NGGREGETAKE

Minggu Pahing 5 Juli 2020

BENINGE EMBUN ESUK

Zakharia 9:9-12

Jabur 145:8-14

Rum 7:15-25a

Mateus 11:16-19,25-30

“Dakupamakake apa golongan iki? Upamane kaya bocah-bocah kang lelungguhan ana ing pasar, celuk-celuk kancane mangkene: Aku wis ngunekake suling, kowe kok ora padha njoged. Aku wis padha ngidungake kidung pangadhuh, nanging kowe ora padha tangisan. Sarehning Yokanan tekane ora mangan ora ngombe, banjur diarani wong kepanjingan setan.” Mateus 11:16-18

 

NGGREGETKE, asale saka tembung greget, sing tegese kahanane titah urip kang nulak utawa ora mathuk karo kahanan kang lumaku, ananging ora/durung isa ngapa-apa. Saka tembung Greget kuwi njur njedul maneka werna tembung liyane, kayata: Gregeten sing tegese nduweni sedya ananging ora ana srana, uga ana tembung NGGREGETKE sing tembunge kahanan kang luwih saka njengkelake. NGGREGETAKE kuwi kahanan kang ana ing cedak ananging merga ana pepalang, ora isa tumindak. Dene kang marakne NGGREGETAKE kuwi okeh banget.

 

Gusti Yesus nate mrangguli kahanan kang NGGREGETAKE, kuwi kelakone nalika Panjenengane pethuk karo polah-tingkahe menungsa sing sakmenange dewe. Apa wae patrap urip, anggere kuwi ora manut karo kekarepane dipaido lan ing pungkasane Nesu. Injil mateus nggambarake, kahanan kang NGGREGETAKE Gusti Yesus kuwi kaya dene wong wis kadung ngunekne suling nanging ora ana sing njoget, wis nembang tetembangan sesambat, ora ana sing melu sambat. Pokoke patrap apa wae, Salah..Luput! Kabeh yen ora manut kekarepane kleru. Malah bab tata kapercayan ya mengkono. Yokanan matrap urip sederhana kaya resi, diarani kepanjingan demit, eee…lha bareng Gusti matrap urip kaya liyane, diarani srakah..biyuhh..lha kapan benere??

 

Ing jaman saiki ya mengkono, malah luwih parah. Okeh sing kahanan sing marakne NGGREGETAKE. Neng ngendi wae papan lan kahanan, neng brayat, masyarakat lan malah uga ana neng pasamuan. Dijak makarya wegah, ning yen ana salah polah lan maido wasise pol. Ditutke mandeg, ditinggal nangis, dijak nulak lan ditinggal nesu.. Ana uga sing mengkene, jujur jare sambat, bareng polah neng cara liya jare kurang bersyukur, rada wangun macak jare kokean gaya, bareng kumuh jare ora isa macak..kuwi kabeh kahanan jaman saiki, anane mung nuwuhake kahanan NGGREGETAKE.

 

“Jo, aku kuwi nggumun setahun, njembleng serendeng karo Markun. Lha wong yaw is pe en es, lha yakok jik arep nandhur Porang, apa jik kurang blanjane?” Takone Lik Ndoleng bab kang Markun, bojone Yu Wasti, PNS sing nggarap tegale arep ditanduri Porang.

“Kuwi sing salah sampeyan Lik, salah papan nyawange..” Semaure Dalijo sareh.

“Weh, kok malah aku sing salah, nalare piye Jo?” Takone Lik Ndoleng.

“Wong obah, makarya kuwi lakya apik. Manfaatke wektu lan lahan peparinge Gusti saka wong tua. Lha sampeyan ora isa kaya kang MArkun kok malah maido, iki sing jarene mbahe NGGREGETAKE..” Unine Dalijo.

“Bener kang Dal Lik, merga “perspektipmu” wis kleru marang kang Markun, mulane kabeh salah, kabeh luput. Kang Markun sregep mbok arani kokean polah, kang Markun mulih kerja meneng wae mbok arani kesed..kuwi kabeh merga kowe kalah nggondol ati lan tresnane Yu Wasti, mula kabeh kahanane kang Markun luput..” Iin, muni sinambi nyapu neng pojok cakruk.

“Jindull…malah konangan cahhh!!” Batine Lik Ndoleng.

 

Mbahe..