwi bakal mlaku luwih rikat cikben isa ndisiki lakune sing ditutake. Sing sapa wani milih urip kanggo TUTWURI kuwi kudu sabar, kudu sareh lan kudu manut marang sing lumaku ing ngarepe, cikben ora nasak utawa nerak kang dadi panutan sing pancen lakune ditutake dening kang ana ing mburi.

 

Crita kitab suci saka Injil Yokanan bab 8 ing dina iki, dina pungkasaning tahun2021, menehi piwulang babagan Pepadhang kang kudu dadi panutan lakuning uripe menungsa. Njur sapa sing dadi pepadhang kang kudu di-TUTWURI dening menungsa? Wangsulane cetha, Gusti Yesus. Ing crita Injil Yokanan bab 8 kuwi Gusti ngendika menawa Panjengane minangka pepadhanging jagag kan kagungan ayahan madhangi jagad. Dene kabeh menungsa kang nderek Panjengane kudu ngetut-buri utawa TUTWURI Panjengane supaya ora kedusang-dusang lakune.

 

Saka crita iki isa dijupuk kesimpulan sederhana kanggo kaca pangilon urip , menawa ngalami uripe kedusang-dusang utawa kedlarung-dlarung, kuwi mesti merga ora TUTWURI tindake Gusti. Sing kedusang-dusang utwa kedlarung-dlarung uripe ing tahun kang bakal ditinggalake isa disimpulake menawa uripe ora  TUTWURI pepadhanging jagad, ora ngetut-buri Gusti Yesus. Lho, aku rajin neng nggreja lho? Aku klebu aktipis, aku klebu penyumbang dana butuhe greja lan sakpiturute yen lakune ora TUTWURI sang Pepadhang Sejati, ora bakalan ngrasakne tentrem rahayu sejati, paling tentrem rahayune mung KW alias palsu.

 

Mula saka kuwi, payo mranata urip kanth iklas TUTWURI Gusti, nderek saktindake Sang Pepadhang Sejati sanadyan dalan kang kudu tinembuh nggronjal lan rumpil. Ora usah mangu-mangu, ora usah was-sumelang lan ora usah kokean kuwatir, kuwi mesti ngener marang tentrem lan rahayu. Aja keslamur dalan urip kang katone padhang, ananging malah kedusang-dusang, aja keslamur marang gebayaring donya, merga kuwi mung nawani katentreman KW dudu tentrem kang sejati. Lan sepisan meneh, tentrem kang sejati kuwi mung nalika wani TUTWURI tindaking Gusti minangka Pepadhang Sejati.

 

“Jo, sing gede pangapurane ya, yen ing sakdawane tahun iki aku okeh klora-klerune karo awakmu” Lik Ndoleng miwiti rembugan nalika jagongan lek-lekan methuk tahun anyar neng Cakuk Sor Talok.

“Iya Lik, semono uga aku..” Semaure Dalijo.

“Aku ya mengkono uga Leng, pangapurane yen okeh luputku..” Unine Kang Solebo sinambi numet jisamsune.

“Biyuh, romantic temenan iki, malem tahun barunan malah maaf-maafan…apik sih apik, rakeatn tahun sakbanjure mbalik olok-olokan meneh..” Unine Iin sinambi mlebu njero pawon merga nembe seka warung tuku kopi lan gula.

“Rapapa In, sing penting kabeh tinarbuka kabeh wani lumaku TUTWURI marang Gusti minangka Pepadhang Sejati” Ngendikane Lik Ndoleng sajak wasise ngeram.

“Ora sida malem tahun barunan karo Yu Wasti Lik?” Takone Iin.

“Ora In, aku arep neng kene wae, kae undangna mbokmu cilik Trinil..kon mrene tak njaluk ngapura..” Ngendikane Lik Ndoleng.

 

@semesta

Kamis, 30 Desember 2021

PANUNTUN

 

Kemis Kliwon 30 Desember 2021

BENINGE EMBUN ESUK



2 Babad 1 : 7-13

Jabur 147 : 12-20

Markus 13 : 32-37

Milanipun sapunika, dhuh Yehuwah Allah, Paduka mugi karsaa ngatingalaken kiyating janji Paduka dhumateng bapa kawula Dawud, amargi kawula sampun Paduka jumenengaken dados ratuning bangsa, ingkang kathahipun kados lebuning siti. Paduka sapunika mugi karsaa paring kawicaksanan saha kawasisan, supados kawula saged mlebet medal dados panuntuning bangsa punika, awit sinten ingkang saged ngakimi bangsa ingkang ageng punika?” 2 Babad 1 : 9-10

 

PANUNTUN kuwi linggane Tuntun kang tegese lumaku kanthi dhasar utawa patokan. Saka tembung Tuntun kuwi njur isa dadi pirang-pirang tembung, kayata Tuntunan kang tegese samubarang kang isa dadi srana lakuning urip, Tinuntun kang tegese rumangsa entuk tuntunan lan uga PANUNTUN kang tegese dadipanjer kang minangka kiblat lakuning liyan. Saka tembung-tembung kanga sale saka lingga Tuntun kuwi sajake sing paling abot sanggane yakuwi PANUNTUN, sebab abang irenge laku uriping liyan gumantung saka PANUNTUN kuwi.

 

Amarga saka abote sanggan minangka PANUNTUN, mula raja Soleman nalika entuk keparenge Sang Yehuwah dikongkon njaluk apa wae ing sakjroning sapatemon, njur ora njaluk kang aeng-aeng, mung njaluk kawicaksanan. Lho, apa ing sakjrone uripe raja Soleman ora mbutuhake barang-barang liyane? Ya butuh, ananging raja Soleman ngrumangsani yen kabeh kuwi wis cumepak lan sing paling dibutuhake yakuwi kawicaksanan cikben uripe isa tadi tuntunane sakbangsa kabeh. Kabeh kuwi isane kelakon amarga raja Soleman ngrumangsani yen dewekne wis pinilih minangka PANUNTUN kanggo bangsa ngisrael. Ing pungkasane pancen Sang Yehuwah maringi apa panyuwune raja Soleman, malah sabarang liyane kang ora disuwun malah diparingake. Kuwi amarga Sang Yehuwah mirsa isa telenging atine raja Soleman lan uga pirsa apa kang dadi butuhing uripe raja Soleman.

 

Crita bab patraping kapercayane raja Soleman kuwi saiki isa dadi Tuntunan sapa wae cikben isa macak urip dadi PANUNTUN kanggo  jagad. Jamane sansaya ngetokake yen umure jagad sansaya tuwa lan amarga saka kuwi kahanane urip sansaya marakne tuwuhing rasa kuwatir dalah was sumelang. Ing kahanan kaya mengkne iki, jagad butuh bleger PANUNTUN sing bakalanae nuntun uripe menungsa cikben tetep lumaku ana ing dalan kang dikersakne dening Gusti. Yen tanpa PANUNTUN, lakuning jagad cen ora nggenah babarblas. Kabeh mung mburu mareming nepsu kadonyan lan sing luwih nrenyuhake kuwi kabeh kabungkus karo patrap urip karohanen. Ora sithik laku lamis dipamer-pamerake , ora sithik laku luput malah diumbar ing jagading media-sosial, kabeh kuwi amarga ilange PANUNTUN saka ing tengahing panguripan.

