SRENGENGE

 

Jemuah Pon 7 Mei 2021

BENINGE EMBUN ESUK

Yesaya 42 : 5-9

Jabur 98

Lelakone Para Rasul 10 : 34-43

Rasul Petrus banjur medhar pangandika mangkene: “Kula sampun saestu mangretos, bilih Gusti Allah boten mbedak-mbedakaken tiyang. Saben tiyang ingkang kagolong bangsa punapa kemawon, ingkang ngabekti dhateng Pangeran saha ingkang nindakaken kaleresan, punika ndadosaken ing keparengipun Gusti Allah.” Lelakone Para Rasul 10 : 34-35

 

SRENGENGE, saben wong ngerti lan malah meh saben ndina ngrasakne sumloroting cahyane. SRENGENGE, dibutuhake kabeh titahe Gusti Allah, malah isa uga kinaranan “wakile” Gusti Allah kanggo menehi panguripan marang jagad lan isine kabeh. Sanadyan kaya mengkono, ora sithik titah (klebu menungsa) sing ora ngrumangsani sepira gedene manpaat utawa pungsine kanggo panguripane donya iki. SRENGENGE kuwi menehi cahyane ora pilih kasih, ora mbedak-mbedak’ake. Uga ora ana sak-ler titahe Gusti Allah sing rumangsa ngehak’i SRENGENGE, amarga kabeh pancen nduweni hak nampa manpaate SRENGENGE ananging ora isa nduweni.

 

Apa kang diwulangake dening rasul Petrus bab kapercayane marang Gusti Allah kuwi meh kaya pungsine SRENGENGE, ora mbedak-mbedakake, kabeh isa ngrasa lan nampa ni, ananging ora ana sing isa ngehak’i. Cahyaning SRENGENGE kuwi kanggo apa lan sapa wae, cahyane SRENGENGE kuwi jujur lan ora nyawang drajad lan uga pangkat. Menawa ana wong kang ora butuh cahyane SRENGENGE, isa ngeyup, sanadyan jik butuh sawab padang saka cahyane SRENGENGE kuwi. Yen ana sing rumangsa ora tahu nampani berkah saka SRENGENGE kuwi amarga polahe dewe, dudu salahe SRENGENGE. Semono uga bab katresnan dalah berkahe Gusti Allah, kuwi ya kanggo apa lan sapa wae. Tur meneh, Gusti Allah ora bakalan njaluk pamaturnuwun nalika ana sing nampani Sih Katresnane, amarga titah arep maturnuwun lan ora maturnuwun, Gusti Allah tetep Gustine Sarwa Dumadi. Kayadene bab SRENGENGE lan cahya dalah sawabe, semana uga bab Gusti Allah. Yen ana sing rumangsa ora nampa Sih Katresnane Gusti Allah, kuwi amarga saka cubluk lan wangkote si titah, klebu menungsa.

 

Menungsa sakdawane jaman iki sing marakne samubarang dadi beda, lan malah kasingget-singget. Apa wae arep diduweki dewe lan liyan yen isa aja nganti isa melu ngrasakne, kuwi sing kinaranan srakah. Dene srakahe menungsa kuwi meh nyrambahi kahanan kabeh, malah kepara katresnane Gusti Allah wae arep dipek dewe dalah golongane, kamangka Gusti Allah kuwi bebas arep diduweki apa lan sapa wae. Ora sithik menungsa sing gelut amarga rebutan (panyangkane bab) Gusti Allah. Piwulange rasul Petrus iki isa dadi kaca pengilon, yen Katresnane Gusti Allah kuwi kaya cahya lan sawab padange SRENGENGE, katujokake marang sapa lan apa wae. Dadi, sing jik rumangsa nduwek’i katresnan (nggone Gust lho ya), ndang mertobata…

“Jo, manut awakmu piye bab katresnan kuwi?” Siwo Solebo, sore kuwi ujug-ujug ngajak rembugan sing serius.

“Yen aku ngaca saka kitab suci Wo, menawa katresnan kuwi barang merdika, bebas manggon lan ngener marang sapa wae. Katresnan kang sejati kuwi ora isa dibatesi sapa lan apa wae..” Dalijo mangsuli, sinambi mbenerake rek’e sing sajak kentekan gas.

“Wah, wangsulanmu jian pilosopis temenan…”Kalut aku, eh salut aku.

“Kuwi kaya sawab lan cahyane SRENGENE Wo, isa diduweki apa lan sapa wae…” Dalijo mbacutake wangsulane, sinambi ngisep MLDne sing lagi wae mbukak.

“Wah, brarti bar maca tulisane mbah’e BENINGE EMBUN ESUK mau ya Jo?” Takone Siwo Solebo.

“Lagi kober kok Wo” Semaure Dalijo.

“Ndoleng porung mulih Jo?” Takone Siwo Solebo.

“Mulih ngandi wo, lhawong turu kawit awan durung tangi. Iin lagi neng supermarken mbek bojone, Pakde Kento jare arep niliki Jago Bangkok nggone mbah Rakijo, lor Lor Nggayam..” wangsulane Dalijo.

 

 

Mbah’e..