Jumat, 31 Januari 2020

TRESNA


Jemuah Legi 31 Januari 2020
BENINGE EMBUN ESUK



Pangandharing Toret 24:17-25:4
Jabur 15
Markus 6:14-29
Putri mau banjur enggal-enggal bali marek ing ngarsane Sang Prabu lan munjuk: “Kawula nyuwun, supados kaparingana sirahipun Yokanan Pambaptis kawadhahan ing talam!” Sang Nata banget sungkawa panggalihe, nanging marga saka supaose lan anane para tamu, panjenengane ora karsa nduwa.Sang Nata banjur utusan prajurit tamtama nggawa mustakane Nabi Yokanan. Kang kautus banjur mundur, lan nigas Nabi Yokanan ana ing pakunjaran.

TRESNA kuwi bab sing apik, ananging menawa kuwi dipapanke ana ing papan kang apik. Beda crita menawa TRESNA, sing apik kuwi, ora mapan sing ora apik, mesti pikolehe ya ora apik. Mula saka kuwi, sanadyan TRESNA kuwi apik kudu ditimbang-timbang supaya kabeh klakon apik. Kabeh kuwi merga yen TRESNA ora lumaku kalawan nalar,  isa marakne kahanan dadi rusak ora karuwan.

Gara-gara TRESNA sing ora tinata, ing crita Kitab Suci nganti ana sing tega nugel gulune sakpepadane titah kang kinaranan menungsa. Kuwi klakon ing jamane prabu Herodes. Merga ngrasakne TRESNA marang sedulure bojone, lan kuwi lumantar sesinggetan, mula nalika TRESNA kuwi butuh “tumbal”, rasa kamanungsan ilang mbuh nengndi parane. Merga nindakne TRESNA kang ora pas papane, la nana sing wani ngelik’ake, mula kuwi dadi dendam tumrap sing nembe “ketawang katresnan”, mula kuwi sing ndadekne njedul sing jenenge “Konspirasi Jahat”. merga TRESNA wis gathuk karo karep lan pepinginan lan uga dibumboni lara ati utawa denddam, mula apa wae panjaluk’e “katresnan” kuwi mesti dilakoni.

Prabu Herodes nandang TRESNA marang sing dudu sisihane, mula nglakoni sesideman. Banjur dielikne,sadhar. Ananging pihak sing wadon ora trima, lan ngrumati lara ati. Merga lara ati, mula nunggu kalodangan kanggo menehi piwales. Ndilalah “momentum” kuwi ana, mula njur disuntak kabeh tatuning ati kang lara. Mareming ati kang lara kuwi ora ngelingi apa wae, malah sanadyan kuwi natoni lan malah kepara mateni liyan. Kuwi kang klakon. Herodes ora isa suwala,merga ya isin, kudu nuruti penjaluk’e “ ka-TRESNA-n sing ora manggon ing papane,lan korbane liyan, yakuwi sirahe Yokanan. TRESNA kang salah papan isa marakne kahanan kang NGGEGIRISI.

“ Lik, wingi Yu Trinil sambat, jare sampeyan bar adol wedus, ananging pepayone ora sepiroha, apa bener Lik?” Dalijo nakoni bapakne cilik Ndoleng bab duwit dol-dolane Wedus.
“Jare rega wedus lagi ambruk kok Jo..rapayu babar blas..” Semaure Lik Ndoleng anyep njekut.
“Wah, yen ngono ya kudu blaka ta Lik, kudu blak kotang terusna dewe..hehe..” Semaure Dalijo, ngajak gojek Lik Ndoleng.
“Ya kowe kuwi, jelasna. Wong sing diwaduli sliramu, ora sambat karo aku, nalika tak kek’I duwit kuwi lan takjelaske ya mung mesam-mesem wae…”Wangsulane Lik Ndoleng.
“Oiya Lik, kok wingi Yu Wasti mipik mas-masan ya, apa lagi bebathen anggone bakul gede ya? Kamangka  kang Markun ya sambat sepi..” Nduk I’in melu nyoal-nyael,sinambi ndondomi kathok sing kulino nggo badminton bojone.
“Weh, yarasah sirik In, aja ndakwa ora-ora marang aku. Kok aku bar adol wedus, duwite kurang takkekne bojoku,njur kowe ngomong yen Wasti mipik..!!”Sajak nesu Lik Ndoleng nerangake.
“Weh, kok sampeyan nesu Lik? Hayo..aja-aja ..hmm..aja-aja…”Nduk I’in sajak nunggu wangsulane Lik Ndoleng, dene Lik Ndoleng sansaya mbranang praienane.
“Genah iki..mesti diunthit, nggo nukokne mas-masan Yu Wasti..” Mak jederr, Dalijo muni, lan kuwi ndadekne Lik Ndoleng sansaya abang raine..


Simbah’e..


Kamis, 30 Januari 2020

PATUT


Kemis Kliwon 30 Januari 2020
BENINGE EMBUN ESUK


Pangandharing Toret 16:18-20
Jabur 15
Markus 6:7-13
Masmur anggitane Prabu Dawud. Dhuh Yehuwah, sinten ingkang kepareng mondhok wonten ing tarub Paduka? Sinten ingkang kelilan manggen wonten ing redi Paduka ingkang suci? Yaiku wong kang lakune tanpa cacad lan nindakake apa kang adil, apadene ngucapake kabeneran kanthi gumolonging atine, kang ora nyebar pitenah kalawan ilate, sarta ora nindakake piala marang kancane, lan ora memada marang pepadhane; kang nganggep asor marang kang ambek nistha, nanging ngajeni wong kang padha wedi asih marang Sang Yehuwah; kang ngantepi supatane, sanadyan kapitunan;kang ora nganakake dhuwite lan ora nampani besel nglawan wong kang ora lupuh. sapa kang tumindake kang mangkono mesthi ora keguh ing salawas-lawase. Jabur 15

Saben wong diwasa mesti nate nglakoni apa kuwi sing diarani ngaca utawa ngilo, yakuwi mapan ana sakngarepe kaca pengilon, lan sakbanjure matut awak supaya rinasa luwih PATUT. Yen nalika ngilo kuwi ana sing sinawang ora PATUT, mesti ditata supaya dadi PATUT. Ngono kuwi tumrap wong diwasa meh dilakoni saben ndina. Nalika arep mangkat nyambut gawe, nalika arep jagong, nalika arep rapat lan sakpanunggalane. Sing ora matut awak neng ngarepe kaca pengilon mbokmenawa mung para kadang tani sing arep menyang sawah utawa tegale. Sing baku, gawean ngilo utawa ngaca kuwi meh kabeh wong nate nglakoni.