 

Mula saka kuwi, payo sinau lan nuladha lakuning ruipe raja Soleman, nyenyuwun kang dadi kabutuhaning urip tumrap liyan. Ora usah kuwatir, amarga Gusti wus mesti njangkepi apa kang dadi butuhing urip liyane.

 

“Ngapa tik sajak mbrebes mili Leng?” Takone Kag Solebo, ananging Lik Ndoleng ora ndang mangsuli, malah ngucek-ucek mripate.

“Apa arep tahun barunan mbek Yu Wasti konangan kang Markun Lik?” Unine Iin sinambi nyuguhake kopi lan kimpul bakar.

“Aku mbrebes iki merga maca BENINGE EMBUN ESUK cah. Jebule saksuwene iki aku mung lamis nalika ngaBEKTI. Mung ben ketok rajin lan soleh, kamangka aku jan-jane mung njaluk alemaning liyan. Aku rung isa dadi PANUNTUN kanggo liyan” Swarane Lik Ndoleng sajak mingseg-mingseg.

“Weh, aku ya ngrasa kaya mengkono Lik..muuga-muga sing maca tulisan BENINGE EMBUN ESUK nyadari kabeh, yen ora sithik lakuning urip durung isa minangka PANUNTUN kanggone jagad” Swarane Dalijo sinambi nyumet MLDne sing kari rong ler.

 

@semesta

Rabu, 29 Desember 2021

PONDASI

 

Rebo Wage 29 Desember 2021

BENINGE EMBUN ESUK



1 Babad 28 : 1010

Jabur 147 : 12-20

1 Korinta 3 : 10-17

Laras karo sih-rahmate Gusti Allah kang kaparingake marang aku, aku kang dadi ahli yasa omah kang cakep wus masang tetalese, lan wong liya iya padha nerusake mbangun ing sadhuwure. Nanging saben wong kudu nggatekake, kapriye anggone padha mbangun ing sadhuwure.Sabab ora ana wong kang bisa masang tetales liyane kajaba kang wus dipasang, yaiku Gusti Yesus Kristus. Embuh anggone mbangun ing sadhuwure iku mau migunakake emas, salaka, watu adi, kayu, suket garing utawa damen,” 1 Korinta 3 : 10-12

 

Saben bangunan mesti ana bagean kang kinaranan PONDASI. Lha njur sejatine apa ta PONDASI kuwi? Manut para  winasis, kang sinebut PONDASI kuwi dasar utawa tetales kanggo nyelehake bangunan. Dene ancase kudu ana PONDASIne kuwi cikben luwih bakoh utawa kuwat. Meh kabeh sing maca tulisan iki sarujuk yen bangunan tanpa PONDASI kurang bakoh yen dibandingake karo bangunan kang mawa PONDASI. Saka andharan saktlumik ing ndhuwur isa dijupuk kesimpulan yen sejatine apa kang kinaranan PONDASI kuwi pentinge pol temenan.

 

Bab PONDASI utawa tetalesing bangunan, nate diwulangake dening kitab suci, cethane neng layange rasul Paulus marang pasamuan ing Korinta. Neng laying kuwi rasul Paulus ngelingake marang pasamuan menawa tetalese utawa PONDASI kanggo adeging pasamuan kuwi mung srana Sih Rahmate Gusti kang winulangake lumantar rasul Paulus. Kabeh pasamuan isane madeg mung amarga PONDASI saka pangandikane Gusti. Lha njur kok ana adeging pasamuan kang beda-beda? Kuwi larah-larahe kepiye? Yen manut piwulange rasul Paulus, sanadyan tinalesan utawa nduweni PONDASI pangandikane Gusti, ananging adeging sakbanjure ora binangun sakmestine.

 

Manut rasul Paulus ing layange marang pasamua Korinta, sanadyan PONDASIne pasamuan kuwi pangandikane Gusti, ananging “bahan bangunan” ing  saknduwure PONDASI kuwi kang nemtokake. Watu, emas lan salaka luwih bakoh tinimbang suket garing utawa damen. Lho, lha tegese sanadyan PONDASIne pas ananging yen bacutane bangunan kuwi luput ya dadi ora apik?Bener, mula saka kuwi, payo saiki niti priksa marang awake dewe-dewe, apa bangunan iman utawa kapercayan lan uga bangunan pasamuan kang kabeh wus tinalesan utawa wis entuk PONDASI kang bakoh kuwi wus bener? Kabeh mung diri pribadi kang isa njawab.

 

Ora sithik adeging iman utawa kapercayan kang mbangune mung srana suket lan damen, mula ya cepet  rampung (kang sinawang),ananging ringkihe ngeram. Kuwi kepiye ciri-cirine? Mayar wae kok lur, coba wae disawang kanthi sareh, ora usah nganggo pasa seminggu muput kanggo nyawang adeging kapercayan yen mung pengen ngerti endi kang binangun  nganggo emas lan salaka lan endi kang binangun mawa suket lan damen. Yen ana sing kesrakat mung disawang utawa paling-paling mung didongakne, kuwi binangun saka Damen lan Suket.

 

“Jo, kok sajake sapimu ilang siji?Mbok nggo tuku apa?Kapan ngedolmu? “ Takone Lik Ndoleng marang Dalijo, nalika jagongan neng Lincak Sor Talok.

“Nembe wingi sore Lik. “ Semaure Dalijo sinambi nyumet MLDne.

“Wah, isa njajakne sate cedak pasar Jo, mumpung aku luwe tenan iki. Arep melu ora kowe Bo lank owe In?” Pambengoke Lik Ndoleng sajak bungahe ngeram.

“Ora usah mrana Lik. Jaman modern, goput wae..eman-eman kopine wis akdung tak silingi” Unine Iin saka njero pawon. Kabeh sarujuk, Dalijo njur nguthek hapene, pesen sate cedak pasar. Ora let suwe pesenane teka, njur dirahabi bebarengan.

“Cen sate cedak pasar ki joss tenan..marakne gobyos sambele. Suwun ya Jo..” Unine Lik Ndoleng sinambi nyumet pituneme., lan mbacutake rembuge, “ Oiya Jo. Lha adol sapi mbok nggo ngapa?”

“Karepku mung arep ngelongi open-open Lik, lha njur bareng bar bayaran, ana sing mbutuhake duwit, pas karo pepayone sapiku. Ya tak wenehne” Unine Dalijo sajak sarehe ngeram.

“Mbok potangke Jo?” Takone Kang Solebo.

“Ora kang.Takwenehake, Lung lan tanpa syarat” Semaure Dalijo.

“Penak temen sing entuk pulung saka sliramu kuwi Jo?” Lik Ndoleng sajak bingung.

“Sampeyan gelem nduwe masalah kaya kancaku kuwi Lik? Yen gelem, yak ae sapiku jik papat, dolen” Muni ngono Dalijo sajak sarehe ngeram.

“Sik Jo, kok awakmu isa nduweni penemu ngono kuwi entukmu ngendi?” Takone Lik Ndoleng.

“Saka piwulange Gusti Lik.Aku kuwi rinumat Gusti, kabeh mung srana. Kabeh kanggo tulung-tinulung sing padha mbutuhake. Aku mbangun adeging percayaku kanthi PONDASI pangandikane Gusti lan mbacutake adeging bangunan iman iki kanthi bahan kang kuwat, dudu saka suket utawa damen Lik” Muni ngone Dalijo sinambi klepas-klepus kae.

