TRENYUH

 

Setu Kliwon 24 April 2021

BENINGE EMBUN ESUK

Katak Bibit Porang

Purwaning dumadi 48 : 8-19

Jabur 23

Markus 6 : 30-34

“Nalika Gusti Yesus ndharat, mirsa wong kang cacahe akeh banget iku, trenyuh panggalihe marga saka welase, jalaran padha katon kaya wedhus kang tanpa pangon.” Markus 6:34b

 

TRENYUH kuwi kahanane ati,mulane saben titah sing nduweni ati kudune nate ngalami kahanan iki. TRENYUH kuwi kosokbaline saka tembung Nesu, bedane yen Nesu kuwi luwih gampang ngungkapake rasane, merga isa ngamuk lan ngrusak samubarang, dene TRENYUH kuwi luwih angel anggone nepakake rasa karo tumindak. Nalika nyawang kahanan kang melasi,njur tuwuh rasa mesakake ananging ora tumindak apa-apa, kuwi durung isa kinaranan TRENYUH, ananging nalika nyawang kahanan kang melasi, njur tumindak maringi pitulungan marang kang melasake kuwi, kuwi isa kinaranan TRENYUH kang sejati.

 

Bab TRENYUH kuwi nate dialami dening Gusti Yesus, nalika leladi neng ndonya bebarengan karo para sekabate kang cacahe rolas. Nalika kuwi wis ngrasa kesele ngeram, mulane ngajak para sekabat “cuti”, minggir neng papan sepi kanggo ngaso. Lha jebule okeh wong sing pada ngerti tindake Gusti, njur ndisiki mlaku liwat ndarat (Gusti nitih prahu). Tekan papan kang tinuju, wis wong sakndayak-abuh sing nunggoni, lan jebule merga papane saka adoh, okeh sing pinersan dening Gusti kesel lan padha luwi. Mirsa kahanan kang kaya mengkene iki, Gusti welas lan njur TRENYUH. Amarga TRENYUH iki njur Gusti paring dhawuh supaya para sekabat menehi wong kang cacahe mangewu luwih kuwi. Liding dongeng, amarga TRENYUH, wong kang cacahe mangewu luwih kuwi wareg malah kepara turah panganane, kuwi kabeh kawiwitan amarga rawa TRENYUH.

 

Ing jaman saiki jan-jan’ne okeh sing nduweni rasa welas,mesakake nalika nyawang kahanan kang ora apik. Ananging okeh sing mung mandeg tekan ing mesakake, lan ora tumandang kepiye bisane sing mesakake kuwi dadi ora mesakake meneh, rasa TRENYUH oraisa tuwuh ana ing ati. Lho kok isa ora tuwuh apa amarga winihe elek? Ora, winihe apik, merga kuwi asale saka Gusti, mung wae papane kanggo tuwuh kuwi wis kebak eri bandotan lan suket sing jenenge srakah, drengki, srei lan sakpanunggalane. Arane winih TRENYUH ora isa tuwuh kuwi amarga papane tuwuh wis ora pantes kanggo tuwuh, mulane kudu diresiki ndisik supayane winih TRENYUH kang asae saka Gusti kuwi isa tuwuh ing tembene.

 

“Yuh, mesakne temen kae sing padha kena bencana alam…jian..mesakne banget..” Lik Ndoleng sajak keranta-ranta nalika maca kanal-berita online bab bencana alam lan korbane.

“Ya lumrah Leng, yen atimu keranta-ranta, wong pancen kahanane kaya mengkono..” Siwo Solebo melu nanggepi ungele rasaning ati Lik Ndoleng.

“Njur wingi nalika ana pawarta neng Nggreja, arep ana tambahan kantong kanggo nyengkuyung sedulur-sedulur sing kena bencana ya wis melu umbruk Lik?” Takone Iin, sinambi nyelehake kopi lan gedang kapok goreng.

“Hmm..anu…wingi kae aku..hmmm,..anu..ak..” Durung kober menehi wangsulan, wis ketungka Dalijo nyemes Lik Ndoleng.

“Kokean anu, kokean alesan sampeyan Lik… kabeh isa yen mung crita mesakake, ananging yen ora tuwuh rasa TRENYUH, babarblas ora ana gunane..ora ngaruh neng para sedulur sing kena bencana alam..” Sengol Dalijo olehe muni, amarga cen Lik Ndoleng arang gelem tandang atur bantuan marang sedulur-sedulur sing kena bencana, mbokmenawa kaya sing maca tulisan iki, njur mesam-mesem dewe.

 

Mbah’e..