Rebo
Pon 3 April 2019
BENINGE
EMBUN ESUK
2
Para Raja 4:1-7
Jabur
53
Yokanan
5:17-30
“Wong wadon
mau banjur mulih. Satekané ngomah anak-anaké dikon mlebu lan lawangé dikancing.
Botol cilik sing isi lenga zaitun mau banjur dijupuk, lengané diiling ing
botol-botol kothong sing dicepakaké déning anak-anaké. Sawisé botol-botol mau kebak kabèh, wong wadon mau njaluk botol menèh.
Nanging anaké mangsuli, “Sampun telas.” Lengané ing botol cilik mau iya banjur
mampet.” 2 Para Raja 4:5-6
Apa-apa sing ana neng donya iki mesti
pepasangan, mula kuwi sing diarani jangkep. Ana padhang ana peteng, ana awan
ana bengi, ana warreg ana luwe, uga ana mbalela ya ana sing MITUHU. Yen mbalela
kuwi nglakoni tumindak sing nglawan karo dhawuh, MITUHU kuwi netepi sakabehing
dhawuh kanthi tulus lan iklas. Anane gelem nglakoni apa wae wujuding dhawuh
kuwi merga nduweni keyakinan utawa kapercayan. Yen ora nduweni keyakinan,
nggone nglakonu kuwi mung amarga wedi, lan kuwi ora apik.
Crita neng Kitab Suci bab nabi Elisa sing
disowani mbok randha sing lagi ginubet masalah apik kanggo pangiloning urip. Mbok
randha, nduweni masalah abot, njur sowan nabi. Mesti simbok randha kuwi nduweni kapercayan sing bakoh marang
Gusti lumantar nabi Elisa. Mula bukane nabi Elisa ya bingung, njur piye carane
nyaurke utange mbok randha, njur takon apa sing diduweni. Mbok randha matur yen
nduwene mung lenga zaitun, kuwi wae mung sithik, diwadahi botol cilik wae ora
kebak.
Nabi Elisa njur nyenyuwun marang Gusti, kepiye
anggone arep nulungi. Bareng wis entuk WANGSIT, lan kuwi dipercaya seka Gusti,
njur ngomong karo mbok randha, supaya nyilih botol nyang tangga-tanggane. Mbok randha
ngakon anake nyilih tanggane, sakwise entuk
njur mulih. Saktekane ngomah njur kon nutup lawange, lan lenga zaitun
sing disimpen neng botol cilik kuwi kon nyilingi neng botol-botol sing disilih
seka tanggane. Mbokmenawa neng batine mbok randha kuwi ya tuwuh rasa anyel lan
nggumun. Wong aku kuwi nduwe utang
sakndayak abuh, lha kok malah mung kon nyilih botol neng tangga. Wong ya nabi
mbok ya ndonga, njur mak pethuhuk ana duwit okih. Ndawuhi kk nylekuthis, ora berwibawa babar blas..mbok
menawa ngono kuwi batine mbok randha..hehe. Ananging merga butuh tenan ya
ndadekne mbok randha kuwi percaya, ora ngenyang. Isa wae ngenyang, “om nabi,
mbok ampun sepele ngaten ta anggenipun nulungi, kula kan gadhah cara piyambak,
strategi piyambak kangge manut”,anaging kuwi ora dilakoni, mbok randha MITUHU
karo dhawuhe nabi, ora mbalela.
Sing nggumunake, lha kok lenga neng botol kuwi
ora entek, nganti kabeh botol sing disilih seka tangga entek, lenga asline
tetep ijik. Njur sowan nabi, ditakoni bab botol sing othong, semaur yen wis
entek. Banjur dikon ngedol kanggo nyaur utang, turahane nggo urip karo anak’e.
Mujijat sing dialami mbok randha kuwi isane
klakon merga MITUHU, ora mbalela. Sanadyan dhawuh kuwi ora tinemu ing
nalar,njelehi lan ora nggumunake, ananging kuwi kersane Gusti, dudu karepe
dewe. Mujijat kuwi mung ana ing astane Gusti, ora ana neng nalar pikirane
menungsa. Kerep kersane Gusti kang
lumantar menungsa kuwi aneh, remeh lan ora mbrejaji, ning yen dilakoni kanthi
MITUHU mesti nemahi berkah, yen diwaneni ya mesti nemahi bilahi. Mula saka
kuwi, apa wae sing dadi dhawuhe Gusti, sanadyan katon sepele, remeh lan ora
mbrejaji, aja dinyang, lakonono. Dadia umat sing MITUHU…
“Jo, lehmu ngrumati arit bulug kuwi ngeram, apa
renek arit liyane?”, Alok’e Lik Ndoleng ngerti Dalijo nggone gemati karo Arit
warisane swargi bapakne.
“Mbok’o elik,katon ora aji, lan ora mbrejaji,
iki welinge swargi bapak Lik, mula kudu taklakoni. Aku pengen mbangun turut
karo wong tuwa, sanadyan wis ora ana, ora pengen dadi wong sing diarani
mbalela, pengen dadi bocah MITUHU”, Semaure Dalijo. Krungu wangsulane Dalijo,
Lik Ndoleng njur meneng, kelingan jaman mbiyen, kerep maneni wongtuwane, lan
ujug-ujug mbrebes mili neng mripate.
“Kang Dal, mbok apakne paklik, lha kae kok
membah-membih?”, Nduk I’in klesik-klesik karo Dalijo.
“Waduh, paklik baper In..” Semaure Dalijo.
“Dadi eling cah, olehku mbalela karo wong tuwa,
ora MITUHU.saiki nggrantes, kranta-ranta..”Lik Ndoleng semaur, njur ngusap luh
karo sarunge, lha jebul mung arungan thok, kuwi sing ndadekne I’in
njerit-njerit…girab-girab..
Mbahe.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar