LEBU

 

Kemis Legi 20 Mei 2021

BENINGE EMBUN ESUK

Tanduran Porang

Purwaning Dumadi 2 : 4b-7

Jabur 33 : 12-22

1 Korinta 15 : 42b-49

“Nalika samana Sang Yehuwah Allah tumuli akarya manungsa, kang kinarya lebuning bumi, iku ing bolonganing irunge disebuli ambekaning urip; mangkono manungsa dadi titah kang urip.” Purwaning Dumadi 2 : 7

 

LEBU kuwi barang kang neng akeh papan kerep ora okeh paedahe. Arang wong sing ngrumati LEBU, malah sing klakon ya kosok-baline, nalika ana LEBU ing omahe enggal-enggal disapu ben ndang lunga. LEBU kuwi rereget, lan amarga rereget mula menungsa mbudidaya nyingkirake saka ing panguripane. Meh kabeh kahanan yen ketemplokan LEBU, dadi susahe menungsa. Nalika klambine kebak LEBU, mesti dadi ora pede, njur dikumbah. Nalika ing njogan utawa teras omahe kebak LEBU, njur akon anak apa rewange dikon nyapu cikben LEBU kuwi sirna saka ing uripe. Intine, meh sangang puluh sanga menungsa hora seneng karo barang kang kinaranan LEBU.

 

Sanadyan LEBU kuwi klebu barang kang dadi sesingkirane menungsa, ananging lumantar crita neng Kitab Suci ing dina iki, muga-muga wae menungsa njur ngelus dada (arep dada sisih kiwa apa tengen nyumanggakake..hihi) lan dadi sadhar sapa sejatine dewekne. Yen saiki jik rumangsa menungsa (sing maca tulisan iki lho ya..) njur rumangsa gagah pideksa, gede dhuwur lan nggantenge sundul langit utawa ayune ngebaki segara, kudu eling yen manut critane Kitab Suci, menungsa kuwi kawitane tinitahake mung ginawe saka LEBU. Gusti Allah “dolanan” LEBU, mbuh diembleg-embleg apa nganggo citakan baku , bubar kuwi samangsa wis rinasa wangun njur didamoni. Bubar didamoni, dadi menungsa, lan sakwise sansaya suwe mala hora sithik sing kemakine ngeram, kumenthus, kumlungkung, kumawasa lan malah kaya-kaya ngungkuli sing nggawe.

 

Jebulane menungsa kuwi mung ginawe saka LEBU, andikna okeh sing gayane ngeram. Ana sing rumangsane bener-benera dewe, kabeh dibiji manut penemune sanadyan cupete ngeram, Ana sing angkuhe ngeram kaya-kaya ngungkuli Gusti Allah kamangka yamung ginawe saka LEBU. Ana uga sing sok kumawasa, kabe dikonkon manut kekarepane, liyan mung kaya “batur” sing kudu manut, ora manut tinggal utawa sakora-orane disingkirake saka komunitase. Wis okehe ngeram yen arep nyatur menungsa, lan mbokmneawa tulisan dina iki isa dadi kaca pangilon kang isa ngelingake, sapa sejatine menungsa kuwi. Mung LEBU, hora luwih, LEBU kuwi njur didamoni Gusti Allah, mula aja pisan-pisan maneni Gusti Allah, ngrampok hak’e Gusti Allah lumantar ngakimi liyan. Payo tumindak kanthi permana lan manut tuntunaning Gusti, aja manut hardening ati kamanungsane kang mesti ngener cengkah karo kersane Gusti Allah.

 

“Ngapa ta Leng, teka-teka kok ora ndang lungguh, malah umyek tebah-tebah?” Takone Siwo Solebo, nalika mbengi kuwi wiwit lungguh arep jejagongan neng Cakruk Sor Talok.

‘Iki lho Bo, LEBU kok ben ndina diresiki tansah ana wae..Jiann..” Semaure Lik Ndoleng.

“Ya pancen kahanane nembe kaya mengkene. Lan ora ana sing isa ngendalekne lakuning LEBU..mula ora usah sambat, nalika rinasa reget, ndang resiki..ngono wae, beres..” Semaure Siwo Solebo, sinambi nyumet cebolan jisamsune, mbuh apa merga iki wis tanggal tuwa, nyumete cebolan jisamsu.

“Aja sembrana karo Lebu Lik, Wo..jare Kitab Suci, awake dewe iki kawitane mung saka LEBU, njur diembel-emblek Gusti Allah, didamoni, njur urip…Mula jarene mbah’e, aja sok kumnthus, kemaki, kumulngkung, lhawong kabeh menungsa kuwi asale saka LEBU lan mung dinamonan Gusti” Dalijo melu urun rembug bab LEBU lan gegandengane karo menungsa.

“Bajekna mletik pikiranmu Jo, bar ngombe apa, apa bar WA nan mbek Tarsi?” Lik Ndoleng nakoni Dalijo,lan nyrempet jeneng sing marakne Dalijo njondhil.

“Husshh…aja sembrana nyebut jeneng kuwi Lik..wis cukup Yu Wasti wae topike..” Dalijo menehi wangsulan.

“Dengkulmu Mlocot kuwi Jo..Oiya, eling ra karo kisahe Solebo , mbiyen pas tetak njaluk ditanggapke wayang direwangi nangis glundungan, kebak LEBU awake..” Muni ngono karo nglirik Siwo Solebo, sing dilirik mung klecam-klecom kae, ora nesu babar blas merga wis meneb ing sakabehe kahanan.

 

Mbah’e..