PANGUNGSEN

Kemis Wage 23 April 2020

BENINGE EMBUN ESUK

Katak Bibit Porang
Yang Butuh Untuk Musim Tanam Oktober silakan WA 085870480039

Yesaya 25:1-5

Jabur 116:1-4,12-19

Yokanan 3:31-36

“Amargi Paduka dados papan pangungsenipun para tiyang ingkang sekeng, dados papan pangungsenipun tiyang miskin ing salebeting karupekanipun, dados pangayoman tumrap wontenipun prahara, dados pangeyuban manawi pinuju benter sumelet, awit kanepsonipun para tiyang ingkang prakosa gumunggung punika kadosdene prahara ing mangsa asrep…” Yesaya 25:4

PANGUNGSEN, asale saka lingga Ngunsi, sing tegese ngupaya lumantar tumindak lan uga pindhah papan panggonan supaya antuk keslametan. Mula saka kuwi, PANGUNGSEN tegese papan sing isa kanggo Ngungsi. Dene papan kuwi isa bener-bener panggonan lan uga isa kuwi pawongan utawa kahanan, kayata Ngungsi marang “wong pinter”, kuwi PANGUNGSEN kang awujud pawongan kang nduweni daya linuwih lan isa nundhung bebaya sing marakne wedi sapa wae. Sing jenenge papan PANGUNGSEN, ya mesti wae sapa sing mrana bakalane antuk rasa tenang lan ora wedi maneh.

Bab PANGUNGSEN kuwi nate diwulangake dening Kitab Suci, pernahe neng Kitab Yesaya 25. Neng Kitab Suci kuwi diwulangake bab paseksine nabi Yesaya bab papan PANGUNGSEN. Dene kang dadi papan PANGUNGSEN kuwi dudu panggonan, ananging daya kekuwatan linuwih sing nduweni jagad iki, yakuwi Gusti Allah. Manut paseksine nabi Yesaya, papan PANGUNGSEN kuwi ya Gusti Allah piyambak, sapa wae sing ngrasa wedi supaya enggal ngungsi marang Gusti Allah, sapa wae sing sekeng lan ngrasa ora nduweni apa-apa, enggal ngungsia marang Gusti Allah. Nalika ana prahara nrajang, enggal-enggala ngungsia marang Gusti Allah. Jenenge wae papan PANGUNGSEN, mula ing kana anane ya mung kahanan kang marakne sapa wae sing padha ngungsi antuk rasa tentrem lan ucul saka sakabehing rasa wedi lan was sumelang.

Saben jaman mesti ana kahanan kang nggegirisi, mesti ana prahara kang nrajang, mbuh kuwi wujud’e apa. isa merga prahara bencana alam, mbuh kuwi prahara kang awujud konflik sosila, mbuh kuwi prahara kang awujud wabah penyakit, kuwi kabeh kang dadi sumbere rasa wedi lan giris. Lha ing kahanan kang kaya mengkono kuwi, manut paseksi lan piwulange nabi Yesaya, enggala ngungsi marang Gusti Allah, merga panjenengane kuwi papan PANGUNGSEN kang sejati. Kabeh daya kekuwatan sing ana neng alamndonya iki kalah karo kekuwatane Gusti Allah kang dadi papan PANGUNGSEN kuwi, mula saben wong kang ngungsi marang Gusti Allah mesti isa nemahi tentrem rahayu.

“Lik, menawa sampeyan ngrasakne wedi marang salah sawijining kahanan, njur piye carane nundhung rasa wedi kuwi?” Dalijo sore kuwi nakoni Lik Ndoleng sing sajak sengrius, nalika wedangan neng Lincak Sor Talok.

Weh, kok takonmu aeng-aeng wae ta Jo?” Lik Ndoleng kaya padatan, ditakoni ora mangsuli malah genti takon.

“Iki pitakonan sederhana lho Lik..”Dalijo Semaur sinambi nyumet MLDne, dene Lik Ndoleng sajak jik mbingungi, ketungka njedule Nduk I’in, lan melu nyoal-nyael.

“Yen aku, nalika wedi lan giris,mesti nggolek papan PANGUNGSEN Lik, ben entuk rasa aman lan tentrem..” Ungele Nduk I’in..

“Lha kuwi ngendi nggone In?” Takone Lik Ndoleng.

“Coba Lik, dijawab..” Dalijo melu nambahi pitakonan sing isa marakne Lik Ndoleng sansaya Mumet.

“Mesti sing njedul neng pikiranmu Yu Wasti lan Warunge ya Lik, sing marakne sliramu ngrasa aman?” Nduk I’in njarag Lik Ndoleng.

“Denggemu mlocot kuwi In, kene lagi mikir malah mbok ganggu bab Wasti, dadi ilang ideku..” Semaure Lik Ndoleng sajak serius, lan sakdurunge Lik Ndoleng sansaya ngelu, Dalijo njur njlentrehne thirik-thirik jian kaya sing sok nganggo putih-putih neng nggulune kae.

“Papan PANGUNGSEN kuwi mung ana ing Gusti Allah Lik…”Lan Lik Ndoleng aya biasane, ngukuri sirahe sing rambute mung kari telung ler..

Mbah’e..