Kitab Suci uga isa dadi kaca pengilon tumrap sapa wae, klebu sing maca tulisan iki. Dene carane, yakuwi maca tulisan ing Kitab Suci, ngrasakne isine lan sakbanjure mapanke kahanane uripe, wis gathuk durung karo piwulang ing Kitab Suci apa durung. Kaya kang tinulis ing Jabur 15, ing kana isa dadi Kaca Pengilon tumrap sapa wae, merga ing kana dijelaske bab sapa sing PATUT manggon ana neng Tarube Gusti. Cetha  banget katrangane Juru Jabur, yen sing PATUT manggon ana neng Tarube Gusti kuwi sing lakune tanpa cacat (tetep diwaca “a” aja nganti diwaca “o” lho ya..hehe) lan lumaku adil, sing omongan lan lakune padha, sing jujur lan sakbanjure. Sakliyane sing sinebut ing Jabur 15, ora PATUT manggon ana ing Tarub’e Gusti.

CARANE SEHAT


Lha saiki lumantar BENING EMBUN ESUK, ayo padha ngaca, padha ngilo ana ing sakngarepe Jabur 15 kuwi, apa ya wis PATUT sowan lan manggon ana ing Tarub’e Gusti. Yen uwis ya sokur kamdulilah, yen durung ya enggal mranata lakuning urip supaya isa PATUT ana ing Tarube Gusti. Sing jik durung jujur, egois, seneng beselan, sing kemaki,sing nesunan, sing mutungan lan sing pelit, ayo enggal ndandani patraping urip, ben PATUT lumebu ing tarube Gusti.

“Wah, maca BENINGE EMBUN ESUK dina iki, aku dadi wedi  Jo..” Lik Ndoleng miwite rembugan sore kuwi.
“Lha wong kancane okeh lan jik awan kok wedi ta Lik?” Nduk I’in njedul lan langsung maido Lik Ndoleng.
“Dusss..iki ora bab memedi In, iki bab piwulange Gusti..” Semaure Lik Ndoleng sajak erosi.
“Haha..ngono wae nesu Lik..pukgering..”Nduk I’in mangsuli sareh.
“Lha apa ta Lik sing durung sampeyan lakoni?” Takone Dalijo.
“Aku rumangsa ora isa matur nuwun gek Jo, lali karo para guru sing nate mulang aku nalika esde,esempe lan esempe..kamangka lumantar beliau, aku isa dadi kaya ngene iki” Sambate Lik Ndoleng sajak melas.
“Rasah keweden Lik, sing luwih parah kaya sampeyan akih. Sing polahe ora PATUT  etungae poll okehe. Aja meneh karo guru sing wis tahunan suwene, lha anal ho sing mac atulisan iki sing nglalekne sejarah, kamangka durung suwe wektune..” Nduk I’in jik njlentrehne, dene Dalijo mung meneng wae.
“Iki malah pada ngrasani liyan, ora PATUT mlebu Tarube Gusti lho ya..”Dalijo muni sinambi ndudut djarum MLD sing sajak saiki dadi pilihane sing anyar..

Mbah’e..


Rabu, 29 Januari 2020

DONGA


Rebo Wage 29 Januari 2020
BENINGE EMBUN ESUK


Purwaning Dumadi 49:1-2,8-13,21-26
Jabur 27:7-14
Markus 6:1-6
Berkahe bapakmu iku ngungkuli berkahe gunung-gunung wiwit jaman biyen, yaiku kang luwih dening ngresepake ana ing tengger-tengger kang wus pirang-pirang abad anane; kabeh mau bakal tumurun ana ing sirahe Yusuf, ing embun-embunane wong kang linuwih ana ing antarane para sadulure.” Purwaning Dumadi 49:26

DONGA, kuwi gawean sing mayar, merga ora ndadak ngetokne kringet. DONGA kuwi ya klebu gawean sing disenengi sapa wae, merga penemune DONGA kuwi ya prantelan penjaluk utawa panyuwun. DONGA kuwi mayar, merga ora modal apa-apa, ora ndadak sinau tekan estelu merga ora ana aturan sing gumathok bab DONGA. Merga saka andharan ing nduwur, bab DONGA kuwi kerep rada disepelekne, lan kuwi ndadekne DONGA kuwi ya mung kaya proposal marang Sing Akarya Jagad. Tur meneh, DONGA kuwi racak’e mung kanggo awake dewe, arang sing kanggo liyan. Lho apa kleru yen DONGA kuwi kanggo awake dewe, kanggo brayate? Ora, ora ana sing Luput, sing salah, mung wae apa kabeh adedasar ati sing golong-gilig, kuwi sing angel titik’ane. BENINGE EMBUN ESUK dina iki, Rebo Wage sangalikur Januari rongewurongpuluh,  ngajak sapa wae sing maca renungan iki sinau bab DONGA saka tokoh Kitab Suci, yakuwi Rama Yakub.

Sakwise ngrasa wis sansaya sepuh lan sadhar kahanane ora suwi meneh, Rama Yakub ninbali kabeh para putrane. Merga tradisi Kitab Suci kuwi patriakhal, mula sing digatekne ya mung sing lanang. Bubar ditimbali, njur padha nglumpuk,linggih sedeku lan antenge ngeram, ora ana sing WA-nan, ora ana sing ngenthut, ora ana sing kesak-klesik, banjur Rama Yakub mratelakake “pameca” utawa DONGA marang Gusti Allah kanggo para putra-putrane. Awit minangka rama utawa bapak apal marang plageane para putrane, mula isining DONGA ya cundhuk karo kahanane para putra. Mula DONGA rama Yakub ya cetha, ora ngrambyang ora karuwan. Seka Ruben tekan Benyamin nampa DONGA saka wong tuwa kanthi cetha.

DONGA kang cetha saka rama Yakub dadi gambaran yen minangka wong tua, rama Yakub nggatekne lan gemati marang para putrane, saking nggatekne lan gematine nganthi pirsa bakat lan kaluwihane siji lan sijine para ptra. Merga pirsa kanthi taliti,mula anggone atur DONGA marang Gusti ya ora sakanggere, tumata lan tinata kanthi apik lan pas. Bab iki isa dadi pasinaon tumrap sing maca tulisan iki, mbuh kuwi minangka wong tuwa apa minangka anak. Minangka wong tua ya nuladha’a tumindake rama Yakub lan minangka anak ya nuladhaa patrab pambangun turut kaya aputra-putrane rama Yakub.



DONGA kuwi ora mung kwajiban, dudu patut-patute miangka wong sing ngugemi agama, dudu mung “proposal” panjaluk, ananging luwih jero maknane. DONGA kuwi urip, lan merga urip mulane DONGA ya kudu urup. DONGA sing kaungelake rama Yakub kuwi ndadekne “masa depan” para putrane ginambar cetha, mula tumrap para wong tua, apa anggone atur DONGA kanggo para putra wis cetha apa mung nggrambyang ora jelas merga ora paham karo kahanane anak-anak’e? Mung para maos sing pirsa.

“Ngko bengi ayo ndonga bebarengan Lik…kanggo para sedulur kabeh..”Pangajekae Dalijo marang Lik Ndoleng sore kuwi.
“Arep atur DONGA wae ndadak ajak-ajak, apa ora isa dewe, kuwi isa diarani pamer Jo..”Semaure Lik Ndoleng sinambi nglinthing udud’e, merga tanggal tuwa, sanadyan mung pengsiunan lan nyambi nggarap sawah tegal, ya melu-melu nggaya tanggal tuwek.
“Haiyah, padune wegah wae kokean alesan Lik..mbok blaka wae ragelem. Ngono malah apik, nuladhani jujur..!!”Kaya biasane, I’in njedul lan nyemes rembug Lik Ndoleng.
“Hmmm..mesti ngono ponakan wedok siji iki..ndladuggg!!” Batine Lik Ndoleng, merga meh muni wedi diarani misuh..

Mbah’e..


Selasa, 28 Januari 2020

PERCAYA


Selasa Pon 28 Januari 2020
BENINGE EMBUN ESUK



Para Hakin 7:12-22
Jabur 27:7-14
Markus 5:21-43
Nalika samana ing kono ana wong wadon kang lara nggrajag getih wis rolas taun. Wis bola-bali ditambani dhukun pirang-pirang, nganti kabeh barang darbeke entek, nanging ora bisa waras, malah kosokbaline, larane saya banget. Dheweke wis krungu pawarta bab Gusti Yesus, mulane banjur ndhesel-ndhesel ing satengahe wong akeh nyedhaki Gusti Yesus saka ing buri lan ndemek jubahe. Sabab pamikire: “Angger aku bisa ndemek jubahe bae, aku mesthi mari.” padha sanalika anggone nggrajag getih mampet lan krasa yen awake wis waras, larane wis mari.

PERCAYA, kuwi tembung sing ajaib, merga akeh wong sing senneg ngucapake ananging durung mesti ngerti maknane. Lan pancen ya temenen, akeh wong sing kerep muni bab PERCAYA, mbuh kuwi nalika nampa crita apa kuwi nalika rembugan bab Agama, merga pancen Agama kuwi ngrembug bab PERCAYA. Bab PERCAYA uga nate dibahas neng BENINGE EMBUN ESUK ing tanggal 3 Juli 2019, kanthi jejer YAKIN. Lho sejatine PERCAYA Kuwi ingon-ingon apa ta? Seka ngendi asal-usule, sapa sing nglairke,kepiye wujude lan apa gunane? Lumantar BENINGE EMBU ESUK IKI, ayo pada sinau lan mangerteni  apa kuwi PERCAYA. Supaya sah utawa “Afdol”, mulane ayo sinau saka Kitab Suci, ben isa diarani luwih relijies..

Ing Injil Markus ana crita bab kaya ngapa kahanane apa kuwi sing diarani PERCAYA. Ing Injil kuwi dicritakne bab wong wadon sing wis rolas tahun lara, lan larane  ora bain-bain, yakuwi nggrajak getih. Isa dibayangake kaya ngapa kahanane lan rekasane sing lara kuwi. Mungkin wae wis ora nduweni pengarep-arep bab urip, merga getih kuwi perangan sing jian penting tenan kanggo urip. Nalika kuwi, ngepasi Gusti arep tindak ngliwati kuthane sing lara nggrajak getih kuwi, mulane wong wadon kuwi KEPENGIN kepethuk Gusti Yesus. Wong wadon kuwi mesti wis entuk kabar bab sapa kuwi Gusti Yesus, mesti wis entuk kabar bab kridhane Gusti Yesus nalika nulungi wong lara, nundhung dhemit lan sakpanunggalane. Merga kabar kuwi kabeh, mulane tuwuh rasa PERCAYA tumrap wong wadon kuwi marang Gusti Yesus.  Saka kabar bab Gusti Yesus kuwi PERCAYAne wong wadon nggrajak getih kuwi kuwat banget.

Saking kuate rasa PERCAYA marang Gusti Yesus, mulane diniati kudu pethuk Gusti. Ananging ndilalah akeh wong sing ya padha gembrudug pengen weruh Gusti,lan wong wadon nggarjag getih kuwi ora isa nyawang, apa meneh omong-omongan. Ananging wong wadon kuwi ora mutung (yen wong saiki mesti langsung mutung tungg), dekne tetep PERCAYA yen Gusti Yesus isa marakne mari lelarane, mula njur nduweni “ide kreatip”, yakuwi yakin mari nalika isa ndemok pucuking jubahe Gusti. Merga kuwating PERCAYA iki, mula ya ngupaya supaya isa ndemek lan nalika isa ndemek, langsung larane ilang aliyas mari. Saka crita iki, isa dijupuk piwulang apik, yen PERCAYA kuwi ora satus persen gumantung marang liyan, ananging gumantung diri pribadi, gumantung anggone nampa kabar utawa piwulang. Kaya wong wadon nggrajak getih ing crita Kitab Suci dina iki, merga PERCAYA yen isa waras kanthi ndemok jubahe Gusti lan diupayakne,mula ya pungkasane klakon ndemek lan mari larane.

Wong lara nggrajak getih kuwi ora nyalahke Gusti Yesus, ora nyalahke wong akeh, ora nyalahke brayate lan ora nyalahke kahanan, ananging tetep PERCAYA sanadyan kahanane ora cocok karo kekarepane,lan iki sing kudu dituladha wong ing jaman saiki.

“Ngko bengi mangkat pe’a ya Lik..”Pangajak’e Nduk I’in marang Lik Ndoleng.
“Gah, plaing ya mung ngono-ngono wae, renek undhak-undhak’an..” Semaure Lik Ndoleng sugal.
“O..ya yen kuwi sing dadi PERCAYA-mu ya klakon marang panjengan Lik..” Dalijo melu nimbrung rembugan.
“Lho, kok isa ngono Jo, nalare piye?” Takone Lik Ndoleng, sajak rada gigrig.
“Kabeh sing klakon kuwi wiwitane seka pikiran  Lik, yen pikirane apik ya sing klakon apik, pikirane ala sing klakon ala, pikirane gagal ya sing klakon gagal, pikirane sukses ya kelakone sukses, lan sakbanjure. Sampeyan mikir yen pe’a mung ngono-ngono wae, ya kuwi kalkon kaya ngono, dene aku lan I’in mikire tansah apik, mula kanggoku lan I’in ya apik terus” Dalijo njlentrehne kanthi cetha, dene Lik Ndoleng mung prejah-prejeh kaya Jaran Anyang-anyangen..


Simbah’e..