“Weh, yen aku kulina muni solam-salom, puja-puji Tuhan, ananging mung numpuk bandha nalika ana kang butuh, kuwi ateges aku ora bakoh ya Jo?” Takone Kang Solebo lan Lik Ndoleng bebarengan.

“Ben sing maca tulisan iki sing semaur Lik, kang..aja-aja ya ana sing maca tulisan iki kang padha karo sampeyan” Unine Dalijo.

 

@semesta

Selasa, 28 Desember 2021

ANYAR

 

Selasa Pon 28 Desember 2021

BENINGE EMBUN ESUK



Yesaya 54 : 1-13

Jabur 148

Wahyu 21 : 1-7

Aku tumuli weruh langit anyar lan bumi anyar, awit langit kang kapisan lan bumi kang kapisan wus sirna, lan sagara uga wus ora ana maneh. Lan aku weruh kutha suci, Yerusalem kang anyar, tumurun saka ing swarga, saka ing Allah, kang pinaesan kaya panganten wadon kang dinandanan lumadi marang priyane.” Wahyu 21 : 1-2

 

ANTAR kuwi kosokbaline lawas, dene tegese ANYAR kuwi samubarang kang nembe. ANYAR kuwi tansah gegayutan karo wektu lan wujud. Wektu isa nemtokake samubarang kuwi nembe utawa lagi wae kalawan wus suwe, yen nembe utawa lagi wae ana ing petungan wektu kuwi klebu ANYAR. Dene yen wus suwe, kuwi klebu lawas. Biasane okeh wong sing seneng marang kahanan kang ANYAR, kuwi ya sah-sah wae utawa apik-apik wae. Lawas lan ANYAR kuwi kabeh apik, gumantung saka sisih ngendi olehe nyawang utawa ngrasakake.

 

Bab ANYAR lan kosokbaline Lawas kuwi nate dirembug neng kitab suci, pernahe neng kitab Wahyu bab 21. Neng kana Gusti Allah lumantar rasul Yokanan maringi pameca bab kahanan kang bakalan lumaku sedelok meneh. Nalika kuwi pasamuane Gusti nembe ngadepi kahanan urip kang rekasane ngeram. Tinindhes, kaancam, jinajah, ora isa bebas nglakoni apa kang dadi butuhing urip, pokoke kahanane urip jian rekasane ngeram. Klebu kahanane rasul Yokanan kang disingkirake ana pulau Patmos, dewekan. Mendah rekasane kahanan kang kudu diadepi pasamuane Gusti lan uga rasul Yokanan. Ing kahanan kang sarwa rekasa,abot,peteng lan tansah nggegirisi kaya mengkono kuwi Gusti Allah maringi sesawangan marang rasul Yokanan, yen kabeh wus meh rampung lan gumanti karo kahanan kang sarwa nyenengake.

 

Apa kang dialami dening pasamuane Gusti lan rasul Yokanan kui mbokmenawa saiki ya lumaku. Kahanan sarwa abot, sanadyan ing tata rembug lan tata sesawangan okeh sing ketok ngabekti marang Gusti, ananging okeh sing mung lamis. Katresnan kang sejati kaya kang dikersakne Gusti lumantar pengetan lan pahargyan natal durung wani padha nglakoni. Jik okeh menungsa (hehe..klebu sing maca tulisan iki..) sing jik pokus mikir diri pribadine. Durung ana kang kinaranan katresnan sejati lan uga “Kesadaran Sejati”. Kabeh kang lumaku  sajak jik lawas, mula ndang kudu diganti kari kang ANYAR. Lha njur piye carane?

 

Yerusalem ANYAR kuwi sejatine dudu pameca kang tanpa makna, ananging bener-bener bakalan lumaku. Ananging kabeh menungsa kudu wani milih dalan lan ngliwati dalan nuju “Yerusalem ANYAR”, kang ing kono kabeh tatanan beda 180% karo kang lumaku ing wektu iki. Ana ing donyane kaum “Spiritualis”, bumi iki meh pindah saka bumi dimensi 3 (3D) mlumpat menyang bumi dimensi 5 (5D), ora ndadak ngliwati dimensi 4 (4D). Yen saiki kahanane bumi 3D kuwi etungan bener-salah, apik-elek, penak-rekasa jik payu, neng “Yerusalem ANYAR” utawa bumi 5D kabeh ora payu, merga kang payu mung katresnan lan welas asih kang asli,murni lan sejati. Yen saiki arep tetulung jik kokean etungan banthi-rugi, ing Yerusalem ANYAR kuwi ora payu, yen saiki jik payu numpuk bandha tanpa mikir tangga (merga jik neng kahanan bumi 3D). mbesuk jian ora payu babrblas, kabeh  urip mung anane katresnan sejati kang ing kono anane mung welas asih.

 

“Jo, saiki tak sowing-sawang lan tak rosak-rasakne, sliramu kerep meditasi ya? Piye kuwi diadepake karo piwulange agama?” Takone Kang Solebo marang Dalijo, sinambi nyumet jisamsune.

“Aku ya kerep meditasi lho Bo, ngapa rambok takoni?” Cluluke Lik Ndoleng sinambi mbukak pituneme, sajak anyar lan jik wutuh, mbuh sapa sing seka njakarta nukokake.

“Kowe ora meditasi Leng, leyeh-leyeh njur bablas turu..”Unine Kang Solebo.

“Ora ana sing cengkah lho kang, meditasi lan piwulange agama. Meditasi kuwi lumebu marang kahanan wening, ora kemrungsung. Meditasi kuwi nyawang kahanan urip kanthi jujur, lan isane nyawang mung nalika kahanan wening, mula butuh wektu. Mung lumatar meditasi menungsa isa lumebu marang kahanan ANYAR, utawa ana ing piwulang kitab suci, ginambarake kaya Yerusalem ANYAR. Merga butuh wektu mirunggan, ora okeh sing gelem ngayahi laku semedi” Omonge Dalijo sinambi nyumet MLDne.

“Paklik ya sregep semedi, raketan bablas turu, wong nalika semedi mung mikirake Yu Wasti thok” IIn njedul nggawa kopi lan kaya padatan, njarag pakne cilik sing baguse kaya irus.

“Jindullll….” Unine sing maca tulisan iki..Hehe

 

@semesta

Jumat, 24 Desember 2021

PADA SEBUAH MALAM

 



Udara terasa dingin semenjak sore, gerimis semenjak pagi. Tidak deras, karena gerimis, namun karena  lamanya maka situasi menjadi terasa lebih dingin dari biasanya. Lampu kamar tengah menyala terang, di kamar-kamar semua rumah juga sudah menyala. Puji Syukur, semua kamar penginapanku penuh, dan itu menjadikanku lebih berbahagia.  Kebijakan Kaisar untuk mengadakan sensus adalah anugerah bagi kami, para pengusaha rumah penginapan. Tiga belas kamar penuh dengan tamu, dan itu menjadikanku tersenyum lebih leluasa, itu juga yang kulihat di raut istri dan anak-anakku. Ada harapan yang mulai merekah, ada senyum yang mengembang.

