NGEREM

 

Kemis Kliwon 25 Maret 2021

BENINGE EMBUN ESUK

NGEREM NDADAK

Pangandaring Toret 16 :1-8

Jabur 118 :1-2,19-29

Filipi 2 : 1-11

“Aja padha mangan sadhengah apa kang mawa ragi; pitung dina anggonmu kudu mangan roti tanpa ragi, yaiku rotining kasangsaran, marga kalawan kesusu anggonmu budhal saka ing tanah Mesir. Iku supaya sajegmu urip kowe elinga ing dina budhalmu saka ing tanah Mesir.” Pangandaring Toret 16 : 3

 

NGEREM kuwi asale saka tembung “Rem”, sing sejatine alat utawa srana kanggo ngendegake lakukne kendaraan, mbuh kuwi bermotor apa kang ora bermotor. Rem kuwi isa dipidak lan uda ditarik nganggo tangan, gumantung dipapanake ana ngendi, sing cetha anane Rem kuwi supaya ing sakjroning lumaku,isa dindegne, digawe mandeg saka laku utawa playune. Saka tembung Rem kuwi njur isa dadi pirang-pirang tembung, salah sijine NGEREM,, sing tegese tumindak kang nduweni tujuan supaya isa mandeg, paling ora luwih rindig tinimbang sakdurunge.

 

Sanadyan tembung NGEREM kuwi mula-bukane kanggo kendaraan, ananging isa uga kanggo kahanan liyane. Neng Kitab Suci ya ana dhawuh saka Gusti Allah, supaya menungsa isa NGEREM. Lho, apa ing jamane nabi Musa wis ana “honda” lan montor liyane? Durung, ananging bab NGEREM yawis ana, njur apa kang kudu direm? Kang kudu direm yakuwi bab sawernaning pepinginan kamanungsan. Cetha neng Pangandaring Tore bab 16 ayat 3, yen Gusti Allah lumantar nabi Musa ngelikake bangsa ngisrael, supayane “ora mangan sadengan panganan kang nganggo ragi..” Saka mbiyen tumeka saiki, ragi kuwi fungsine kanggo ndadekne panganan dadi luwih enak, yen tanpa ragi mesti ora ana rasane. Bangsa ngisrael ing jamane nabi Musa, saksuwene pitungndina sakdurunge paskah, dikon mangan panganan kang tanpa ragi. Isa dibayangake yen jaman saiki mangan sayur tanpa bumbi,blas ora ana enak’e.

 

Kuwi kabeh dhawuh saka Gusti Allah kang kudu dilakoni kabeh, ora isa dinyang. Seminggu pasa, NGEREM sakabehe pepinginan kamanungsa, ora mung mangan wae sejatine kang kudu direm kuwi. Kudud NGEREM klakuane urip mbarang, ora olih kemaki, ora olih sombong, ora olih nesunan, ora olih ngamukan lan liya-liyane. Aja rumangsa kumlungkung amarga nembe kepenak uripe, aja rumangsa penting dewe sakjroning urip bebarengan, kabeh kuwi nduweni pungsine dewe-dewe lan ajine padha neng ngarsane Gusti. Aja dupeh sugih mblegedhu, njur kemaki, nyawang liyan kaya kere pinggir ndalan, rumangsa ngwasani, ngluwihi Gusti Allah. Kabeh kudu NGEREM ben ora nabraki kahanan apa wae. Mulane,dieling lan waspada, “AJA DHUMEH”, aja kebanteren olehe mlaku, ana kalamangsane NGEREM lakuning kahanane urip, ben njur isa nyawang endahing kahanan kiwa tengen.

 

“Iki kok pait temen kopine Leng, apa Iin kentekan gula ya?” Takone siwo Solebo, nalika sore kuwi padhang mbulan, jagongan neng Cakruk Sor Talok.

“Hambuh Bo, kara iya kentekan Gula, wong Dalijo kae, saben ngombe kudu nganggo gula gek..” semaure Lik Ndoleng.

“Weh, aja ngabukne aku Lik, wong malah sampeyan lho…” Wangsulane Dalijo.

“In, mreneo Nduk…tambahana gula iki lho, Solebo sambat kepaiten..” Unine Lik Ndoleng.

“Sttt..iki cen mangsane kudu ngrasakne pait, merga wis nyedaki paskah lho Leng..” Unine Pakde Kento.

“Ngapa Lik, apa sing kurang?” Takone Iin.

“Kopine kepaiten “ Semaure Lik Ndoleng.

“Haiyah, mung kari ngombe wae mbok rasah kokean rembug Lik, ora usah crigis..kene kuwi sing nggolek lan ngladeni, ora mung mikir kopimu thok Lik..” Sengol Iin olehe njawab, lan sakdurunge kebablasen, diendeg Pakde Kento.

“Mandeg In!!!! Awakmu kuwi karo wong sing sepuh mbok ya aja kurang ajar, sing sopan. Kowe kudu NGEREM polahmu sing kaya ngono kuwi! Aja dupeh kowe isa nukokne kopi lan ngladeni, njur awakmu ndaksiya marang liyan, apa meneh paklikmu dewe. Ajenana wong merga kuwi titahe Gusti, aja rumangsa isa tur nduwe njur oa ngajeni babarblas. Aja mbok bacutne unimu kuwi In!!” Pakde Kento sajak erosi, merga Iin sing wis keladuk karo pakne Cilik Ndoleng. Kabeh pada meneng, mung Lik Ndoleng sing jik klepas-klepus karo pituneme.

 

Mbah’e..