Senin, 27 Januari 2020

NGENYANG (2)


Senen Pahing 27 Januari 2020
BENINGE EMBUN ESUK

DALIJO ANGON


Para Hakim 6:11-24
Jabur 27:7-14
Markus 5:1-20
Paduka mugi sampun ngantos tindak saking ngriki saderengipun kawula wangsul sowan mbekta pisungsung kawula saking griya sarta kawula ladosaken wonten ing ngarsa Paduka.” Pangandikane Sang Yehuwah: “Iya, Ingsun bakal ngentosi nganti ing sabalinira.” Para Hakim 6:18

Tumrape wong Jawa, apa meneh para ibu, bab NGENYANG utawa nyang-nyangan kuwi dudu perkara sing aneh, merga bab kuwi wis kaya dadi hoby lan  bakate. Ing tulisan iki, jejere pada karo BENINGE EMBUN ESUK tanggal 26 September 2018 ( KLIK IKI), ananging beda fokus. NGENYANG kuwi padha karo nego sing tegese ngupayakne supaya klakon manut karepe. Dene bab NGENYANG kuwi biasane ana ing donyane para bakul, merga ngupaya rega supaya entuk sing sakmurah-murahe lan sakmengkone ngedol sing sak larang-larange. NGENYANG kuwi sejatine proses sing apik, merga nggolek kesepakatan, ananging ing jaman saiki, NGENYANG kuwi isa dadi srana ngendani timbalan ayahan lan tanggung jawabe urip.

Neng Kitab Suci akeh crita bab NGENYANG utawa nyang-nyangan, salah sijine ing kitab Para Hakim 6. Ing kana dicritakne kepriya anggone Malaekate Sang Yehuwah ngrawuhi Gideon. Dene ancase ngrawuhi kuwi ya arep nimbali lan ngutus Gideon, ora mung arep dolan lan udud karo ngopi. Ananging Gideon ora langsung nampa timbalan kuwi, wis nganggo gaya wong jaman saiki, mbudidaya endha. Merga Gideon sajak meh endha, mulane Malaekat mau ngrayu, supaya Gideon gelem. Lan sakbanjure Gideon NGENYANG, nyuwun pratanda karo Malaekate Sang Yehuwah, tujuane supaya luwih mantep. Merga Sang Yehuwah nduweni “proyek” nylametake bangsa ngisraell, mula ya nyaguhi apa sing disuwun Gideon. Sakbanjure apa sing dadi penyuwune Gideon. Merga panyuwune disaguhi, mula ya Gideon ora isa endha lan sakbanjure siap nampa timbalane Sang Yehuwah.

DALANE BERKAH


Ing jaman saiki, Gusti Allah ya tetep nimbali sapa wae kanggo makarya jumbuh karo apa sing dibutuhake. Ananging emane, akeh sing ora nate dong bab timbalan kuwi. Bener yen crita Kitab Suci kuwi ana Malaekate Sang Yehuwah rawuh, lan manut “Narasine” Kitab Suci jian awujud nyata tenan, ning bab kasunyatane mbuh, isa wae kuwi pratelan kapercayane wong-wong jamane Gideon, njur ditulis dadi kaya sing saiki ana. Ing jaman saiki, wujud’e Malaekat kuwi isa memba apa wae. Isa awujud bab kemlaratan, kesrakatan, bencana alam, panindes,lan sakbanjure. Kabeh kuwi sejatine wujud rawuhw “Malaekate” Gusti.

Emane, ing jaman saiki, aja meneh NGENYANG timbalane Gusti, lha wong pana marang kerawuhane Gusti wae angele ngeram. Saiki akeh sing ora nggatekne prantandaning alam,ora seneng ngrasakne obah-osiking kahannan, mula ya arang sing isa mangerteni kerawuhane Gusti lan uga arang sing isa netepi kersane Gusti. Saiki sing meh pada karo Gideon meng bab seneng lan wasise anggone padha NGENYANG marang timbalane Gusti.

“Lek, dijak nggawe angkringan neng teras greja, ngiras-ngirus kanggo kegiatan cah pemuda. Mula kabeh dijaluki urunane “, Dalijo mbukak rembugan nalika sore kuwi pas udan ngecih pada jejagongan neng Lincak.
“Haiyah, kok ana-ana wae, kakean ayahan. Apa isa klakon ide kuwi?” Semaure Lik Ndoleng sinambi nglepus tujuneme.
“Hmm..mesti iki alesanmu Lik, mung wegah melu cawe-cawe wae ndadak kokean rembug..”Nduk I’in njedul seka pawon , sinambi nggawa jadhah goring turahan leh’e rewang tanggane Kang Markun.
“Weh ora bab kuwi In, ning kan kabeh kudu dipikirke..”Lik Ndoleng jik ngeyel.
“Cen watakmu kuwi kaya Blantik Lik, pinter yen kon NGENYANG. Kamangka jan-jane ya wegah cawe-cawe..”Dalijo sajak kepancing emoisine.
“Ra isin karo Yu Wasti, sing jik ngragati cah kuliah loro, ning melu urun ben lancar programe..mula mbiyen Yu Wasti wegah kang, wong paklik pelite ngeram..” Nduk I’in nyawara sinambi  mbalik neng pawon.
“Wedussss….asem kecut gula legiii..mesti kecemes kaya mengkene…”Batine LIk Ndoleng misuh-misuh, merga meh muni wedi di kartu kuning para pamaos BENINGE EMBUN ESUK.

Sabtu, 25 Januari 2020

IMLEK


Setu Kliwon 25 Januari 2020
BENINGE EMBUN ESUK

KLIK, ENTUK ANGPAU


1 Samual 15:34-16:13
Jabur 27:1-6
Markus  4:35-41
Nabi Samuel banjur mundhut wadhahe sungu kang isi lenga lan Dawud dijebadi ana ing satengahing sadulur-sadulure. Wiwit ing dina iku lan sabanjure Rohe Sang Yehuwah nunggil karo Dawud. Nabi Samuel banjur tindak kondur menyang ing Rama.” 1 Samuel 16:13

Dina iki pada prei, merga iki dina IMLEK. Ujare mbok bakul sinambi wara, IMLEK kuwi pahargyane bangsa Cina, lan pancen bener. Sanadyan saiki akeh sing padha iyik lan crigis nampik anane pahargyan IMLEK, ananging ya akeh sing seneng karo preine lan angpaune. Akeh sing ora dong bab IMLEK ananging rumangsa paham lan sakbanjure nulak utawa nampik bab sing ngemu sejarah sing pol gede lan ajine.