Tidak ada satupun penghuni kamar penginapanku kukenal, meskipun leluhur mereka berasal dari kampung kecil ini, namun mereka semua ramah-ramah. Nampaknya mereka kaum beragama, itu kesimpulanku dari yang kulihat dan kurasakan. Kulihat bahasa-bahasa mereka kukenal bahasa relegius, dan itu menjadikan aku sebagai pemilik penginapan ini jauh lebih tenag, karena , pikirku, orang relegius pastilah baik hati. Sempat ada yang mengajakku bercakap, Tanya beberapa hal dan kujawab semampuku, semua berjalan dengan ramah. Aku merasa menemukan saudara-saudara sesama manusia yang baru.

Malam semakin beringsut, bergerak dengan pasti dalam ketenangannya. Udara dingin semakin terasa menyusup ke raga, bahkan terasa sampai ke tulang-tulang di dalam tubuh yang menjelang renta ini. Tidak kutahu waktu saat itu, namun nampaknya sudah jauh mendekati puncak malam. Kuhabiskan cerutu warisan leluhurku, juga kutuang sisa-sisa anggur dari hasil panen kebunku sendiri. Kuminum demi membantuku mengatasi dinginnya malam. Saat aku bergerak hendak menutup gerbang penginapanku, karena kurasa malam semakin larut dan juga karena kamar penginapanku sudah penuh, dari jauh kulihat bayangan mendekat.

Aku tidak tahu siapa yang berjalan itu, dan bisa kubayangkan betapa berat meniti malam dalam dingin seperti ini. Aku yakin, dia pendatang yang juga hendak mengadakan sensus. Akupun juga yakin, jika desa ini tujuan mereka, pastilah ada garis kerabat di desa ini. Aku memutuskan menunggu mereka mendekat, siapa tahu mereka membutuhkan bantuanku. Suara kaki keledai letih merintih pile dalam pelukan dinginnya malam. Semakin mendekat, semakin deat hingga aku mulai bisa mengidentifikasi mereka, secara jumlah. Ada dua orang, dan satu bayangan lain, yaitu keledai mereka. Temaram lampu minyak yang ada di pinggir jalan membuat aku mampu melihat  secara lebih jelas, siapa mereka. Dua orang, laki-laki muda dan seorang perempuan.  Dan saat semakin mendekat, kutahu yang perempuan sedang mengandung.  Ya Tuhan, betapa berat perjalanan mereka.

“Selamat malam Pak, apakah di penginapan bapak masih tersisa kamar? Saya sudah terlalu letih Pak, semua penginapan penuh dan sudah tutup. Ini istri saya yang sedang hamil tua, nampaknya sudah waktunya melahirkan” Suara laki-laki yang datang mendekat. Aku terkesiap, nampak wajah mereka ppucat, seperti menahan lehitu yang tiada terkira. Bahkan, keledainyapun kulihat sangat kelelahan. Beberapa detik kemudian, aku tersadar dan menjawab.

“Mari masuk dulu kisanak, soal kamar nanti bisa kita bicarakan” Jawabku polos, demi ikut merasakan derita mereka. Lalu aku mengajak mereka masuk, setelah terlebih dahulu menunggu si laki-laki menambatkan keledainya di tempat penambatan yang juga sudah penuh. Lalu setelah laki-laki itu usai menambatkan keledainya, kembali ke depan dan bersamaku masuk ke ruangan depan, yang terbiasa untuk proses administrasi. Kulihat perempuan muda yang sedang hamil tua itu diam, seolah menahan rasa sakit karena hendak melahirkan. Aku bisa ikut merasakan rasa itu. Rintih yang tertahan dan juga tangan kanan yang menutup mulut, tidak bisa menyembunyikan getir rasa di perempuan itu.

“Maaf pak, sudah semua penginapan di desa ini saya datangi, namun semuanya penuh. Hanya bapak yang mau menerima kami masuk” Ungkap Lelaki itu sembari mengatur nafasnya yang terengah, menandakan letih tak terkira. Aku tertegun namun maklum dengan keadaan yang terjadi. Perintah Kaisar memang wajib dipatuhi dan itu menjadikan semua orang berbondong mendaftarkan diri untuk sensus ini. Penginapankupun sangat penuh, aku sendiri hanya berjaga di ruangan ini, sehingga tidak mungkin jika ada proses persalinan.

“Sebenere sama Pak, penginapan saya juga penuh. Tetapi akan saya akan coba menaya yang sedang menginap di masing-masing kamar” Jawabku akan mencoba bertanya kepada para penyewa kamar yang sudah masuk ke kamar, karena memang letih dan hak mereka untuk menempati kamarnya, karena mereka sudah membayar sesuai harga yang aku patok. Kemudian aku mencoba mendekati kamar satu persatu, akan kucoba menanyai mereka, semoga ada yang  mengiklaskan kamarnya ditempati ibu muda yang semakin menahan sakit itu.

“Selamat malam, bolehkan saya bicara barang beberapa saat?” Sambil kuketok pintu sebuah kamar. Aku menungga bebrapa saat, namun tidak dibukakan, mungkin sudah terlelap. Aku bergerak ke kamar yang lain, dan seperti kamar sebelumnya, aku mengetok pintu dan menanyai. Namun sampai pintu kamar ke empat, semua diam, tidak ada yang merespon. Dan aku maklum, mereka semua letih dan punya hak menolak pintaku. Aku menlanjutkan ke kamar berikutnya, dan setelah aku ketok, pintu dibuka. Nampak lelaki yang menghuni kamar itu menampilkan wajah agak marah.

“Ada apa mengganggu istirahat kami? Apakah ada kekurangan bayarannya ?” Sengol penghuni kamar itu membuka percakapan. Aku agak rishi, berat untuk bernegosiasi dengan orang yang seperti ini, namun tetap aku memberanikan diri.

“Maaf kisanak, ini ada keluarga, seorang bapak dan istrinya yang sedang hamil tua dan hendak melahirkan. Penginapan saya sudah penuh semua bolehkan saya meminta ses…” Belum sempat aku merampungkan kalimatku, laki-laki itu menutup pintunya sembari menajwab kaku.

“Aku tidak ada urusan dengan  siapapun. Kalau mau melahirkan dan kehabisan kamr, silakan resiko ditanggung sendiri!” Jawab penghuni kamar itu. Aku tertegun, setahuku orang tampilannya sangat agamis,sangat relegius, namun sikapnya itu…Akhh. Aku mencoba ke kamar-kamar yang lain, sembari terus berharap ada yang mau dan iklas berbagi dengan ibu yang melahirkan itu. Namun sampai kamar ke delapan semua sia-sia. Jangankan dibukakan, dijawab saja tidak. Aku semakin cemas, kudengar lirih rintih perih perempuan itu. Dalam letih karena perjalanan panjangnya, dia menawah rasak sakit kodrati seorang perempuan dan dalam situasi seperti ini, tidak ada ora yang mau memberikan hatinya, termasuk akukah? Akhirnya aku sampai di kamar paling ujung, dua kamar sebelum kamar terakhir, karena kamar terakhir ada di lokasi berbeda dengan ramah utama, lokasinya dekat kandang ternakku.

“Selamat malam, maaf mengganggu. Bolehkah saya bicara sesaat saja?” Tanyaku sopan sembari mengetok pintu, karena kudengar masih ada suara-suara dari kamar itu. Diam, kemudian kudengar suara membuka kancing pintu, dan seorang perempuan yang muncul, wajahnya ketus dan lalu berbicara.

