NRACAK

Jemuah Wage 17 Juli 2020

BENINGE EMBUN ESUK

Yesaya 44:9-17

Jabur 86 : 11-17

Mateus 20:20-28

Ibune anak-anake Zebedheus marak ing ngarsane Gusti Yesus karo anak-anake, banjur sujud sarta arep ngaturake panyuwunan. Gusti Yesus ndangu: “Kowe arep matur apa?” Unjuke: “Mugi karsaa paring dhawuh, supados anak kawula kekalih punika, benjing wonten ing Kraton Paduka, sami linggiha ingkang satunggal wonten ing tengen, satunggalipun ing kiwa Paduka.” Nanging Gusti Yesus paring wangsulan, pangandikane: “Kowe iku padha ora ngreti kang koksuwun. Apa kowe bisa ngombe ing tuwung pangomben, kang kudu Dakunjuk?” Karo-karone munjuk: “Inggih saged.” Mateus 20:21-22

 

NRACAK kuwi asale saka tembung Tracak. Dene Tracak kuwi sejatine sikil kewan kang  wujud’e okeh “kukune”. Dene kewan sing nduweni Tracak yakuwi Sapi, Kebo, Wedus, Kidang lan jik ana meneh liyane. Merga Tracak kuwi isine meh kuku kabeh, mula nalika menyak utawa midak, isa natoni lan uga marakne lara. Saka tembung Tracak mau njur ana tembung NRACAK, sing tegese tumindak kang ora sakbenere utawa tumindak kang asipat Tracak, yakuwi tumindak kang mung anggere midak. Mula saka kuwi NRACAK kuwi ana neng tata uriping wong jawa kinaranan ora apik, ora becik. Ora ana tumindak NRACAK kang nampa pangalembana.

 

Ana crita neng Kitab Suci sing  klebu tumindak NRACAK, yakuwi kang dilakoni dening ibune anak-anak’e Zebedheus. Ancas utawa tujuane tumindka kuwi sejatine isa darani apik merga “memeprjuangkan” kahanane anak-anake ing mangsa kang bakalan klakon. mula kuwi, bojone Zebedheus mau nyuwunke papan kang kepenak ing jaman kang arep klakon marang Gusti Yesus. Mireng pitakonan kang kaya mengkono, Gusti Yesus  ngelikake yen papan kang kepenak kuwi kudu saguh ngombe tuwunging kasangaraning urip. Ana ing ngarsane Gusti, kabeh oleh njaluk utawa nyenyuwun, ananging tetep wae kudu empan-papan lan nyawang githok. Ana ing ngarsane Gusti Yesus, panyuwune bojone Zebedheus kuwi NRACAK, ora pantes,ora wangun utawa ora ilok.

 

Ing jaman saiki bab penjaluk sing klebu NRACAK kuwi ya akahe ngeram. Bab sing apik-apik yen isa kabeh dijaluk, ora nggagas kuwi prayoga apa ora, dene bab sing ala, yen isa diedum nganti entek marang liyan. NRACAK marang wong tua, NRACAK marang liyan, NRACAK marang sedulur, NRACAK marang kanca, NRACAK marang brayat lan sakbanjure kuwi tumindak kang  ora apik. NRACAK bab penjaluk, nuntut liyan kon nuruti kekarepane ananging wegah nyukupi apa kang dadi kebutuhane kang dituntut, kuwi ya kerep klakon ana ing tata urip jaman saiki.

Mula saka kuwi, supaya apa kang arep tinindakne ora klebu sing NRACAKK, kudu dipikir kanthi membat, aja grusa-grusu,aja mung nuruti kekarepan hardening kanepson,ananging dipikir kanthi wening ndisik.

 

“Kang, wingi bengi, bubar saka warung tuku udud, kok Lik Ndoleng sumringahe ngeram ya, kira-kira ana apa ya kang?” Iin nakoni Dalijo bab tingkahe Lik Ndoleng sing nganeh-anehi.

“Weh, lha embuh In. nanging aku ya sempat weruh, pas lungguh neng nglincak iki,aku ora sempat melu jagongan limangndina iki, pancen ngguya-ngguyu dewe. Mikirku sutis..eh setres In..” Wangsulane Dalijo, lan sakdurunge Iin mangsuli, kedudul njedule Lik Ndoleng saka wetan, mbuh saka ngendi.

“Mestii ngrasani aku…” Unine Lik Ndoleng.

“Iyo Lik, merga tingkahmu sing nganeh-anehi kuwi..” Iin mangsuli.

“Aku biasa-biasa wae lho In, mung wae sing sinawang sumringah kuwi merga wingi pas mampir warunge Markun, ndilalah dekne nembe dinas luar kota, aku klakon nyawang Wasti sakmaremku..” Lik Ndoleng menehi wangsulan.

“Mung nyawang thok apa mbathi sing luwih Lik?” Takone Dalijo.

“Hmm..kuwi rahasia Jo..” Semaure Lik Ndoleng, sajak bungah ra rumangsa salah.

“Kuwi NRACAK lik, tumindak kang ora becik,ora bener lan uga ora pener!!! Tumindak kang ora kinersakake dening Gusti. Aja mbok baleni, iki aku sing ngelikake,ngko yen Gusti dewe sing ngelikake, luwih nggegirisi!!” Unine Iin lan banjur mak klepat nyang pawon, dene Lik Ndoleng langsung makpleruk, jian kaya Ayam Alas ditampik tresnane..

 

Mbah’e..