IMLEK kuwi lahir neng wilayah Cina. Ing kana mangsane beda karo ngindonesa sing anane mung ketiga lan rendheng. Ing wilayah Cina ana patang mangsa, salah sijine mangsa adem. Lan nalika mangsa adem kuwi klakon, biyuh ademe ngungkuli neng njero kulkas. Lha pas mangsa adem kuwi, wong-wong bangsa Cina ora isa ngapa-ngapa, mung neng ngomah wae, lan pakaryane mung kaya lampu, madhangi sing turu.

Jenenge wae mangsa, mesti lir gumanti. Semono uga mangsa adem ing wilayah Cina, mula nalika mangsa adem wiis meh lunga lan njedul mangsa semi (thukul), wong-wong Cina bungahe ngeram. Bungah merga isa makarya maneh, isa metu seka ngomah meneh, isa dolan meneh lan sakpanunggalane. Tekane  mangsa sing anyar kuwi sakabnjure dipahargya minangka wiwitane tahun sing anyar, mulane yen IMLEK mesti pada bungah, lan merga saking bungahe, sing pada ngrayakne IMLEK mesti andum berkah. Intine, IMLEK kuwi uculing mangsa kang mrihatinake lan njedule mangsa kang nuwuhake pengarep-arep.

Neng jamane nabi Samuel, ya ana ” IMLEK.”, yen IMLEK kuwi tegese tuwuhe kahanan sing anyar tur apik. Nalika kuwi  bangsa ngisrael nembe ngrasakne rekasa, merga retune, Saul, ora manut kersane Gusti. Merga ora manut kersane Gusti sing ngendika lumantar nabi Samuel, mula kahanane uripe bangsa ngisrael rekasa. Nah, ing kahanan kaya ngono kuwi, Gusti ndhawuhi nabi Samuel njebadi Dawud, minangka ratu. Kabar jinebatane Dawud dadi ratu kuwi ndadekne kabar sing mbungahake tumrap bangsa ngisrael,mula padha tansah atur panuwun marang Gusti.

Crita IMLEK lan jinebadane Dawud menehi piwulang, yen sakrekasane kahanane urip, mesti bakal tumeka neng kahanan kang kepenak. Mula ya nalika ngrekasa aja kokean sambat, aja maido lan aja ninggalke patunggilane pasamuane Gusti. Kahanan rekasa kuwi sejatine “Wot” utawa “Jembatan” kanggo pindhah neng kahanan sing luwih apik.

“Jo, kenapa ya wong-wong Cina kuwi mesti sugih, apa merga padha ngingu pesugihan ya? Apa merga pelit?” Takone Lik Ndoleng marang Dalijo.
“Weh, aja ndakwa sing ora-ora Lik. Para sedulur Tiongha kuwi sregep lan pinter nglola berkah..kuwi kuncine.”Semaure Dalijo.
“Halahhh..piye-piye’a wae, wong Cina kuwi pelit, sombong,kemaki..lan..” Durung rampung Lik Ndoleng olehe ngundamana sedulur Cina,  ketungka njedule I’in.
“Lik, kang..iki entuk titipan angpau seka Koh..koh..anu lali aku, kae sing nduwe toko  cedak greja..” Karo ngomong ngono njur menehke marang Lik Ndoleng lan Dalijo. Bareng dibuka, keton Lik Ndoleng mesam-mesem, mbuh pira isine angpaone, sing mesti, sikepe Lik Ndoleng wis IMLEK, ora peteng mening…

Simbahe..

