NJLAJAHI

 

Rebo Pahing 21 April 2021

BENINGE EMBUN ESUK

Wulang Bebasan 9:1-6

Jabur 150

Markus 16 :9-18

Banjur ngandika marang para sakabat mau: “Padha njlajahana jagad iki kabeh, Injil wartakna marang sakabehing tumitah.” Markus 16 :15

 

Tembung NJLAJAHI kuwi linggane Jlajah, kang tegese tumindak kanggo marani papan liya, dene papan kuwi isa cedak lan isa uga adoh. Saka tembung Jlajah kuwi isa dadi pirang-pirang tembung, salah sijine NJLAJAHI, kang tegese tumindak ninggalke papan siji tumuju marang papan-papan liyane kanthi eling lan nduweni ancas utawa tujuan kang gumathok. Kosokbaline NJLAJAHI kuwi meneng wae utawa babarblas ora gelem tumindak lan isa uga wong sing ragelem Jlajah kuwi kinaranan males utawa kesed.

 

Ana piweling kang isa dadi piwulang saka Gusti Yesus sakdurunge “mudik” menyang Swarga marang para sekabate, yakuwi supaya para sekabat ora meneng wae,ora jedog mung turu wae, yakuwi supaya  NJLAJAHI sakindenging jagad. Dene tujuane NJLAJAHI kuwi supaya martakake Injil utawa kabar apik marang sakabehing tumitah. Kudu dieling lho ya, dhawuhe Gusti Yesus, piwelinge sakdurunge mudik, Injil kudu diwartakna marang sakabehing tumitah, ora mung marang menungsa, apa meneh mung marang sing disenengi. Sakliyane nduweni arti tumindak menyang papan liya, tembung NJLAJAHI isa uga diwenehi arti lunga menyang sawernaning kahanan. Mulane tembung NJLAJAHI kuwi ora mung bab tekan poncoting jagad, uga kudu disadari tekan ing poncoting kauripan. Intine Injil utawa kabar kabungahan kuwi kudu nyrambahi kabeh isining jagad, ya tetuwuhan, ya kewan lan kabeh kang ginelar neng njagad iki.

 

Dhawuhe Gusti cetha, “Njlajahana jagad iki kabeh..” Mulane, payo pada NJLAJAHI kabeh kahanane jagad iki lan payo diwenehi kabar apik. Aja gampang ngrusak kahananing alam iki, ayo njaga bumi minangka omah bebarengan sakabehing tumitah. Yen sing maca tulisan iki ijik nduweni penemu yen Injil kuwi mung kanggo menungsa, ndang mertobata, yen jik nduweni penemu yen Injil iki mung kanggo sakuprit wong sing dikenal lan disenengi, ndang mertobata,sakdurnge kasep. Sepisan maneh, paya bareng-bareng NJLAJAHI sakindenging kauripan iki lan kabeh diawartani bab Injiling Gusti Allah, ben jagad iki kisenan Tentrem rahayu saklawase.

 

“Jo, kuwi arep nggawe apa meneh, kok manut penemuku, sliramu kuwi blas ora gelem leren?” Takone Lik Ndoleng neng Dalijo, nalika ngerti sore kuwi Dalijo nglumpukake brambut lan sepet klapa kang bubar dionceki.

“Iki lho Lik, cecawis kanggo media tanam Polybag. Ngrumati winih Porang sing cilik-cilik, mbesuk lakya okeh wong sing butuh bibit ngene iki..”Semaure Dalijo.

“Apa jik kurang tanduranmu kuwi, kok rumangsaku jian ora leren blas..mung nandhur,nandhur lan nandhur kowe kuwi Jo..” Grenengane Lik Ndoleng.

“Aku iki mung netepi kersane Gusti Lik, ngrumati apa wae, amarga kabeh kuwi takyakini minangka berkah. Jarene mbah’e, nenadhur kuwi ya srana nggelarake Injiling Gusti, amarga ngrumati tandhuran lan njaga lestarining alam iki. Aku kudu wani NJLAJAHI kabeh kahanan Lik..” Dalijo menehi wangsulan sajak kaya winasis kae.

“Emange kowe Lik, sing mbok Jlajahi bab katresnan mung Yu Wasti wae..” IIn njedul seka pojok omah, mulih seka tuku sayur neng pertelon dalan pojok ndesa.

“Duss, njedul cah kuwi, mesti ngrasani Wasti..maarakne rinduku mumbul In..” Semaure Lik Ndoleng.

“Bener Iin Lik, aja mung nyebar winihing katresnan neng papan kang winates, kudu wani NJLAJAHI kabeh papan lan panggonan..” Dalijo melu njarak pakne cilik.

“Trondolo..kowe melu-melu adimu wedok Jo?!!” Lik Ndoleng semaur kanthi getem-getem, kaya sing maca tulisan iki,merga rumangsa durung wani NJLAJAHI kabeh kahanan kanggo ngabarake Injiling Gusti, kuwi uga merga rawani nenandur ben alame dadi luwih asri.

 

Mbah’e..