ADIL

Selasa Kliwon 17 September 2019

BENINGE EMBUN ESUK

Yeremia 5:18-31

Jabur 94

Lukas 7:11-17

Gusti Yesus banjur nyelaki bandhosa, lan didemek. Kang padha mikul mandheg. Gusti ngandika: “He, bocah anom, Aku dhawuh marang kowe: Tangia!” Kang mati tumuli njenggelek, linggih lan wiwit guneman, banjur dipasrahake marang embokne. Lukas 7:14-15

ADIL Sanadyan mung sak tembung, lan ya mung patang huruf, ananging yen bab nindakne angele ngeram. Kuwi kabeh yen nggagas bab ADIL, sebab ana pirang-pirang penemu yen ngreken bab ADIL kuwi. Ana sing ngomong yen ADIL kuwi ngendum samubarang padha, mbuh butuhe pira ora masalah, sing penting padha. Ana meneh sing nduweni penemu, yen ADIL kuwi maringi utawa ngaturi jumbuh karo sing dibutuhake. Lan ing tulisan iki, ora arep nyinau bab tegese ADIL, ananging  arep nunjukne conto bab ADIL kuwi.

Seka Kitab Suci ana crita bab kaya ngapa anggone Gusti Yesus nindakne tumindak ADIL, nalika ing sawijining dina ketemu rombongan sripah. Ana sing mati, anake ontang-anting mbok randha. Sepira sedihe simbok sing kelangan anak kuwi. Nalika wong akeh mung “Nyengkuyung” ing kasedihan, Gusti Yesus tumindak beda. Gusti Yesus kagungan arah ngangkat kahanane sapa wae sing sedih tumuju marang kabungahan. Mulane, nalika papas an karo rombongan kang nggotong “kasedihan” ing sakjroning bandhosa, Gusti nimbali sing mati, dikon tangi (urip) meneh, lan akhire ya klakon. Saka crita iki isa dijupuk pasinaon, Gusti Yesus ora milah-milih sapa sing kudu ditulungi, ananging nulungi sapa sing butuh lan cedak kudu ditulungi. Gusti Yesus ora ndadak takon, apa agamane sing butuh pitulungan, ora ndadak takon seka trahe sapa lan suku bangsa ngendi, kabeh sing butuh ditulungi ya ditulungi. Kuwi kabeh sing diarani ADIL.

Tumindak ADIL ing jaman saiki wis arang banget. Arep tetulung wae ijik milah-milih, arep sapa-aruh wae ijik inggrang-inggring, arep atur pambiyantu wae ijik angele ngeram. Ana kalamangsane tatu-tatu jaman mbiyen dadi alesan wegah tumindak tetulung marang liyan. Gelem nulungi nalika sing butuh ditulungi mbiyen ora nate nyilakani. Utawa ana meneh, gelem nulungi menawa isa antuk keuntungan ing tembe mburine. Patrap sing kaya mengkono kuwi sing urip subur ing jaman saiki. Mula saka kuwi, tumrap sing maca tulisan iki, nengngendi wae parane, ayo pada ngilo lan njur isa nyawang awake dewe, apa wis nindakke pakaryan sing ADIL?

“In, kok paklik meneng wae ki kena apa?” Dalijo esuk kuwi nakoni dulure wedok.

“Mbuh kang ora dong aku..wong kawit wingi tak takoni mung meneng wae..sariawan mbokmenawa..”Wangsulane Nduk I’in sinambi nyapu jogan.

“O..kiraku ngerti alesane paklik Ndoleng  pasa ngomong..”Dalijo semaur sinambi  nyumet djarumsuper, lan njur ketungka Lik Ndoleng ujug-ujug ngomong sing wujudw pitakonan.

“Iki dinane apa cah?Lali aku, ora apal dina lan tanggal…”Lik Ndoleng takon sajak mbingungi, ananging Dalijo lan I’in ya mung meneng wae, sajak males Lik Ndoleng.

“Dusss..ditakoni ora ana sing mangsuli…!! Lha salahku apa cah??” Lik Ndoleng sajak nesu tenan..dene Dalijo lan nduk I’in mung mesam-mesem njero ati, merga sanadyan meneng wae, jebule WAnan, dene isine WA..”Ben ngrasakne ADIL LIk Ndoleng, wingi-wingi ngenegke,saiki genti dinengke..”

Kyai Tu Pong Ji