Jumat, 24 Januari 2020

PAGI HARI DAN ANAK-ANAK AYAM





Setiap orang pastilah pernah mengalami pagi hari, karena memang pagi adalah bagian tak terpisahkan dalam siklus alam semesta. Dan di pagi hari selalu ada banyak peristiwa yang terjadi, meskipun tidak semua mampu ditangkap dan juga tertangkap oleh manusia, termasuk yang membaca tulisan ini.
Manusia hanya mau menangkap sesuatu yang dekat dengan dirinya dan yang paling penting yang menguntungkan dirinya. Jika tidak dekat dengan dirinya dan -apalagi- tidak memberi keuntungan, hampir pasti manusia enggan menangkapnya, enggan memperhatikannya dan enggan “mendokumentasikannya” di dalam laju kehidupannya.
Setiap pagi, si segala sudut dunia, ada milyaran peristiwa dan manusia tidak bisa menangkap sepermilyar peristiwa itu. Pun demikian dengan peristiwa keseharian di sekitaran kita, tidak semua tertangkap dan tidak semua terperhatikan. Nah, salah satu peristiwa keseharian yang sering terabaikan dari fokus kehidupan kita adalah saat pagi hari memperhatikan “polah tingkah” aneka makluk hidup, yang salah satunya adalah keluarga ayam.
Seperti pagi ini, terbangun setelah “Jago Kluruk” kedua, sekitaran jam 03.50an , segera menjalani ritual pagi dan kemudian membaktikan diri dengan menulis, meski amat sangat sederhana. Usai semua “rutinitas’, seperti biasa, segera beranjak keluar rumah di mana saya tinggal. Sudah terang tanah, meski masih amat temaram. Mengayun langkah pagi, menyisir jalanan kampung yang masih masih oleh sisa hujan semalam, jalanan yang masih polos, karena belum banyak terinjak para pengguna.
Seperti biasa, seperti hari-hari yang sudah terlewati, saya sangat suka mendekati sawah dengan segala kekayaan spiritualnya,karena di sawah ada banyak “Sabda Illahi” yang terpendam dan (banyak) manusia enggan menggalinya.
Sawah adalah rantai kehidupan, karena dari sawahlah banyak orang menyambung hidupnya. Di sawah ada perjuangan, ada ketulusan, ada kesetiaan,ada kekotoran yang bermakna, di sawah ada air,tanah, hewan dan masih banyak lagi. Puas mencumbu keindahan dan keelokan sawah, kuayunkan langkah kakiku kembali, menuju rumah tempat tinggalku dan anak-anak bersama dengan istri.
Belum sampai rumah dan karenanya belum masuk, ada pemandangan yang menarik hasratku untuk memperhatikannya. Di dekat jalan, tepatnya depan rumah di mana aku tinggal, pinggir jalan, ada tempat sampah. Sudah lama situasi itu ada dan kayaknya belum ada solusi merelokasinya ke tempat yang lebih pas..Akh..aku tak hendak bernarasi soal posisi tempat sampah itu, karena bisa saja ada yang terluka jika bicara soal posisinya. Aku hendak menarasikan sesuatu yang membuatku kagum, heran dan dengannya menjadi malu, walau kemudian sangat bersyukur.
Di tempat sampah bersama dengan “penghuninya” itu, saat alam belumlah terang sempurna, ada segerombolan unggas, tepatnya ayam yang telah bekerja mengais makanan dengan sukaria dan bercanda. Setahuku, mereka hampir setiap pagi “berkunjung” ke tempat sampah itu, namun takpernah seperti pagi ini, aku terhisap oleh kekuatan dasyat keluarga ayam itu.
Benar, sampah selalu kotor, benar bahwa sampah adalah sisa dan benar sampah adalah sesuatu yang sudah terbuang, dan manusia adalah penghasil sampah terbesar. Dan diantara semua yang bernada negative itu, keluarga ayam mengais makanan demi menyambung kehidupan mereka. Ayam-ayam itu takpernah memperhatikan soal jam berapa, seberapa lelah dan seberapa penghalang aktifitas mereka. Bagi mereka alam adalah suara Illahi yang selalu memanggil mereka. Pagi menjelang siang yang selalu terang dan perut yang membutuhkan asupan makanan, adalah bahasa Illahi untuk mereka, saat bahasa itu memanggil, maka para ayam itu akan bergerak dan semua rintangan akan selalu dihadapi dengan tekun dan setia.
Seingatku, sudah sering ayam-ayam itu terusir oleh pihak lain. Kadang Anjing datang dengan kearoganannya, kadang suara deru kendaraan, kadang juga sekawanan orang lewat, semua mengagetkan dan menakutkan keluarga para ayam, sehingga sering menjadikan mereka menyingkir dari “Meja Perjamuan” makan mereka.
Namun meski sering tertolak dan terusir, mereka takpernah putus asa dan kapok. Setiap pagi mereka akan datang kembali dan datang kembali. Tantangan nampaknya merupakan protein kehidupan mereka, ancaman nampaknya menjadikan mereka bisa mengeluarkan sejuta kreatifitas dan keberanian demi kehidupan. Mereka, ayam-ayam itu, bekerja dengan sederhana dan dengan (nampaknya) riang gembira. Mengais, memilah dengan cakar dan patuk untuk kemudian memasukkannya ke dalam mulut. Mereka mencari makanan hanya sampai mereka kenyang. Mereka tidak pernah menumpuknya, mereka tidak pernah menyembunyikan dari rekan mereka. Ketika dirasa sudah kenyang, meskipun makanan masih banyak, mereka akan menyingkir dan membiarkan yang lain menikmatinya.
Tidak ada jiwa serakah dalam kehidupan para ayam, karena mereka iklas membiarkan “meja perjamuan” makan mereka dihadiri oleh siapa saja, sampai kenyang. Nampaknya bagi para ayam itu, kahidupan sudah memiliki alurnya sendiri. Mereka bekerja untuk makan, setelah kenyang bercanda ria dan setelah letih mereka tidur, kemudian bangun dan lapar lagi, merekapun akan bekerja lagi. Begitu seterusnya dan seterusnya.
Pagi ini, melalui ayam dan dari ayam kita (opss, saya ding..) diajari tentang kehidupan. Dari para ayam, saya mengerti tentang kedisiplinan, karena ayam jarang yang bangun kesiangan dan juga jarang protes dengan keadaan. Hujan atau tidak,saat pagi mereka akan bekerja demi kehidupan. Dari ayam, kita bisa belajar keiklasan, karena ayam akan menerima dengan lapang segala keadaan dan jika itu mengancamnya, mereka akan berpindah. Dari ayam kita diajak belajar, betapa bekerja dengan sepenuh hati demi kehidupan adalah hidup itu sendiri, dari ayam kita juga diajari berbagi dan tiada pernah serakah. Dari ayam, kita bisa belajar menikati kehidupan, karena meskipun mereka bersaing namun tetap membungkusnya dengan canda dan tawa dalam ceria.
“Nembe santai Pak..” Sapapan dari tetangga dusun membuyarkan lamunanku pagi ini, segera aku bergegas masuk ke rumah untuk mengantarkan ibu dari anak-anak kami melanjutkan karya pemberian Sang Pencipta.
Salam Ayam

TANDURAN


Jemuah Wage 24 Januari 2020
BENINGE EMBUN ESUK



1 Samuel 9:27-10:8
Jabur 17:1-6
Markus 4:26-34
“Gusti Yesus banjur ngandika: “Kratoning Allah iku mangkene: upamane kaya wong kang nyebar wiji ing lemah, nuli yen bengi turu, yen awan tangi, lan wiji mau thukul sarta saya dhuwur, kapriye tumindake, wong mau ora ngreti.Bumi iku metokake woh dhewe, kang dhisik gagange, banjur wewulene, nuli gandume kang mentes-mentes.Manawa wohe wis cukup tuwa, wong mau wiwit ngeriti, amarga wis mangsa panen.” Markus 4:26-29

Kanggone sing padha urip neng ndesa lan uga sing asale seka ndesa, mesti wis paham karo tembung TANDURA, yakuwi samubarang kang isa urip ana ing lemah. TANDURAN kuwi macem-macem, ana sing umure cupet la nana sing umure dawa. TANDURAN kuwi tuwuh merga disengaja dening menungsa, iki sing mbedakne karo samubarang kang urip kang akeh ana ing alam donya iki. Yen isa dicethakne, sing klebu TANDURAN kuwi kayata, Jagung, Klapa, Pari, Pohung, JAti,Mahoni, lan sakpanunggalane.  Kabeh TANDURAN kuwi racak’e isa dititeni nalika wus metokae woh, sanadyan tumrap sing wis kulina gepok senggol karo olah tetanen, isa niteni sanadyan durung ngetokne woh.

Gusti Yesus mulang bab Kratone Allahkanthi cara sin sederhana, nganggo apa sing cedak karo “alam pikire” para wong sing ngrungokake piwulane. Mula amarga sing padha ngrungokake kuwi akeh-akehe para kadang Tani, mula nalika mulang bab Kratoning Allah, ya nggunakne “donyaning tetanen”. Kratoning Allah kuwi ginambarake kaya wong nyebar winih sing sakbanjure dadi TANDURAN. Bab proses tuwuhe kuwi “otoritase” utawa wewenange Sing Murbeng Dumadi. Lan wining kang sinebar kuwi banjur tuwuh bebarengan karo sing ora disebar karo sedukur Tani, lan sakbanjure ya tuwuh bebarengan. TANDURAN sing sengaja ditandur karo sing  tanpa disengaja ditandur kuwi tuwuh bebarengan, lan para kadang tani babarblas ora isa mbedakne endi TANDURAN’ne lan endi tuwuhan liar. Mula saka kuwi banjur ditokne wae, ngenteni metune wohe, merga saka wohe kuwi isa dititeni endi sing becik lan endi sing ora becik.

