NENTREMAKE

Selasa Wage 7 Juli 2020

BENINGE EMBUN ESUK

Yeremia 28:10-17

Jabur 131

Mateus 11:20-24

“Kidung jiyarah, anggitane Prabu Dawud. Dhuh Yehuwah, kawula boten gumunggung sarta boten mawas kanthi kumlungkung; kawula boten nggayuh dhateng bab-bab ingkang muluk-muluk, utawi bab-bab ingkang aneh tumrap kawula. Saestu, kawula sampun nentremaken sarta ngleremaken nyawa kawula; kados lare sapihan ingkang tileman celak biyungipun, kados lare ingkang dipun sapih nyawa kawula wonten ing nglebet kawula.” Jabur 131:2

 

NENTREMAKE kuwi asale saka tembung Tentrem, sing tegese kahanan kang sarwa enak lan kepenak, ora kurang samubarang. Saka tembung Tentrem kuwi njur ana manekawerna tumbung turunan, kayata: Katentreman, sing tegese kahanan kang tentrem lan uga NENTREMAKE kang tegese ayahan kang ngener lan malah wis tumeka ing kahanan kang Tentrem. Merga kahanan kang kudu dituju, mula NENTREMAKE kuwi mesti ngadepi maneka-warna kahanan, ananging menawa wis saiyeg ing gati arep nemahi kahanan kang Tentrem mesti tumeka, beda yen ora nduweni niyat kanggo ngrasakne Tentrem kang sejati.

 

Raja Dawud, raja gung binantara kang jumeneng nalendra ing jaman semana, sakwise ngalami kahanan maneka werna neng uripe, njur nduweni dudutan, yen kahanan Tentrem kuwi kudu diupayakne. Mulane, Dawud njur nulis minangka paseksi menawa bab kang marakne ora isa tentrem kuwi okeh, kayata: Gumunggung lan uga nduweni penggayuh kang muluk-muluk. Gumunggung kuwi pancen kerep dadi hobine menungsa, ngomong ora jumbuh karo kahanan. Sakliyane gumunggung, penggayuh kang ora lumrah ya isa dadi srana tentrem kuwi ilang. Saka kahanan kang kaya mengkono, Dawud njur nemokake dalan kanggo NENTREMAKE uripe, yaiku mung sumendhe marang kawicaksanane Gusti.

 

Yen ing jaman Dawud, dalan kanggo NENTREMAKE urip kuwi pasrah marang Gusti lan ora nduweni penggayuh kang muluk-muluk, ing jaman saiki ya kudu kaya mengkono. Ora usah gumunggung, aja nggayuh sing ora isa digayuh! Sakmadya wae lan tetep sumarah lan wening ing batin, kuwi dalan kanggo tumeka kahanan Tentrem. Sing jik nduweni penemu, menawa marem karo tentrem kuwi pada, kudu diowahi, merga marem kuwi mung nuruti kekarepan lan kerep natoni liyan.

 

“Kang, kok sedina iki mar Paklik mung meneng wae, kira-kira kena apa ya?” Takone Iin, nalika Lik Ndoleng sajak nganeh-anehei.

“Mbuh, jare arep lumebu ing kahanan kang wening, arep NENTREMAKE ati lan urip “ Semaure Dalijo, sinambi ngruwesi kembang Porang sing meh didhedher.

“Weladalah, lha kok ujug-ujug nganeh-anehi kuwi aja-aja gara-gara saiki Yu Wasti arep pikenik neng Mbali karo Kang Markun?” Iin sajak kagat lan nggathukake kahanane Lik Ndoleng karo crita bab holide-ne Yu Wasti.

“Palinga ya merga kuwi, njur nggaya meh NENTREMAKE ati…jebule ya merga kobong….ealah Lik..Paklik…” Dalijo muni sinambi nglirik, rasa samar yen Lik Ndoleng njedul saka ngomah.

“Dusss…arep urip apik wae angele cah..apa-apa mbok cubriyani merga Wasti..” Lik Ndoleng njedul saka tritis, cedak kandang kulon omah.

“Yen arep NENTREMAKE urip ya aja gumantung kahanane Yu Wasti …wis pasrah…” Unine Iin.

“Aja Lik, yen sampeyan ora nggagas Yu Wasti meneh, entek critane urip…lanjutkan Lik!!” Dalijo sajak ora sarujuk karo idene Iin.

“Jindulll…malah nambahi mumetku cahhh!! Piye iki carake NENTREMAKE urippp???” Sora anggone Lik Ndoleng sambat.

 

Mbah’e..