“Saudara itu kurang kerjan ya? Ini kamar sudah aku pesan, aku bayar lunas. Ada apa masih mengganggu di saat malam seperti ini?” Tanyanya sangat ketus.

“Maaf ibu, kalau berkenan, bisakah menitipkan seorang ibu yang sudah mendekati saat persalinan?Dia baru saja datang dan nampak sangat kelehahan. Hampir semua kamar sudah saya ketok namun tidak ada yang berkenan. Semoga ibu berkenan..”Jawabku ramah, mencoba mengusik nurani perempuan itu.

“Enak sajak. Ini saya capek, saya juga sudah membayar lunas dan kami tidak kenal dengan orang yang bapak maksut. Ngapain merepotkan diri. Dulu dia menikah hingga hamil kan enak, sekarang biar dirasakan sendiri jika merasakan sakit. Dia bukan siapa-siapa kami”. Semprot perempuan itu. Kembali aku tertegun, karena aku juga ingat, dia juga kulihat sangat relegius, namun nampaknya nurani atay hatinya tidak serelegius penampilannya. Miris. Benar bahwa perempuan yang sedang menahan perih itu bukan siapa-siapanya, namun kan sesama manusia dan ciptaan Tuhan Juga? Ya Tuhan.. Aku tertegun, kamar terakhir itupun nampaknya akan sama saja, tidak ada hasil.

Dingin malam mulai membuat raga tuaku menggigil. Namun nurani manusiaku berontak, bergerak mencari pertolongan untuk si ibu muda itu. Mungkinkah tempat makanan domba-dombaku bisa untuk persalinannya? Mendandak terbesit pemikiranku. Aku tidak mau memberikan ruang tamu itu demi menjada proses persalinan, dan mungkin lebih baik aku tata palungan tempat makan dombaku beserta ruangan dombaku untuk persalinan dan palungan untuk bayinya, kelak. Aku bergegas menuju ruang belakang, ruangan domba-dombaku berada. Aku tidak berbicara dengan ibu dan bapak itu, namun saat aku melintas di dekat mereka, kulirik lelaki itu mengelus tengkuk istrinya dan kudengar lirih perempuan itu tetap merintih. Kau sampai di kandang domba, meski sempat beberapa saat gaduh, namun aku tak peduli, kubersihkan semuanya. Dingin lenyap karena aku justru mengeluarkan keringat. Beberapa saat kemudian aku usai membersihkan kandang ini, menjadi tidak lagi baud an kotor . Kemudian aku kembali menuju ruangan di mana si ibu  yang hendak bersalin dan suaminya berada.

“Kisanak, semua kamar sudah penuh dan tidak ada yang mau berbagi. Sebelumnya maaf, saya tinggal punya sebuah ruangan, namun jujur saja itu sangat tidak layak untuk ki sanak berdua. Ruangan itu adalah kandang domba-domba kami, tetapi sudah saya bersihkan semampu saya. Kalau berkenan mari saya antarkan. Ini selimut dan sarung saya, ini alas juga saya bawa untuk ibu..” Ungkapku terbata karena menahan gejolak gundah gulana. Kulihat lelaki itu mengangguk, tersenyum dan dengan suara berat dan lembab, menjawab.

“Sungguh terimah kasih pak, sudah mau peduli dengan kami. Bagi kami yang penting ada tempat berteduh dan terhadang dari pandangan orang serta terhalang dari hempasan udara dingin ini. Kami mau di ruangan itu pak” Jawab lelaki itu sembari memapah istrinya yang semakin menahan rasa sakit. Aku berjalan di depan dan sesampai di ruangan itu, mereka masuk sembari berucap terimakasih yang tiada henti-hentinya. Setelah mereka masuk, bergegas aku menuju rumah simbah tetangga sebelah yang adalah dhukun beranak. Beberapa saat kemudian simbah kuantar ke kandang domba-dombaku yang sudah kusulap menjadi ruangan bersalin. Aku kemudian bergegas kembali ke tempatku semua, tiada kuat aku mendengar rintih sakit persalinan itu.

Udara semakin dingin, keringatku mulai sirna tertelan dinginnya malam. Suara burung hutan nyaring nun di sana, di sekitaran hutan.Seekor kelelawar hinggap di ujung ranting dan berhasil mengambil buah yang sudah masak. Aku melamun.

“Sedari kemarin tamu-tamuku datang. Mereka dari berbagai daerah perantauan. Mereka orang-orang berada, juga nampak sangat relegius. Pakaiannya, ucapannya, aksesorisnya, sungguh sangat agamis. Namun ketika ada sesama yang membutuhkan, bahkan sangat membutuhkan dengan nyawa sebagai taruhannya, mereka menutup pintu hidup mereka. Mereka merasa bukan urusannya, buka kerabatnya, bukan sesuatu yang mesti dipikirkannya. Sungguh ironis! Dan aku juga hanya mampu memberikan kandang domba-dombaku untuk perempuan itu, juga aku terima biaya kamar ini seperti kamar-kamar yang lain. Ya Tuhan, betapa bejatnya aku ini. Sebenernya aku bisa mengubah kamar tamu itu menjadi kamar yang cocok untuk persalinan, namun aku tidak iklas,aku tidak mau di kemudian hari akan dikomplain para pelanggan penginapanku.” Batinku semakin bergumul.

Dari ajaran kitab suci, aku tahu apa itu berbuat baik. Juga dari kitab suciku, aku paham hokum agama, namun aku masih  berat untuk melakukannya. Aku melamun dan lamunanku pecah ketika terdengar tangisan bayi menggelegar memecah sunyi dan dingginya malam. Aku ikut senang dengan tangisan bayi itu, namun rasa Maluku menjadikan aku enggan mendekat ke kandang domba itu, Aku malu, sangat malu.

Tetiba ada suara masuk ke dalam  getaran telingaku.Sangat jelas, namun aku tidak tahu suara siapa gerangan itu. “Bayi yang baru saja lahir di kandang dombamu itulah yang akan menyelamatkanmu dari hukuman dosa!” Sangat jelas dan kemudian aku terjaga. Suara tangisan bayi itu makin nyaring dan sebuah pintu kamar terbuka.

“Penginapanmu juga rumah bersalin ya? Berisik tahu! Mengganggu tidurku dan istriku!” Suara seorang lalaki yang juga selalu berpenampilan agamis. Aku diam, tak merespon ujaran lelaki itu, kamudian dia menutup pintu kamarnya. Kembali senyap. Masih kudengar tangisan bayi, dan di gendang telingaku terasa seperti nyanyian sugawi. Aku kembali terdiam, belum sampai ke ruangan yang aslinya kandang domba itu. Aku kembali termenung dan tiba-tiba suara itu datang kembali.

“Terimalah dia jauh lebih baik di kemudian hari. Jangan hanya memandang kehinaan, karena dalam kehinaanlah aku hadir.Aku tidak hadir dalam kemewaha, tidak hadir dalam gebyar nan gembira. Aku hadir dalam kesederhanaan. Jangan gelisah, upayamu membersihkan kandang itu adalah hidupmu sendiri, yang berniat membersihkan sudut kecil ruangan hatimu untuk menerimaKU” AKu tertegun. Ampuni aku Tuhan.