Apa kang tinulis ing Kitab Suci lan sithik tak andharake kuwi isa dadi srana piwulang kanggo sapa wae sing (gelem) maca tulisan iki. Dene piwulang kuwi mangkene, Gusti ngeparengake kabeh menungsa urip padha. Nampa cahyaning srengenge padha, ambegan nganggo angina sing padha,mangan ya meh padha sumbere, merga menungsa sakcerdase kaya ngapa mesti mangan seka hasiling olah tetanen, ora ana sing mangan mesin. Lha njur apa sing mbedakne? Mayar wae, sing mbedakne yakuwi tumindak’e. yen tumindake ora migunani tumrap liyan, kuwi ora isa kinaranan TANDURANE Gusti. Yen uripe mung kanggo awake dewe, kuwi dudu para penderek’e Gusti. Lambok sugihe kaya ngapa, lambok sregepe ngibadha neng papan ngibadhah kaya ngapa, lambok kerep pisungsung lan uga akeh, ananging yen durung isa migunani Liyan, kuwi dudu TANDURAN saka Gusti. Mulane, lumantar renungan sederhana iki,sapa wae sing maca, ayo padha nitipriksa bab urip sing wis kawuri, apa yaw is migunani tumrap Liyan? Apa malah kerep ngrepoti Liyan, kerep natoni Liyan? Sepisan meneh, bagusa kayangapa, ayua aya ngapa, sugiha kaya ngapa yen durung migunani Liyan, kuwi dudu TANDURAN’e Gusti Allah lan durung isa kinaranan perangan Kratoning Swarga.

“In,  mbok njajal nembung Paklik, sakngertiku Paklik sing durung melu cawe-cawe bab ndandani ruang sekolah  minggu kae lho..”Sore kuwi Dalijo klesak-klesik karo I’in, ngrasani Lik Ndoleng nalika Lik Ndoleng jik nyang warung tuku mbako.
“Siap Kang Dal, ngko tak rayune, nganggo jurus ajaibku, mesti goll..”Nduk I’in cocok karo idene Dalijo, lan sakbanjure mesam-mesem dewe,lan rada kaget nalika Lik Ndoleng njedul.
“ Hayo..ngrasani aku ya?” Lik Ndoleng takon njur lungguh neng Lincak Sor Talok.
“Kurang bau Lik, ngrasani sampeyan. Iki lho bar rembug’an bab pisungsung nggo mbangun gedung sekolah minggu..” Unine Nduk I’in.
“Lha apa rung cukup” Takone Lik Ndoleng.
“Lha sampeyan apa wis melu cawe-cawe?” Nduk I’in nguyak takon.
“Wah, kuwi dudu panggilanku, aku ora “terbeban” bab kuwi. Mula ya ora cawe-cawe..” Semaure Lik Ndoleng.
“Alesan wae Lik..ngono kok jare pengen dadi TANDURAN’e Gusti, sing migunani liyan. Jak mbangun gedung kanggo bocah sekolah minggu wae alesanmu entek-amek kurang golek..”Dalijo saja njedul nesune.
“Oiya Lik, hasile rapat mau bengi Yu WAsti nggenteni dadi bendahara lho..”Nduk I’in nggunakne senjata andalane, lan krungu “idolane” dadi perangan panitia, Lik Ndoleng langsung muni arep pisungsung sing cacahe jian akeh banget..

Simbah’e


Kamis, 23 Januari 2020

NAZAR


Kemis Pon 23 Januari 2020
BENINGE EMBUN ESUK



1 Samuel 1:1-20
Jabur 27:1-6
Markus 4:1-25
Banjur nglairake ujar, unjuke: “Dhuh Sang Yehuwah, Gustining sarwa dumadi, manawi Paduka nggalih dhateng karibedanipun abdi Paduka lan karsa ngengeti kawula saha boten kasupen dhateng abdi Paduka, nanging maringi anak jaler dhateng abdi Paduka punika, kawula badhe ngaturaken lare punika dhateng Sang Yehuwah sajeging gesangipun saha sirahipun boten badhe kagepok ing lading panyukur”. 1 Samuel 1:11

NAZAR kuwi sejatine tegese padha karo janji, mung bedane ana pangerten yen tembung NAZAR kuwi janji sing ana gegayutane karo Gusti Kang Murbeng Dumadi. Kuwi kabeh kayane pangerten kang urip lan diyakini ana ing alam pikire menungsa, kanthi tekan ing dina iki. Kamangka sing diarani janji kuwi ya mesti ana gandeng-cenenge karo Sing Akarya Jagad. Mbalik neng tembung  NAZAR, kuwi racak’e digunakne menungsa nalika dirasa ana gegayutane langsung karo Gusti lan uga nalika nembe ngadepi kahanansing abot lan ora tinemu nalar.

Ing Kitab Suci ana crita bab istilah NAZAR, yakuwi ana neng crita bab lahire nabi Samuel. Nalika iku kanjeng ibu Hana sing dadi bojone rama Elkana, urip bebrayan bareng karo marune, sing jenenge Penina..(mendah yen ana ing jaman saiki lan dilakoni dening warga pasamuan, mesti gonjang-ganjing..hehe). Ibu Penina nduwe anak, dene ibu Hana ora, mula kuwi kerep dadi lantaran pamoyok lan ndadekne atine ibu Hana ngrasakne lara lan perih. Ing kahanan kaya mengkene iki, ibu Hana ora tumindak ala, ora males ala marang marune, malah sansaya sengkut anggone ndedonga,anggone nyenyuwun marang Gusti Kang Murbeng Dumadi. Malah saking “seriuse” ndonga malah nganti diarani mabuk karo imam Eli..(ssstt..dudu eli sing kae lho ya..).
Awit saka rasa sing perih lan abot lan uga awit saka PERCAYANE marang Gusti Kang Murbeng Dumadi, ibu Hana banjur nglairake NAZAR, nyenyuwun marang Gusti bebarengan karo janji lan kuwi dilakoni ing sakjroning pandonga.

Dadi NAZAR kuwi dudu perkara sembarangan sing isa dinggo dolanan. NAZAR kuwi kalair merga kapercayan sing kandhel, dudu merga mutung ngadepi kahanan, NAZAR kuwi klakon awit pasrah sumarah sing total, ora mung setengah-setengah. Lan ibu Hana nglairake NAZAR ya ora merga nyoba Gusti Allah, ananging yakin mbolokin yen mesti bakal kasembadan. Lan ing pungkasane, kabeh padha ngerta ta, yen NAZAR saka ibu Hana klakon? Diparing anak lan uga dipasrahne marang Gusti ben dadi Abdining Allah sakdawane uripe.
Saka crita iki, ayo padha methik pasinaon kang becik bab ndedonga, bab nyenyuwun. Aja padha sembrana yen nyenyuwun marang Gusti, yen nyenyuwun kudu yakin, kudu 100 persen percaya lan sing penting yen padha nglairake NAZAR, cukup ing atine dewe-dewe. Uga sing dadi perkara sing sejatine dadi “poin utama” renungan iki yakuwi, yen wis NAZAR aja padha diblenjani, sanadyan ora ana menungsa liyane sing ngerti. Eling!! NAZAR kuwi karo Gusti, mula Gusti mesti pirsa.

