HAK’E

 

Jemuah Pon 26 Februari 2021

BENINGE EMBUN ESUK

Purwaning Dumadi 16 :1-6

Jabur 22 :23-31

Rum 4 :1-12

“Dene wong kang nyambut-gawe iku, opahe ora kena kaetung ganjaran, nanging hake.” Rum 4:4

 

HAK’E, kuwi kahanan kang tansah diupadi dening menungsa, ananging sing dadi tanggungjawabe yen isa diendani. Kuwi kabeh wis jamak klakon ana ing uripe menungsa, mbuh kuwi sing biasa-biasa utawa kang ketone “rohaniah” buanget. Nguyak apa kang dadi HAK’E, lan mlayu saka apa kang dadi tanggungjawab’e.

 

Ana piwulang apik buanget ana ing Kitab Suci, cethane piwulange rasul Paulus marang pasamuan Kristen ing kutha Roma. Ing kana diwulangake bab makarya, kewajiban lan apa kang dadi HAK’E. Menungsa kudu makarya utawa nyambutgawe minangka tandha yen dewek’e urip, amarga yen wis ora urip tangeh lamun isa makarya utawa nyambut gawe. Lan sing sapa nyambutgawe kuwi lumrah yen nampani HAK’E kang isa diarani opahe. Opah kuwi dudu ganjaran, ananging HAK’E. Karepe rasul Paulus cetha banget, sing sapa makarya, kuwi kudu nampa bebulih utawa HAK saka apa kang dilakoni, lan nglakoni piwulange rasul Paulus uga klebu nindakne kersane Gusti Allah.

 

Kaya ing jamane rasul Paulus kang babagan ngatur HAK’E liyan wae kudu diwulang, ing jaman saiki ya kaya mengkono, malah kepara luwih ngeri. Okeh sing mung  seneng nguyak HAK’E, ananging lali marang tanggungjawabe. Aluwung lali,ananging okeh-okehe nglali. Janjane ngerti, paham utawa dong, ananging amarga pelit,mulane moh menehake apa kang dadi HAK’E liyan. Iki sansaya lucu nalika ngurusi bab HAK’E dewe, tekana ngendi diuyak sakkecekele, beda yen HAK’E liyan, ethok-ethok ora ngerti. Hora ko ra’ana, ananging saking pelite ngungkuli jangkrik prawan.

 

“Jo, sida  ta bidston  sesuk kuwi?” Takone Lik Ndoleng marang Dalijo bab rencane arep Bidston.

“Ya jelas sida ta Lik, wis takrancang kawit jaman purbakala gek..” Semaure Dalijo sinambi nyumet MLDne.

“Kudu ngono Jo, eling karo sing gawe urip, aja kaya paklikmu kuwi, anane mung njaluk lan njalukk..nguyak apa kang dadi HAK’E, ananging nglalekne wajibe” Wak’ane Solebo melu urun rembug.

“Jreett, tik nyerang aku Bo? Aku ra ana bab sing arep tak bidstonke.. “ Semaure Lik Ndoleng, sinambi njaluk jisamsune Siwo Solebo, njur teka IIn, saka warung nggawa amplop.

“Nyoh kang, titipanmu, telu ta?” Sinambi menehake amplop cacah telu marang Dalijo.

“arep nggo ngapa amplop kuwi Jo?” Takone Lik Ndoleng.

“Pisungsung Lik, iki nggo aturpanuwun mirunggan neng ibadhah dina minggu, iki kanggo komisi lan iki kanggo sing mimpin suk bidstonku.” Semaure Dalijo.

“Weh, lha arep bidston babagan apa ta Jo?” Pakde Kento nakoni Dalijo, amarga nembe teka neng cakruk Sor Talok.

“Niki lho dhe, amargi pun rampung anggen kula nandur Porang, niki atur panuwun kagem Gusti, sinartan nyenyuwun murih tansah binerkahan..” Semaure Dalijo.

“Wah, joss..apik kuwi Jo…sipppp..” Tanggepane Pakde Kento.

“Lha  kok sing mimpin mbok wenehi, kuwi kan wis gaweane ta?” Lik Ndoleng sajak erosi olehe nakoni.

“Weh, iki HAKku Lik, aku arep ngaturi apa ora dudu HAK’E sampeyan, uga aku ora arep nutupi HAK’E liyan, kuwi klebu serakah Lik. Sugiha kaya ngapa kudu eling marang Gusti. Aja mung ngelingi marang  bab sing ora urip, lan lali marang sing urip..” Dalijo menehi wangsulan.

“Aja kaya kowe leng, lagi nukokne batrei jam nggreja wae, ulukmu ngungkuli kluruke ayam alas nalika esuk…ananging ngerti wong makarya mirunggan mung mboknengke wae..” Siwo Solebo melu nyemes Lik Ndoleng.

“Duss, kenekkk meneh cahhh” Batine Lik Ndoleng.

 

Mbah’e..