CRAH

Minggu Kliwon 18 Agustus 2019

BENINGE EMBUN ESUK

Yeremia 23:23-29

Jabur 82

Ibrani 11:29-12:2

Lukas 12:49-56

“Apa pangiramu, tekaKu ing bumi iki nggawa karukunan? Ora, Aku pitutur marang kowe: Aku ora nggawa katentreman, nanging nuwuhake crah..” Lukas 12:51

Ana unen-unen minangka piwulang luhur saka para leluhur, dene unine unen-unen kuwi mengkene, “CRAH agawe bubrah, Rukun Agawe Santosa”. Dene tegese unen-unen kuwi mengkene, sapa lan apa wae sing CRAH utawa retak?benthet, mesti bakalane rusak lan ora isa kanggo nggawe. Mulane yen kahanane CRAH, mesti ora apik kanggo mbangun lan mangun urip bebarengan, sebab piwulang iki katujokake marang kahanane wong urip bebarengan. CRAH uwi mungsuhe Rukun, mulane yen CRAH agawe bubrah, rukun agawe santosa utawa apik ing samubarange.

Ana piwulang Kitab Suci, yen dirasak-rasakake isa ndadekne bingung. Piwulang kuwi tinulis ana ing Injil Lukas bab 12, ayat 51. Ing kana disebut yen rawuhe Gusti kuwi ora nekakne Karukunan, ananging malah nekakne CRAH. Lho, kokisa kaya mengkene kuwi piye larah-larahe? Tembung Kerukunan ana ing ayat 51 kuwi asline basa Yunani Eirene, sing tegese ora mung (Bahasa Indonesia) Perdamaian utawa Damai, ananging isa uga nduweni tegese rukun utawa kahanan sing selaras utawa harmonis. Dene sing dikersakne Gusti ana ing Lukas 12 ayat 51, kuwi sejatine yen Gusti rawuh kuwi isa ndadekne persepsi utawa “cara pandang” sing beda. Lan bab beda kuwi mesti ing antarane apik lan ora apik, ing antarane padang lan peteng lan uga ing antarane akeh lan sithik.

Mula saka kuwi, tumrap sapa wae sing nampa kabar bab sing apik saka Gusti, durung  mesti siji swara, sanadyan kuwi sakbrayat, kuwi sing dikersakne Gusti Yesus lumantar pangandikane ing Lukas 12 ayat 51 iki. Lan sapa wae sing isa ngrasakne, mesti nate ngalami sing kaya mengkono kuwi. Kayata, diajak mangkat ngibadah neng nggreja, durung mesti sakbrayat sarujuk, mesti ana wae alesan kanggo ora sarujuk. Kuwi lumrah, lan kuwi sing diarani “CRAH” manut Injil Lukas. Dene bab sing bener lan pener sing nedi, kuwi mung kari “who” sing diwetokake saka pilihan-pilihan nanggepi timbalane Gusti, isa wae ing sakjroning kahanan CRAH kuwi, kabeh metokake who sing apik.

“Cah…janjane bab pisungsung prosepuluhan kuwi pada setuju apa ora ta?” Sore kuwi, nalika bubar ngetokne kopi, Nduk I’in mbukani jejagongan neng Lincak sor Talok.

“Yen manut kau ya ora In, pisungsung kok di peksa, pisungsung kuwi iklasing manah”, Lik Ndoleng semaur.

“Iyo, kuwi lak merga saka pelitmu ta Lik…mula ya ramathuk yen bab prosepuluhan ditrapne neng greja” Nduk I’in sajak sewot.

“Lho, lhaiya ta, jare piwulange Gusti kan kudu sing iklas” Lik Ndoleng gah kalah, ngetokne otot-otot nggon gulune..

“Iklas tapi yen ora murwat, piye jal?” Nduk I’in jik ngeyel, wegah kalah.

“Haha..apik diskusine iki, lan iki nembe ngetrapne pangandikane Gusti, kaya sing tinulis neng Lukas 12 ayat 51, yen rawuhe Gusti utawa piwulange Gusti kuwi ndadekne CRAH. Lha iki bab pisungsung prosepuluhan, sakomah wae beda penemu. Yen aku ya kudu, wong kuwi tinulis neng Kitab Suci, ning ya kudu iklas,aja kepeksa”. Dalijo melu semaur, sakbare nyawang androite.

“Wah, aku tetep ora mathuk cah..wong pisungsung kok dipathok..”Lik Ndoleng sajak erosi, eh emosi..

“Kuwi merga plitmu lik..”Nduk I’in ya jik ngeyel, lan kabeh nggambarke bab nampanei pangandikane Gusti kuwi ndadekake CRAH.

Mbahe..