Dalam permenunganku kemudian berharap, agar kelak di kemudian hari, mereka yang percaya akan Bayi itu tidak melupakanNya. Jangan sampai peringatan akan lahirNya tenggelam oleh samudera ambisi pribadi yang terkadang menjadi lupa mengampuni. Aku ke dapur, aku hendak merebus air, semoga bisa berguna untuk ibu dan bayi yang baru terlahir itu.

 

Tuntang, Ujung Desember 2021

 

 

SALIN

 

Jemuah Wage 24 Desember 2021

BENINGE EMBUN ESUK



Yesaya 9 : 2-7

Jabur 96

Titus 2 :11-14

Lukas 2 : 1-20

Awitdene sih-rahmate Gusti Allah kang nylametake manungsa kabeh iku wus kababar. Iku merdi marang kita, supaya kita ninggal pamblasar lan kamelikan kadonyan sarta supaya kita duwea laku kang wicaksana, adil tuwin mursid ana ing donya samengko iki,” Titus 2 : 11-12

 

Meh kabeh sing maca tulisan iki mesti wis paham malah kepara wis nate nglakoni gawean kang kinaranan SALIN. Gawean iki magepokan karo sandhangan kang sinandhang dening menungsa. SALIN kuwi biasane gegayutan karo sandhangan, kayata klambi, clana, sepati lan sakpanunggalane. Dene SALIN kuwi tegese ngganti kahanan  lawas kang sinandhang karo kahanan kang anyar. Jenenge SALIN klambi kuwi mesti sing bubar dienggo dilukar njur digenti sing anyar, dene anyar ing kene ora ateges kudu tuku menyang took, ananging sing beda saka sing dienggo sakdurunge.

 

Piwulange kitab suci lumantar Titus bab 2 ing dina iki ngajak sapa wae cikben mangerti bab lakuning urip kang jumbuh karo kersane Gusti Allah. Dene inti piwulange kuwi memper kaya apa kang dadi jejer BENINGE EMBUN ESUK ing dina iki, yakuwi wani nglukari sandhangan lawas diganti sandhangan kang anyar, wani SALIN. Manut Titus. merga Gusti Allah wus nylametake menungsa kabeh, mula kuwi kabeh kudu dadi pangeling-eling cikben padha ninggal pamblasar lan kamelikan kadonyan… Tegese, sing sapa wae ijik ngugemi lakuning urip kang mblasar lan ijik nggondeli kamelikan kadonyan (durung diuculake) kuwi ijik kinaranan rung wani SALIN. Durung wani lukar saka sandhangan lawas nganggo sandhangan anyar.

 

Lha apa wae ta sing kinaranan sandhangan lawas kang ora jumbuh karo kersane Gusti Allah kuwi? Biyuh okehe ngeram, kayata : Jik nggondeli kamelikan kadonyan , jik seneng nglumpukake bandha donya tanpa nate eling karo kiwa tengen sing mbutuhake, jik seneng nesu, jik hobby ngrasani alaning liyan, seneng ngomong katresnan lan pangapura ananging blas ora gelem nglakoni, seneng nyuraki liyan sing rekasa malah didadekne kembang lambe, ijik kraket karo bandha donya lan moh tetulung lan okeh banget. Kuwi gambarane sandhangan lawas kang kudu dilukar  lan kudu SALIN sandhangan anyar.

 

Dene sandhangan anyar yakuwi patraping urip kang welas asih, basane dudu basa kang nugelake, loma lan ora nate nggegem bandha donya, ora seneng dialem lan nalika dipaido malah ndongakne sing maido, entengan utawa rame ing gawe sepi ing pamrih, sugih esem, dhemen ndongakake liyan kanthi pribadi, seneng tetulung, ora nate sambat, loma utawa ora pelit waskita ing kahanan lan jik okeh meneh, mbokmenawa para maos jik nduweni “ daftar” liyane sumangga ditambahi, yen ora pelit mangga ditulis wonten kolom komentar.

 

Para sedulur, payo miyose Gusti kang meh kita pengeti lan pahargya iki isa ndadekake  awake dewe kabeh wani nglukar sandhangan lawas lan SALIN sandhangan anyar jumbuh karo kersa lan pangandikane Gusti Allah. Wilujeng Natal nggih para sederek..

 

“Leng, payo sesuk bengi bubar ngibadhah “malam natal” bablas gladden kanggo ibadah natale. Jare Kayun okeh nyanyian sing angel..” Unine Kang Solebo marang Lik Ndoleng nalika jagongan neng Lincak Sor Talok.

“Aku ana acara Bo, raisa tak tinggal..” Semaure Lik Ndoleng.

“Haiyah, kokean alesan Leng. Kaya pejabat eselon wae sliramu yen dijak tumandhang gawe ..” Wangsulane Kang Solebo.

“Lik, sakdurunge mahargya natal, kuwi diwaca BENINGE EMBUN ESUK saka mbahe ing dina iki.Awake dewe kudu SALIN sandhangan. Sing lawas, kayata kokean alesan,pelit, kemaki, nesunan, mutungan lan liya-liyane kuwi kudu dilukar, SALIN sing anyar.” Dalijo melu urun rembug.

“Rungkone omonge Dalijo kuwi Leng, aja plengah-plengeh kaya jangkrik lanang ditinggal angrem jangkrik wedok” Sajak sora anggone Kang Solebo muni.

“Iya Lik, saiki kuwi okeh wong sing ngibadah kaya wong numpak angkot, rumangsa wis mbayar njur mung melu. Okeh sing wegah tandhang gawe, kayata bab latihan nyanyian natal. Kuwi merga penemune ibadhah kuwi mung nunut, bab nyanyian pasrahke wae neng tim musik, yen apik mesam-mesem, yen ana lupute, biyuh raine pating bekethut…” Dalijo njur sesorah dawane ngeram.

“Rungkone Lik, aja kokean alesan. Ngko Yu Wasti mangkat dewe, merga kang Markun ngeterke anake neng mae mbahe” Iin melu urun rembuk.

“Jindul..kuwi meneh In…Hmmm” Gremengane Lik Ndoleng.

 

@semesta

Kamis, 23 Desember 2021

LANJARAN

 

Kemis Pon 23 Desember 2021

BENINGE EMBUN ESUK



Mikha 4 : 6-8

Lukas 1 : 46b-55

2 Petrus 1 : 16-21

Kang pincang bakal Sundadekake lajering turun lan kang katundhung dadi bangsa kang santosa, apadene Pangeran Yehuwah bakal jumeneng dadi ratune ana ing gunung Sion, wiwit samengko nganti ing salawas-lawase.” Mikha 4 : 7

 

Tumrape wong ndesa kang cedak karo gawean olah tani, tembung LANJARAN kuwi dudu tembung kanga sing, beda karo piyayi kutha kang mestine ora patia ngerti karo tembung kuwi. Sakliyane piyayi kutha, tumrap piyayi jaman modern ya kayane ora patia ngerti karo tembung LANJARAN.Lha apa ta seajtine LANJARAN kuwi? LANJARAN kuwi sejatine piranti kang pungsine kanggo rambatan. Sing isa kanggo LANJARAN isa saka kayu, pring, pralon utawa wesi, sing baku isa dinggu “panutaning” urip tandhuran kang rinumat. Mbiyen neng ndesaku kayu kang paling apik kanggo LANJARAN diarani kayu “Katamanah”, merga awete ngeram, isa setahun kuwat ora dinpangan rangas utawa rayap.

