BANJIR

 

Minggu Pon 21 Februari 2021

BENINGE EMBUN ESUK

Purwaning Dumadi 9 :8-17

Jabur 25 :1-10

1 Petrus 3 :18-22

Markus 1 :9-15

“..ing kono Ingsun mesthi bakal enget marang prasetyaningSun kang ana ing antarane Ingsun kalawan sira tuwin sadhengah makhluk kang urip kang kadunungan nyawa, temah banyu ora bakal dadi banjir gedhe maneh, kang nyirnakake kabeh kang urip.” Purwaning Dumadi 9 : 15

 

Banjir, mbokmenawa kabeh sing maca tulisan iki wis paham banget baba pa tegese, amarga ing wektu-wektu iki si BNJIR kuwi nembe ngamuk, mula dadi tembung sing jian popular temenan. Dene kenangapa kok bisa ana BANJIR kuwi sing kudu digagapi, supaya isa mangerti  ana apa ing sewalike BANJIR kuwi. Apa amarga salah lan luputing menungsa, utawa kuwi mligi amarga kersane Sing Akarya Jagad. Kena apa BENINGE EMBUN ESUK ing dina iki ngrembug asal-muasale BANJIR, amarga bebendune Gusti Allah utawa kuwi amarga salah lan lupute menungsa, kuwi amarga ana critane Kitab Suci kang ngrembug bab BANJIR.

 

Sakwise BANJIR bandhang ora karuwan ing jamane Nuh, Gusti Allah njur getun amarga nesune ngrusak jagad. Amarga kahanan kang kaya mengkono kuwi njur nganakake prajanjian karo Nuh, yen sakwise ngukum jagad kanthi BANJIR kuwi kang pungkasan, sukmben ora arep ngukum jagad ngango BANJIR meneh, dene kang dadi tandane Kluwung.  Jarene yen metu kluwung, kuwi tegese menungsa kudu eling karo janjine Gusti, yen ora arep ngukum meneh klawan BANJIR. Lha yen kaya mengkono, kok ing jaman saiki BANJIR malah ora tahu leren,iki Gusti apa lali marang janjine ya?

 

Anane BANJIR ing wektu saiki kuwi pancen dudu paukuman saka Gusti,kuwi amarga polahe menungsa sing jian njemberi tenan. Dikon ngrumat jagad malah dirusak sakakrepe dewe, dikon nandhur malah nebangi wit-witan sakpol-pole. Dani menawa saiki ana BANJIR kuwi amarga salahe menungsa. Lho lha apa Gusti lali marang janjine? Ora, ananging unine janji kuwi ya kudu dimangerteni yen menungsa nduweni jejibahan minangka tanggung jawab, ora mung entuk janji njur sakepenake udele dewe tumindak. Anane BANJIR ing saiki kuwi sejatine ya minangka pepeling marang janjine Gusti Allah ing jamane Nuh, yen isane janji kuwi kalkon menungsa ya kudu melu tandang gawe, ora mung meneng wae kaya porong gringgingen. Menungsa kudu wani tumndang njaga alam iki, wani nenandur, wani ngumat lan ngrawat jagad..

 

“Leng, jian ponakanmu Dalijo kae sregepe poll. Ora mung nduweni ancas ngrumat berkah lumantar nandur Porang, ananging ya isa njaga kelestariane alam iki” Omonge Wanake Solebo, nalika sore kuwi pas udan ricih-ricih jik kober dolan neng Cakruk Sor Talok, sanadyan dipleroki sing saiki lemune ngeram.

“Kuwi sing ngajari aku Bo, mula ya joss saiki si Dalijo ..” Semaure Lik Ndoleng.

“Percaya aku Leng, ning awakmu mung isane muni thok, blas yen kon nglakoni” Wangsulane Wakne Solebo.

“Bener dhe, wasis yen nuturi, ananging jak tandang gawe, ujus-ujus kae..”Dalijo nembe teka, njur melu ngoso Lik Ndoleng.

“Yen mung winates neng omongan ora ana gunane Leng, kaya ngerti BANJIR iki, yen mung paham kudu njaga alase, ananging ora gelem nenandur, ya ora ana gunane..awakmu wis pas, nandur tresna, ananging papane aja kleru..” Swarane PAkde Kento.

“Lahane neng Yu Trinil Lik, aja nandur tresna neng Yu Wasti…”Unine IIn, lan Lik Ndoleng njur misuh ing batine.

“Dusss….kenek menehh..”

 

Mbah’e..