MANUT

REBO PON 5 SEPTEMBER 2018

BENINGE EMBUN ESUK

Pangandaring Toret 4 : 21-40

Jabur 144 :9-15

Markus 7 : 9-23

“Padha lakonana prenatan-prenatan sing dakkandhakaké marang kowé ing dina iki, supaya kowé lan anak-turunmu padha slamet. Kowé bakal tetep manggon ana ing tanah sing diparingaké déning Allah dadi duwèkmu ing selawas-lawasé.”PT 4: 40

Yen mung diomongke, kayane gampang nglakoni tembung MANUT, merga ya mung limang huruf, tur ya sajak gampang. Ananging kaya unen-unen sing sumebar neng masyarakat, gedang wong pakel, omong gampang ananging nglakoni angel, semono uga bab nglakoni tetembungan MANUT. Apa ta tegese manut kuwi? Manut kuwi tegese nglakoni samubarang jumbuh karo pranatan sing ana. Kosokbaline manut kuwi Mbalela, sing tegese nglawan utawa ora nglakoni kaya apa sing dadi pranatane. Contone, yen neng lampu Bangjo kae,sing diarani manut kuwi, nalika lampu murup abang njur pada mandeg, ben ora ana kacilakan, ning yen mbalela, sanadyan abang ya diterak wae, mula isa ndadekne kacilakan. Manut kuwi nalika pamite sekolah ya mangkat sekolah, ora malah dolan neng papan sing beda, lan sekolah kuwi entuk elmu sing anyar, dene dolan mung olih senenge awak pribadi.

Saka wacan leksionari dina iki, rebo pon lima September rongewu wolulas, khususe  seka kitab Pangandaring Toret, bab 4 ayat 40, akeh piwulang luhur sing isa dadi paugeraning urip. Gusti Allah paringdhawuh marang wong ngisrael supaya manut karo pranatane Gusti, tujuanne supaya  slamet, malah karo ank turu kabeh.  Saliyane kuwi, Gusti Allah uga ngelikne yen wong ngisrael manut, ora mung kanggo dewek’e ananging uga  kanggo anak putune, tegese yen pada manut, sing slamet kuwi karo tedak turune, utawa anka-putune. Kayane gampang apa kang dadi kersane Gusti, mung kon manut pranatan-pranatanne, ananging ing kasunyatan ya angil tenan. Sejene ana panggoda-panggodaning urip, wong ngisrael kuwi ya aleman lan angel dimangerteni. Senengane kekarepane klakon kabeh, yen ora klakon sanadyan elek njur mbalela, ora manut maneh. Mulane kuwi sanadyan kayane gampang, ananging bab manut kuwi ya rumpil  utawa angel, merga urusane karo karepe dewe lan kersane Gusti. Ananging sing baku, yen manut Gusti, mesti nuju marang bab sing apak lan nyenengke, beda karo yen mung manut karepe dewe.

“Arep ngandi Lik, kok sajak serius men? Niki taksih enjing lho?”, Nduk I’in takon marang paklik’e Ndoleng.

“Arep ngeriti pari nggon sawah dul kali nduk, wong dientenana ya ora panen. Wis garing sring, gabahe ora metu berase. Kojurr ndukk…apesss..”, Lik Ndoleng mangsuli karo sajak nggrantes.

“Salehmu ta Lik, mbiyen dielikne, rasah nandur pari, kacangijo po kacang brol wae, ketigane sajak dawa, malah sampeyen ngeyel, alesane nandur palawija dientekne Kethek. Njur yen saiki parine rapanen kan yaw is lumrah”, Dalijo ngelikne apa sing pernah klakon.

“Iyo Dal, jenenge wae kleru, ora manut, ya ngene iki lelakone, ningya tetep kudu tak tampa”, Lik Ndoleng mangsuli.

“Kaya lelakon rasida omah-omah karo Yu Wasti ya lik, ora manut pitutute mbah Pawira ya?”, Daijo mangsuli ning sajak ngece.

“Lambemu Dalll..tekan kuwi meneh…!!”, Lik Ndoleng sajak nesuune tenanan.

Lur, ayo nglakoni urip iki sinartan manut pepakon sing ana, klebu pepakone Gusti..ben ora getun ing tembe mburine,,,

Mbahe..