 

Piwulange kitab suci lumantar nabi Mikha ing dina iki ngrembug bab LANJARAN, yakuwi pamecane nabi Mikha kang wus dikwasani dening Rohe Gusti. Lha apa utawa sapa kang bakalane dadi LANJARAN kuwi? Manut nabi Mikha, kang bakal dadi LANJARAN kuwi saben wong kang pinilih dening Gusti, yakuwi para wong kang saksuwene iki sinawang asor ,ringkih,ala lan siningkirake dening wong akeh. Manut nabi Mikha, sapa wae kang pincang lan katundhung bakal didadekne “lajer” utawa kaya kang ndak sebut yakuwi LANJARAN. Lha kapan kuwi kelakone? Kuwi kelakone nalika para wong kang kaasorake, para wong kang singegiti, para wong kang tinudguh luput (sanadyan ora), para wong kang kasingkirake pasrah sumarah marang Pangeran Yehuwah. Lha apa wong sing ora ringkih, ora siningkirake, ora kaasorake lan ora katundhung raisa dadi LANJARAN? Isa wae, ananging racake wong sing rumangsa kuwat, rumangsa apik, rumangsa bener, rumangsa soleh utawa suci,  kuwi okeh laline marang Gusti, merga ngertine kabeh kuwi saka kekuwatane dewe.

 

Mulane kanggo sapa wae kang rumangsa asor, ringkih, tindhung lan radianggep, aja was sumelang, payo sumende marang Pangeran Yehuwah, mesti bakalan paring kekuwatan . Sakwise antuk kakuwatan saka Gusti Allah, payo sumadya dadi LANJARAN ing kabeh patraping urip. Ora usah gumungkung, sing kebah katresnan lan pangapura, seneng lung tinulung, ora usah njaluk dialem ing sadengah tumandhang gawe. Sing rumangsa diasorake, radianggep, siningkir lan tansah rumangsa disengiti, payo nelakake yen pangandikane Sang Yehuwah iki nyata lan wus klakon ing uripe iki, lumantar sumadya dadi LANJARAN ing kabeh patraping urip. Jenenge wae LANJARAN, ya kudu siapa dadi panutan, dadi papan sumendene kang ngrambati. Ya pancen abot, ananging menawa Gust iwis maringi kakuwatan, kabeh mesti kuwat sinangga.

 

“Wingi kacangmu entuk pirang unting In?” Takone Lik Ndoleng nalika sore kuwi wis nyengkruk neng Lincak Sor Talok.

“Entuk sewidak unting Lik..”Semaure Iin.

“Begjamu In, okeh panene. Nggonku buk-klepuk..merga okeh sing ora kumanan LANJARAN..” Semaure Lik Ndoleng.

“Mula mbiyen takjak nggolek LANJARAN Leng, ananging awakmu alesan rakober, bareng saiki sambat..” Kang Solebo nembe teka lan melu urun rembug.

“Aku kurang sreg yen LANJARAN kuwi dudu kayu katamanah Bo, rasane piye ngono” Unine Lik Ndoleng meneh.

“Yen njaman mbiyen cen okeh Lik, ananging saiki wis meh entek. Ditebangi nggo kayu obong” Dalijo kang nembe teka ya melu urun rembug.

“Mulane sak-anane wae Lik, sing penting tandurane Kacang ana LANJARAN’ne, ben awoh okih..rasah idealis..” Iin muni nganggo tembung sok ngakademis.

“Bener Lik, kuwi lho kaya piwulange mbahe neng BENINGE EMBUN ESUK dina iki, yakuwi bab kersane Gusti cikben sing asor lan ringkih dadi LANJARAN kanggo sapa wae” Dalijo njur sesorah kanthi wasise ngeram.

“Betul Leng, kaya LANJARAN tresnane Markun marang Wasti, kae jian bakoh temenan, sanadyan mbok godha ora owah gingsir” Unine Kang Solebo, sajak ngenyek Lik Ndoleng.

“Dus..dengkulmu mlocot kuwi Bo..ora ponakan ora kanca mesti ngece aku terus. Jindullll!!!” Swarane Lik Ndoleng sajak erosi, sinambi nyumet jisamsune Kang Solebo.

 

@semesta

Rabu, 22 Desember 2021

LEM

 

Rebo Legi 22 Desember 2021

BENINGE EMBUN ESUK



Mikha 4 : 1-5

Lukas 1 : 46b-55

Efesus 2 : 11-22

Nanging saiki kowe ana ing Sang Kristus Yesus, kowe kang nalika samana “adoh”, saiki wus dadi “cedhak” marga saka rohe Sang Kristus. Marga iya Panjenengane iku tentrem-rahayu kita, kang wus manunggalake sakaro-karone dadi siji lan kang wus ngrubuhake tembok singgetan, yaiku sesatron,” Efesus 2 : 13-14

 

Yen kepengen nggabungake barang loro utawa luwih cikben kraket dadi siji kuwi mbutuhake LEM. Dene anane LEM kuwi isa digawe saka macem-macem bahan, sing baku fungsine LEM kuwi kanggo ngraketake . Anane digawe kraket lan dadi siji, mesti nduweni ancas utawa tujuan, yakuwi cikben luwih apik, paling ora kanggo sing ngeLEM, sanadyan tumrap liyan durung mesti. Okeh conto barang kang pisah utawa cengkar njur diwenehi LEM cikben dadi siji utawa nyambung maneh, tur ya mestine nggolek LEM kang kwalitase apik, ora LEM kang ecek-ecek.

 

Lumantar piwulange kitab suci kang marakne menungsa kang amarga dosa wus kapisah karo Gusti Allah dadi kraket meneh, yakuwi katresnane Gusti Yesus. Mula isa diarani yen katresnane Gusti Yesus kuwi wus dadi LEM kang ngraketake sesambungan ing anatarane menungsa minangka titah karo Gusti Allah minangka Sangkan Paraning Tumitah. Mula saka kuwi, awit saka katresane Gusti Yesus, kudune kabeh kang percaya marang Panjengane ora kena tukar-padu, ora kena gontok-gontokan mung karana ngrumati kekarepaning kamanungsan.  Ing laying katresnane marang pasamuan Efesus, rasul Paulus ngelingke bab katresnane Gusti Yesus  kang wus dadi LEM kang nggathukake, kang nunggilake, kang ngraketake sesambungan. Merga katresnane Gusti kuwi wus ora ana sesinggetan meneh ing atarane suku bangsa lan kahanan kang beda liyane, kabeh rumaket, kraket dadi siji.

 

Lha ing jaman saiki apa dayane LEM merga katresnane Gusti Yesus kuwi ijik lumaku? Ya tetep ijik lumaku, sanadyan tantangan ngruncah lan medot sesambungan katresnan kuwi ya okehe ngeram. Amarga hardening kanepson menungsa kerep lali marang jatining katresnan, mula njur ngilangi daya kraket saka LEM kang nunggilake. Amarga drengke, srei lan srakah, LEM katresnan saka Gusti ilang dayane, lan wus ora ngraketake sesambungan. Njur piye carane nguripake dayane LEM katresann saka Gusti meneh? Payo ngalahake utawa nelukake sabarang pepinginan daging utawa kamanungsan, merga kuwi mesti cengkah karo kersane Gusti. Kabeh kekarepaning manungsa kang mung ngangkah seneng lan mareme dewe, kuwi mesti ora cundhuk karo kersne Gusti, kuwi tegese ngilangi dayaning LEM kang ngraketake.

