NGAPURA (2)

Minggu Pahing 31 Mei 2020

BENINGE EMBUN ESUK

Para Rasul 2:1-21

Jabur 104:24-34,35b

1 Korintus 12:3b-13

Yokanan 20:19-23

“Manawa kowe padha ngapura dosane wong, iku dosane diapura, lan manawa kowe padha netepake dosane, iku dosane ditetepake.” Yokanan 20:23

 

NGAPURA kuwi asale saka tempung Apura, sing tegese kahanan nutup lelakon kang wis lumaku ing wektu kang kawuri. Dadi yen ana sing durung klakon ananging wus njaluk Apura, kuwi ora pas. Saka tembung Apura kuwi njur dadi NGAPURA, sing tegese sakabehing tumindak kang ngener marang kahanan nutup apa wae lelakon sing wis kawuri. Neng basa ngindonesa ana rong tembung bab Apura lan NGAPURA, yakuwi “memaafkan” lan tembung “mengampuni”. Memaafkan kuwi meh padha karo mengampuni, ananging jik dituntut neng pranatan hukum, dene mengampuni kuwi maafke tur ya ora nuntut neng pengadilan,wis rampun,tuntans..tas..sak endog-endoge..hehe. Neng  basa jawa mung satembung, yakuwi Apura lan dadi NGAPURA. Sanadyan mung satembung lan ketone mayar, sejatine NGAPURA kuwi rumpil temenan. Lha kepiye ora rumpil?Lha sabarang kang nate natoni kon nglalekne lan ora oleh nuntut wales, pora yo abote ngeram.

 

Oiya, jejer NGAPURA wis nate katulis neng BENINGE EMBUN ESUK, mula taktambahi angka 2. Yen durung percaya, ceka wae   IKI LHO Mbalik neng bab NGAPURA, neng Kitab Suci akeh banget piwulang bab NGAPURa, ananging ing dina iki, BENINGE EMBUN ESUK arep ngajak sapa wae sing maca tulisan iki ngrasakne kersane Gusti bab NGAPURA lumantar patrab saka diri pribadi. Tegese mengkene, kaya nats ing ndhuwur, sabarang kuwi isane klakon merga pikirane awake dewe. Yen awake dewe NGAPURA, apa wae luput lan salahe Liyan, kaapura, lan kosokbaline, cilika kaya ngapa salahe Liyan, yen awake dewe ora NGAPURA, kuwi tetep salah utawa dosa. Dadi sejatine, jagad iki arep apik apa ala,gumantung pikirane menungsa, si menus-menus kebak dosa!

                                                                    KEBUN PORANG

Saka piwulang Kitab Suci dina iki, sejatine yen gelem, kahanan njagad iki isa klakon tentrem rahayu, menawa kabeh mikir lan tumindak tentrem rahayu. Ananging kosokbaline, jagad klakon ruwet nalika kabeh mikir lan tumindak tentrem rahayu. Dadi, kabeh kudu digawe kepenak.sepisan meneh, kabeh kuwi mung gumantung saka pikiran. Yen mikir lan sakbanjure tumindak NGAPURA, kabeh mesti klakon apik,ananging yen jik ngumat lan ngingu lara ati utawa dendam, kabeh  isa rusak,ajur-mumur ora kauruan.

“Jo, jare winihmu Porang ana sing dicolong nguwong ya?” Takone Lik Ndoleng neng Dalijo, nalika awan kuwi cangkrukan neng Cakruk, merga udan gembrejeh kaya neng wulan desember.

“Weh, tik ngerti Lik?Biasane yen bab ngene iki sampeyan angel paham…” Semaure Dalijo, sinambi dolanan Androite.

“Ditakoni malah genti takon..hmmm..” Gembrenenge Lik Ndoleng, lan sakdurunge Dalijo wangsulan, ketungka njedule Nduk Iin, saka warung sajak’e.

“Iyo kuwi Lik, aku mau ngerti malah seka Yu Wasti..”Iin nimbrung.

“Ora ana colong cinolong, kuwi mung ana wong butuh ananging ora wani nembung. Aku ora ngarani nyolong, ben sapa wae sing njupuk ananging ora nembung aku ora kinaranan tukang nyolong, kuwi pangerten bab NGAPURA sing takngerteni..” Dalijo nyauri wasise ngeram, persis Begawan,sanadyan sejatine Josep, Joko Kasep.

“Tumben mletik pikiranmu kang?” Iin sajak penasaran mbek Dalijo.

“Merga bar krungu bab sliramu seka warunge Yu Wasti, mula pikiranku njur padhang In..”Muni ngono, Dalijo sinambi nglirik Lik Ndoleng, sing njur sajak kaget lan muni..

“Trondolo Bongkek!!, Malah aku sing kenek…!! Nggere bab Wasti, aku korbane cahh..Duss!! Unine Lik Ndoleng ora patio seru.

 

Mbah’e..