“Jo, kok panenanmu gedhang sing apik kae kabeh mbok pisungsungke ta? Apa ora eman?” Takone Lik Ndoleng marang Dalijo, pas neng Lincak wedangan, merga jarene rendheng malah ora udan.
“Kuwi wis dadi janjining atiku kok Lik, yen kabeh panenan gedhang ing tahun iki tak pisungsungke” Semaure Dalijo sinambi klepas-klepus karo djarumsupere.
“Kaya sugih-sugiha Jo, nggayamu ngeram. Pengen dialem sapa sliramu kuwi? Lha wong Tarsi wae wis digondhol mbutha…”Lik Ndoleng sajak ora kepranan, mbuh merga ora isa pisungsung apa pas lagi butheg pikire.
“Haiyahh…padune ora isa kaya Kang Dal wae kok malah moyoki Lik..yen Kang Dal kuwi iklas, ora kaya sampeyan, angger tumindak apik mung ben diesemi Yu Wasti. Kuwi ora tulus..” Nduk I’in mleu karo nggawa klambi sing wis garing lan uga nggacar Lik Ndoleng.
“Duss..kenek meneh cahh…hmm” Batine Lik ndoleng rada nesu, merga arep muni ngko diarani  misuh lan isa diamuk sing padha maca tulisan iki.

Mbah’e..

Rabu, 22 Januari 2020

SUARA JAGO KLURUK



JAGO KLURUK AJAIB


Saya yakin, amat yakin bahwa yang membaca tulisan ini pernah mendengar suara Ayam Jantan Berkokok, atau dalam bahasa Jawa swarane Jago Kluruk. Mengapa saya begitu yakin?
Karena memang sampai saat ini, suara Ayam jantan Berkokok atau Jago Kluruk itu masih merupakan barang murah, yang bisa didapatkan atau di dengar kapanpun dan di manapun. Tidak perlu membayar dengan harga mahal untuk bisa mendengar dan menikmati suara Kokok ayam jantan. Jika diantara pembaca masih ada yang merasa kesulitan mendengar suara kokok ayam jantan, segeralah berkunjung ke desa-desa atau dusun-dusun di seantero nusantara ini, yakinlah kalian akan segera mendengarkan merdunya ayam jantan berkokok.
Hampir setiap saat manusia bisa mendengar Kokok Ayam Jantan, namun Kokok Ayam Jantan itu bisa dimaknai sesuai dengan waktu berbunyi. Jika mereka (si Ayam-Ayam Jantan itu) berkokok di siang hari, pastilah kurang memberi arti bagi manusia, karena mungkin memang para Ayam Jantan itu hanya ingin menarik perhatian para “gadis ayam” dan kemudian masuk perangkap atau jebakan cinta mereka.
Namun demikian, jika Ayam Jantan itu berkokok saat tengah malam, pasti manusia akan memberi makna tertentu atau akan ditangkap sebagai tanda bahwa telah atau kan terjadi sesuatu yang unik dan –kadang- melawan hukum alam. Soal percaya atau tidak, kembali ke konteks kehidupan.

ANTI KOLESTEROL

Jika siang hari kokok Ayam Jantan kurang mendapati makna, dibandingkan dengan saat malam hari, maka kokok Ayam Jantan akan bermakna ketika suara itu berkumandang di pagi hari. Bagi masyarakat desa atau dusun, suara kokok Ayam Jantan itu laksana “Panggilan Illahi” untuk segera beranjak dari nyenyaknya tidur. Suara Ayam Jantan berkokok saat dini hari seolah menjadi penanda bahwa waktu istirahat sudah sampai pada batas akhir, dan karena itu seletih apapun harus segera beranjak.
Orang-orang jaman dulu menggunakan “Jago Kluruk” sebagai penanda alur dan ritme waktu kehidupan. Jago Kluruk pertama yang berbunyi di sekitaran jam 02.30 akan menjadi alarm awal, bahwa saat istirahat akan segera menyentuh finisnya. Di waktu ini, Kluruk Sepisan, bisa jadi belum banyak yang terjaga dan kemudian terbangun. Namun ketika sudah masuk ke “Jago Kluruk Pindho”, biasanya sekitar 20-30 menit setelah Kluruk sepisan, maka suara itu akan menjadi seperti dentuman meriam yang memekakakan telinga, yang menjadikan yang mendengarkannya akan segera terjaga dan kemudian terbangun untuk segera bekerja. Kaum perempuan yang memiliki kepekaan jauh lebih hebat dibandingkan kaum lelaki, yang biasanya cenderung lebih malas.
Suara Jago Kluruk semakin ke sini semakin kehilangan makna. Kehidupan sudah berubah, berevolosi dan dengannya teknologi semakin mendesak bahasa-bahasa semesta,juga untuk Suara Jago Kluruk. Namun demikian, si Jago tetap saja Kluruk. Itu adalah panggilan alamiahnya sebagai ayam, bahwa didengarkanatau tidak, ia bertugas untuk Kluruk setiap saat, khususnya saat pagi, saat hari menjelang siang. Si Ayam Jago (nampaknya) tidak pernah mutung atau komplain kepada Sang Pencipta ketika “Tugasnya” sudah kurang dipedulikan oleh manusia, toh para Ayam pasti sudah sadar bahwa manusia itu memang makluk teraneh, tersombong, termunafik dan ter..ter yang lain. Dengan demikian si Ayam Jago tidak pernah demo untuk tidak berkokok di pagi hari, meskipun tiada diapresiasi lagi.
Di dengar atau tidak, dirasa bermanfaat atau tidak pekerjaannya, si Ayam jago tetap setia. Ia menjalankan “Tugas Panggilan Illahi-nya” dengan sederhana, bersuara dan itu kemudian diberi makna oleh yang mau memberi makna. Andai saja manusia mau meneladan watak ayam Jago, betapa indahnya kehidupan dunia ini. semua setia menjalankan tugasnya, entah itu dihargai atau tidak. Yang (sering?) terjadi adalah, manusia melakukan tindakan bukan karena senang, melainkan karena ingin mendapatkan sesuatu, dan ketika sesuatu itu takjua didapatkannya, maka mutunglah dia.
Ini ceritaku pagi ini soal Suara Jago Kluruk. Dan ternyata darinya manusia bisa belajar tentang kehidupan. Dari Jago Kluruk manusia bisa belajar tentang kesetiaan, tentang ketulusan, tentang kedisiplinan dan seagainya. Maka jangan pernah menyia-nyiakan sesuatu yang sering dianggap remeh.
Salam Jago Kluruk

FIKSI Di Malam PASKAH