Rebo
Kliwon 3 Februari 2021
BENINGE
EMBUN ESUK
Yeremia
29 :1-14
Jabur
35 : 1-10
Markus
5 :1-20
“Mangkene pangandikane Sang Yehuwah,
Gustine kang sarwa dumadi, Allahe Israel, marang wong buwangan kabeh, kang
diangkatake menyang ing pambuwangan saka Yerusalem menyang Babil.Sira padha
ngadegna omah lan sira enggonana, sira gawea pakebonan, kang kena sira pangan
pametune.” Yeremia 29 :4-5
Yen dikon milih, ing antarane ora
nyambut gawe karo nyambut gawe utawa MAKARYA, menungsa mesti milih ora nyambut
gawe ananging entuk panghasilan sing okeh. Lho kok isa? Isa wae, amarga
sejatine menungsa kuwi kadunungan sipat males lan uga sakpenake dewe. Ora
nyambut gawe ananging uripe tansah kepenak. Yen dikon MAKARYA mesti angel lan
ora sithik sing njur sambate ngaru-ara. MAKARYA kuwi pancen rekasa, kudu soroh
meh kabeh kahanan, ya wektu,tenaga,pikiran,perasaan lan malah isa tekan nyawa
mbarang. Sing diarani MAKARYA yakuwi sakabehing tumindak kang kanthi sadhar
dilakoni kanggo nggayuh pepinginan. Menungsa kuwi pancen ginaris kudu MAKARYA,
supaya isa njaga adeging nyawa, amarga yen wis ora isa MAkARYA, kuwi tandane
wis ora kuwat ngrumat nyawa.
Neng Kitab Suci ana piwulang bab
MAKARYA, yakuwi neng Kitab Yeremia. Neng bab 29 dicritakake kepiye anggone Sang
Yehuwah lumantar nabi Yeremia paring dhawuh supaya MAKARYA. Dene wujuding pakaryan kuwi ya okeh
banget, ana sing kudu nggarap pakebonan, ana sing kudu nggawe omah. Omah
nduweni punsi kanggo ngeyup lan srawung karo brayat, dene pakebonan nduweni
pungsi kanggo diolah supaya ana pametune. Jenenge wae MAKARYA, mesti kudu wani
ngorbanake samubarang, ana korban wektu,tenaga ,pikiran lan uga perasaan.
Ananging sejatine lumantar MAKARYA kuwi menungsa netepi apa kang dadi dhawuh
lan kersane Sing Maha Kwasa.
Ora mung ing jamane nabi Yeremia, ing
jaman saiki ya kaya mengkono. Kabeh
titah sing jik urip kudu MAKARYA. Yen wis wani MAKARYA ateges wis wani rekasa.
Ananging kaya kang wis tinullis ing nduwur, amarga MAKARYA kuwi rekasa, mula
ora sithik menungsa sing ngendani pakaryan, karepe urip sakarepe dewe ananging
nduweni pemetu. Yen ing jaman nabi Yeremia menungsa MAKARYA kanthi nggarap
lemah, nggarap pakebonan, ing jaman saiki MAKARYA kuwi wujude rupa-rupa,
ananging tujuane padha, kanggo jaga krasane si nyawa. Mula saka kuwi, sing sapa
wae ora gelem MAkARYA, kahanan kamanungsane kudu ditakokake, jik lumrahe
menungsa apa wis malih.
“Jam pira iki Leng?” Takone Senthot,
warga anayaran Cakruk Sor Talok.
“Jam setengah wolu Thot, ngapa?”
Wangsulane Lik Ndoleng sinambi ngekep linthingane dhwe, merga rokoke entek.
“Jare kene yen sore rame, ana Solebo,
Kento lan sapa meneh ngono,lha endi iki donan?” Senthok nakoni meneh.
“Solebo pamit bengi iki, jadwal njatah
bojone, Kento paling delokneh” Omonge Lik Ndoleng.
“Lha Dalijo ngandi iki, kok ya rung
ketok bathuke?” Takone Senthot meneh.
“Rung mulih seka tegal, mbuh..kara
nggaroti Porange” Semaure Lik Ndoleng.
“Sengak temen swaramu Lik..Kang Dalijo
kuwi sregep MAKARYA, wong jare Pakde Kento MAKARYA kuwi klebu dhawuhe Gusti
Allah tik..” Iin njedul, nggawa kopi lan kripik kimpul, ratrima dulure lanang
dipaido Lik Ndoleng.
“Bener kandhamu nduk, In..MAkARYA kuwi
prentahe Gusti, mula kabeh menungsa kudu wani lan gelem MAKARYA” Swarane Pakde
Kento sing njedul saka lor omah, sisihe wit So.
“Ndoleng ya MAkARYA lho To, turu kuwi
jarene ya MAKARYA, kuwi persine Ndoleng” Unine Senthot.
“Yen paklik senengane MAKARYA mung yen
ana Yu Wasti kok Dhe..” Iin muni ngono njur mlayu neng arah pawon.
“Jindullll…tekan kuwi meneh!!!”
Grenengane Lik Ndoleng, rapatia cetha merga cen mung lirih tenan..
Mbah’e..
Tidak ada komentar:
Posting Komentar