 

“Leng, kenapa ora gelem dadi panitan natal?” Takone Kang Solebo marang Lik Ndoleng nalika cangkrukan neng Lincak Sor Talok, ngepasi grimis ngricih.

“Wegahh…lha dadi panitia mung kon dadi kongkonan, saben usul ora digagas.Sing digagas mesti sing sugih-sugih..” Wangsulane Lik Ndoleng sajak erosi..opss.emosi ding.

“Lha yen mung bab kaya mengkono we ae mutung, nengndi dayaning katresnanmu kanga sale saka Gusti Leng?” Takone Kang Solebo meneh, sajak serius.

“Bener Kang Solebo Lik, aja nganti katresnan peparinge Gusti kang ngraketake, kaya piwulange mbahe neng BENINGE EMBUN ESUK dina iki, ora ana gunane, katresnan kang sejati kuwi kaya dayane LEM,kang ngraketake..ora misahake..” Dalijo melu urun rembug.

“Kowe kabeh mung nyawang, aku sing ngrasakne..”Alesane Lik Ndoleng meneh.

“Kabeh tau ngrasakne, tau ngalami Leng..sing waras kudu eling…aja ngilangi dayane LEM katresnane Gusti..” Kang Solebo nywara meneh.

“Kaya cintamu karo Yu Wasti kuwi lho Lik,  sanadyan wis dadi duweke Kang Markun, sanadyan ngrasakne tatu, tetep wae kraket merga ana LEM kang ngraketake…” Iin melu nimbrung sakwise mulih seka latihan neng nggreja.

“Jindulll…kuwi meneh! Tapi cen iya ding In…dewekne cen “, Unine Lik Ndoleng.

“Lhaaa, raktenan ta…..Konangan saiki..” Unine Iin sajak sansaya sora, lan Lik Ndoleng isin merga keprucut jujur karo sing dirasakne.

 

@semesta

Senin, 20 Desember 2021

GABUG

 

Senen Wage 20 Desember 2021

BENINGE EMBUN ESUK



Purwaning Dumadi 25 : 19-28

Jabur 113

Kolose 1 : 15-21

Anadene Rama Iskak iku ndongakake garwane marang Sang Yehuwah, amarga kang garwa iku gabug; lan Sang Yehuwah nyembadani panyuwune, temahan Ibu Ribkah garwane banjur nggarbini.” Purwaning Dumadi 25 : 21

GABUG kuwi kahanan, yakuwi kahanan kanggo ngarani kang ora ana isine. Anane diarani GABUG kuwi merga wis sawetara wektu ora ngetokake woh kaya kang lumrahe. Dene apa kang dadi sebabe GABUG kuwi mbokmenaw ya macem-macem, isa merga keturunan, isa merga kahanan, isa merga polah-tingkahe urip kang ora teratur (yen menungsa, yen kewan lan tanduran mbokmenawa wae beda.hehe). Sing cetha GABUG kuwi ora ana pengarep-arep maneh kanggo ngasilake kang saklumrahe.

 

Neng kitab Purwaning Dumadi ana crita bab kahanan GABUG, yakuwi kahanane ibu Ribkah semahe rama Iskhak. Amarga wis suwe anggone omah-omah lan ora ndang entuk putra, ing tradisi wektu kuwi kahanane ibu Ribkah kinaranan GABUG. Kahanan kaya mengkono kuwi dadi wiranging brayat,mula kanthi rembu lan ajuring manah rama Iskhak nyenyuwun lumantar ndedonga marang Sang Yehuwah kang akarya jagad dalah isine. Anggone rama Iskhak nyeyuwun kanthi temen lan tan kendhat, mula sakwise sakwetara wektu ibu Ribkah mbobot lan wis ora isa kinaranan GABUG meneh. Mbalike kahanan saka GABUG dadi ora GABUG kuwi isa kinaranan mujijat lan isane ana mujijat merga dayaning pandonga kang ngedab-edabi.

 

Kahanan GABUG kuwi  isa minangka pasemon kanggo pasinaon ing urip, klebu ing jaman saiki. Dene intine piwulang lumantar pasemon bab GABUG kuwi mengkene, apa wae kang sinawang mokal, nalika disuwunake lumantar pandonga kanthi sengkut lan serius isa kasembadan. Isane kasembadan merga dayaning kapercayane menungsa kang dilakoni lumantar sengkut anggone ndedonga, ora mung nyenyuwun pisan pindho njur ora klakon, bar kuwi sambat.  Mulane, payo sinau saka patrap percayane rama Iskhak, sanadyan semahe wis sinebut GABUG, ananging lumantar dayaning pandonga isa ngowahi kahahan, sing dibutuhake mung percaya. Lho, aku kurang percaya piye? Lha nyatane durung disembadani? Kuwi tegese kurang percaya utawa mala hora percaya. Yen percaya apa kang dialami rama Iskhak kuwi bener-bener klakon, tegese ing jaman saiki, apa kang dadi butuhe lan disuwunake kanthi ndendoga mesti kasembadan.

 

“Lik, percayane sampeyan marang Gusti Yesus pirang persen?” Takone Dalijo, nalika jagongan neng Lincak Sor Talok.

“Weh, aku percayaku pull lho Jo, satuspersen luwih…ngapa takon bab kaya ngono?” Wangsulane Lik Ndoleng sinambi nyumet pituneme sing wingi ditinggali Kyai Suyito saka tlatah nJepara.

“Yen percaya satuspersen, sampeyan yakin yen saksuwene seminggu iki isa nduwe dhuwit satus yuta?” Takone Dalijo meneh.

“Weh, lha  mung dangkrenganku kaya mengkene isa oleh dhuwit satus yuta seminggu kuwi nalare piye ta Jooooooo…?” Sajak rada emosi Lik Ndoleng olehe mangsuli, dene Kang Solebo mung minthug-minthug..opss, manthug-manthug sinambi dolanan keluk saka jisamsune.

“Lha..raktenan ta..kuwi tegese sampeyan ora percaya, Gusti kuwi aja dinalar Lik.Lha wong ibu Ribkah sing wis dicap GABUG wae, awit panyuwune rama Iskhak isa mbobot, kuwi amarga percaya..” Unine Dalijo, sajak wicaksana.

“Bener kandane Dalijo Leng, sing kereb klakon menungsa kuwi percaya mung neng lambe, uga percaya marang Gusti Allah winates nalar, kamangka Gusti kuwi ngluwihi nalar..” Kang Solebo melu urun rembug, sinambi nyumet jisamsune merga mati, kesuwen radiakeb.

“Mbiyen kuwi yen sampeyan percaya pull satuus persen, mesti Yu Wasti isa mbok sanding lho Lik…ciuss…”Iin njedul nggawa wedang jahe olehe tuku warung organike Mas Didik.
“Jindullll….kuwi meneh Innnnn…Dusss!” Semaure Lik Ndoleng sinambi  nyumet pituneme.

 

 

“kabeh kuwi  isa kelakon nalika percaya”

@semesta

FIKSI Di Malam PASKAH