ASAT

Rebo Pahing 22 Januari 2020

BENINGE EMBUN ESUK

BANYUNIBO KULON NJURANGKUWUNG

Yesaya 48:12-21

Jabur 40:6-17

Markus 4:1-20

Mangkene pangandikane Sang Yehuwah, Juru Panebusmu, Kang Mahasuci, Gusti Allahe Israel: “Iya Ingsun iki Yehuwah, Allahira, kang mulang marang sira bab apa kang maedahi, kang nuntun sira ana ing dalan kang kudu sira liwati. Manawa sira nggatekake marang dhawuh-dhawuhingSun, tentrem rahayunira bakal kaya kali kang ora tau asat, lan kabegjanira bakal terus luber kaya ombaking sagara kang ora tau leren. Yesaya 48:17-18

ASAT kuwi tembung sing tegese kebak utawa isine akeh, lan tembung iki biasane kanggo ukara bab banyu. Yen kahanane ASAT tegese banyune kari sithik, utawa malah wis babar blas ora ana banyune. Kosokbaline ASAT kuwi kebak, sing  tegese wus ora ana papan meneh kanggo diiseni. Yen bab samubarang sing apik utawa becik, mestine kabeh seneng lan malah kepara ngarep-arep supaya tansah kebak,ora ASAT. Ananging menawa kuwi urusane bab sing ala utawa sing ora prayoga, mesti lumrahe ya pengen ASAT.

Ana piwulang luhur saka Kitab Suci bab tembung ASAT, yakuwi ana ing Yesaya 48 ayat 17-18. Ing kana disebutake menawa para kagungane Gusti sing tansah nggatekake marang dhawuh-dhawuhe Gusti bakalane nampa lan ngrasakake tentrem rahayu sing kebak utawa kaya kahanane kali sing banyune ora nate ASAT, merga yen ASAT kuwi wus ora isa diarani kali maneh. Dene syarat kanggo tetep ana ing kahanan sing ora ASAT mau sejatine mung mayar, tetep nglakoni kabeh kang dadi dhawuh pangandikane Gusti. Sing kudu dieling yakuwi bab “..nglakoni kabeh dhawuhe Gusti….” Bab nindakne dhawuhe Gusti kuwi ora isa dinyang, merga akeh wong (klebu sing maca tulisan iki lan karo mesam-mesem..hihi) senengane matrapi urip kaya bakul utawa blantik, kabeh dinyang,klebu dhawuh pangandikane Gusti. Pokok’e, sing sapa kepengen ngrasakne tentrem rahayu ing sakjroning urip, syarate mung mayar, lakonana kabeh dhawuh pangandikane Gusti.

OBAT BOCAH SING DEMAM

“Jo, kok aku ora patio yakin karo piwulange eyang Yeaya neng Kitab Suci kae, jare yen nglakoni kabeh dhawuhe Gusti kuwi mesti bakalane tentrem rahayune ora bakal ASAT..” Lik Ndoleng ngudha rasa ing wayah sore, sinambi kebal-kebul karo udud klobote.

“Weh, lha jebul sampeyan kuwi jik sanggarunggi marang pangandikane Gusti ta Lik?” Wangsulane Dalijo sinambi mesam-mesam merga nyawang androite, mbuh entuk Wea seka sapa..

“Lha sampeyan wis nate nglakoni kabeh pangandikane Gusti apa durung Lik?” Semaure Nduk I’in kaya padatan, njedul seka pawon, nggawa kopi anget karo karag aking arep dinggo wedangan.

“Hmm..anu..hmmm..ya jan-jane durung Nduk, lha jik sangsi je..”Semaure Lik Ndoleng sajak isin..

“Weladalah, lha seprana-seprene ngakune “beriman”, jebule ora dilakoni,mung dimengerteni…kuwi lupute Lik, iman kuwi kudu dilakoni,aja mung diapalne…yen wis dilakoni mesti ngalami apa sing diwulangke Gusti, yakuwi tentrem rahayune Gusti ora bakalan ASAT..”Dalijo ngecipris wis jian persis tukang sesorah kae, kamangka gaweane ya mung macul lan ngarit.

“Kuwi rungokne Lik, aja mung plengah-plengeh wae, aja rumangsa isa ananging kudu isa rumangsa. Yen durung dong, ngaku wae…aja kaya sing maca tulisan iki, nggaya munthak-manhuk wae nggere ditakoni, ananging ngepasi nglakoni njur mak busssss..ora ana isine..lan akhire ya ASAT tentrem rahanyune..” Nduk I’in melu-melu ngotbahi pakne Cilik Ndoleng, sing malah nglentruk merga keturon…

Simbah’e..