NYAWIJI

 Minggu Wage 3 Mei 2020

BENINGE EMBUN ESUK

WIJI PORANG

Para Rasul 2:42-47

Jabur 23

1 Petrus 2:19-25

Yokanan 10:1-10

Wong-wong mau padha ngantepi ing piwulange para rasul lan anggone tetunggalan sarta padha tansah nglumpuk, prelu nyuwil-nyuwil roti lan ndedonga. Wong kabeh padha kadunungan rasa wedi, dene para rasul iku padha nganakake mukjijat lan pratandha akeh. Sarta kabeh wong kang pracaya padha lestari manunggal, kabeh barang darbeke padha dianggep duweke wong akeh. Para Rasul 2:42-44

NYAWIJI kuwi asale saka tembung siji, sing tegese ora ana tunggale. Siji kuwi tunggal,dewek’an. Saka tembung siji kuwi njur isa dadi maneka werna tembung, isa ijen,sawiji lan NYAWIJI. Dadine tembung NYAWIJI isa diartekne kahanan kang dadi siji, sejatine akeh ananging  wis saeyeg saekapraya manunggil dadi siji. Sakjroning NYAWIJI mesti gathuk ing kahahann, mesti kompak lan rukun. Tangeh lamun kahanan kang maneka werna isa NYAWIJI nalika ora gathuk, ora kompak lan ora rukun.

Bab NYAWIJI kuwi nate dicritakne ana ing Kitab Suci, kanggo nggambarake kahanane pasamuan wiwitan. Nalika semana bubar ana  pengetan paskahe agama Yahudi, ndilalah ya paskah Sabat, saben pitung tahun sepisan. Ing paskah Sabat kuwi kabeh bangsa Yahudi sing ngranto, kanggone bangsa Yahudi diaani diaspora, mulih utawa mudik. Dene tujuane ya meh mengeti lan ngrayakne paskah. Mula saka kuwi, kahanane kutha Yerusalem ya rame banget, gemah lan gayeng. Ndilalah kuwi ngepasi “proses”  kasangsaran, seda lan wungune Gusti Yesus lan uga tumedha’e Sang Roh Suci. Nalika Sang Roh Suci tumedak, ana mujijat, yakuwi para rasul pada isa guneman basa-basane para perantau sing mudik, lan kuwi ndadekne para pemudik ngerti kotbahe para rasul. Kuwi kabeh didadekne pancatan kanggo percaya marang pakaryane Gusti Allah.

Awit saka pracaya kuwi, mula kahanane urip pasamuan wiwitan ing Yurusalem NYAWIJI, saeyeg saekakapti, kabeh kang dadi duwek’e neng kutha kuwi dadi duwek’e bebarengan. Kabeh rumangsa tentrem lan tansah ngrasa cukup ing kabutuhan. Siji lan sijine wani ngedol kang dadi darbek’e ing kono lan diedum kanggo butuh bebarengan. Kuwi kabeh mung isa kelakon nalika ati lan pikiran sarta kapercayan wis dadi siji, wis NYAWIJI. Siji lan sijine padha percaya, ora ana cubriya babar blas ing antarane siji lan sijine. Adeging pasamuan kuwi dadi gumune wong akeh, mula akeh uga sing padha melu patrap urip kang kaya mengkono.

“Jo, kuwi ajarane Kitab Suci bener apa ora? Mosok uripe pasamua wiwitan isa kaya mengkono?” TAkone Lik Ndoleng marang Dalijo, nalika sore kuwi jagongan neng Lincak Sor TAlok.

“Sing endi Lik?” Takone Dalijo sinambi nutuli androite lan ora keri, klepas-klepus karo MLDne.

“Kuwi lho, sing isa NYAWIJI, kabeh dadi siji, duwek’e wong siji dadi duwek’e bebarengan..saben ndina ana sing ngedol bandane lan diedum kanggo butuhe wong okeh. Yen kaya mengkono ranganti rongsasi pora ludes kabeh bandane siji lan sijine?” Lik Ndoleng takon lan sajak kaya ora pracaya.

“Kuwi “setting” critane kan mengkene Lik, kahanan kuwi kanggo para pemudik ing Yerusalem. Ora saklawase, mung kira-kira seminggu apa sepuluh dinonan, bar kuwi para pasamuan wiwitan njur balik marang papane dewe-dewe. Mula nalika lagi ngumpul, NYAWIJI ya kabeh NYAWIJI, ora dewe-dewe. Ora kaya pasamua jaman saiki, ketoke ngumpul, grudag-grudug, ananging durung esti NYAWIJI. Kabeh jik ngugemi butuhe dewe-dewe, yen dijak nyengkuyung butuhe bebarengan angele ngeram..” Wangsulane Dalijo, lan ngepasi ambegan, njedul Nduk I’in, nggawa kopi lan pacitan.

“Entuk titipan seka Kang Markun kang, titipan weling, sesuk arep mrene njupuk bibite Porang limolas kilo. Lan iki peyek nggo kanca wedangan….” Unine Nduk I’in.

“Peyek’e seka Wasti po nggo aku In?” Mak prucut Lik Ndoleng muni, sajak nalurine rung isa ucul karo Yu Wasti.

“Ora LIk, nggo kabeh…” Wangsuane Nduk I’in, lan kuwi marakne Lik Ndoleng njluntrut.

Mbah’e..