BUKTI

Kemis Pon 1 Agustus 2019

BENINGE EMBUN ESUK

IKI BUKTI

Hosea 8:1-14

Jabur 107:1-9,43

Mateus 8:1-4

“Gusti Yésus banjur ngandika marang wong mau: “Poma, bab iki aja kokkandhakaké marang sapa waé. Sowana marang imam, aturana mriksa awakmu. Sawisé kuwi saosna kurban miturut préntahé Nabi Musa, kanggo mbuktèkaké marang wong-wong, yèn kowé wis waras tenan!” Mateus 8:4

BUKTI kuwi kahanan sing bisa kanggo pathokan kang luwih kuwat tinimbang mung janji. Mula saka kuwi, ana ing urip padinan, kereb tinemu unen-unen, “Aja mung jonja-janji wae, ning ya kudu ana BUKTI”. Saka ukara iki isa didudut pangerten yen BUKTI kuwi kahanan sing isa ndadekne liyan utawa wong liya luwih percaya, tinimbang yen mung karo janji. Yen janji kuwi akeh-akehe mung awujud tetembungan, yen BUKTI akeh-akehe ya awujud tumindak sing nyata utawa awujud barang sing bisa disawang lan digepok senggol. Yen bab kapercayan, BUKTI kuwi mung isa klakon nalika ana “Laku” dene menawa mung rembug utawa celathu, angel bisane tumeka ing BUKTI.

Bab BUKTI kuwi ya nate dadi pokok piwulange Sang Juru Pangon Sejati. Nalika kuwi ngepasi pethuk wong sing nandang lara kusta. Bareng cedak njur sambat.nyuwun tulung supaya didadekne waras,mari saka lelarane. Yen mung bab marasake wong lara wae, tumrap Sang Juru Pangon Sejati, mung barang sing mayar tenan,mulane ya njur diparingi kewarasan. Sakwise didadekne waras, sakbanjure diweling (disuwelke njur ben dadi eling..hehe), supaya aja crita mrana-mrene marang wong akeh. Lho kenapa ora oleh crita? Merga yen crita isa wae ora digugu,sabab dewek’e kuwi ora klebu wong terkenal, sejene kuwi yen mung crita marang wong sing dipethuk’I ora efektif. Mula saka kuwi, sing nembe waras seka lara kusta mau dikon crita ora nganggo tutuk, ananging lumantar tumindak. Dene tumindak’e ya ora abot, merga mung dikon  sowing marang para imam, tujuanne ben para imam sing “sok” suci mau njur kaget lan percaya.

KLIK IKI

Lumantar tumindak sowan marang para imam, wong sing mentas waras saka lara mau wis wani nglakoni apa sing dikersakne Sang Guru Agung, ora mung lumantar crita sakarepe dewe,ananging wani nglakoni sowan para imam sing saksuwene iki gethinge ora njamak karo sing pada lara kusta. Lan sakbare kuwi, jik ana weling meneh, bubar sowan para imam,kudu nindakne pranatane agama, atur panuwun. Iki sing sok dilirwakne, yen lagi butuh lan njaluk wae sregepe ngeram, bareng wis entuk njur lali. Mbuh jik pada ngrumati isin apa ora wong tumindak kaya mengkono kuwi..

“In, jik nduwe amplop kosong, yen nduwe mbok aku njaluk. Nggonku entong..” Dalijo sore kuwi nakoni dulure wedok bab amplop.

“Ijik kang, lha kapan butuhe?Yen saiki ya takgolekne sik”Semaure Nduk I’in.

“Aturngono’a, kok ibutt nggolek amplop kuwi meh nggo ngapa ta Jo?”Lik Ndoleng melu takon lan kuwi njur diunekne I’in kepo!

“Iki lho Lik, mbiyen pas arep nandur kacang brol kae, aku lak nate janji, arep atur panuwun prosepuluhan kagem Gusti. Gandeng wis panen, tur ya panene akehe pol, mula iki aku ora mung prosepuluh, seprapat panenaku takaturke Gusti. Ora awujud kacang, ananging wis dadi kertas kang aji iki. Iki minangka BUKTI yen Gusti kuwi ngrumati aku pol tenan Lik..”Semaure Dalijo sinartan kojah kaya tukang kotbah!

“Wah, aku isin Jo, wingenane bar adol pedet lanang kae, babar blas ora eling kaya sliramu..”Lik Ndoleng sajak trenyuh seka swarane. Dene I’in njur njedul karo ngekekne amplop marang Dalijo..

Mbah’e..

Catetan: Yen ngrasa migunani, pada ndumen marang sapa wae..