NGUKUR

Setu Kliwon 12 Oktober 2019

BENINGE EMBUN ESUK

NGUKUR BERKAH

Yeremia 28:1-17

Jabur 66:1-12

Lukas 11:27-28

Nalika Gusti Yesus isih ngandika, ana sawijining wong wadon saka ing satengahe wong akeh kang nguwuh marang Panjenengane, unjuke: “Rahayu ibu ingkang sampun nggarbini Paduka saha payudara ingkang sampun Paduka sesep.” Nanging Gusti Yesus banjur ngandika: “Kang rahayu iku wong-wong kang padha ngrungokake pangandikaning Allah lan digatekake.” Lukas 11:27-28

Saben wong kuwi racake seneng NGUKUR utawa mbiji. Apa wae yen isa diukur utawa dibiji, ananging emane anggone NGUKUR utawa mbiji mau mung sederma manut pamawase utawa mung manut ukurane dewe. Pancen NGUKUR utawa biji kuwi dudu gawean sing ala, malah kepara apik menawa tinampa lumantar pikiran sing positif. Ananging ya ora isa diselaki yen ora kabeh seneng nyawang samubarang nganggo panyawang positif. Sing isa didadekne conto ya kaya apa sing dadi pambukaning tulisan iki, seneng NGUKUR utawa mbiji “Liyan” ananging emoh diukur utawa dibiji. Dene anggone NGUKUR liyan mau akeh sing mung babagan kurange utawa aspek negatipe, arang sing gelem kanthi blaka sutha blak kotang terus embuh..eh saah terus terang menawa kudu NGUKUR utawa mbiji bab sing apik tumrap liyan.

Piwulange Gusti Yesus ana ing Lukas 11 ayat 27-28 ngajak sapa wae sadar bab NGUKUR utawa mbiji manut petungane menungsa nalika digathukne karo kersane Gusti. Ing jamane Gusti Yesus akeh ukuran-ukuran sing isa dianggo NGUKUR, salah sijine bab “Rahayu”. Manut kacatingale wong Yahudi lan budayane wong jamane Gusti Yesus, wong sing nduwe anak kuwi binerkahan, dene sing ora duwe kuwi siniku utawa kena sikune Gusti Allah. Lha merga saka penemu sing kaya mengkene iki, nalika ana wong wadon sing cluluk ngalembana kanjeng Ibu Maryam, Gusti njejegne penemu kuwi. Kersane Gusti cetha, ka-Rahayu-nan kuwi sing pinunjul utawa sing nomer siji ya mung sing ngrungokne  pangandikane Gusti lan dilakoni (digatekne). Lha njur bab nggarbini tumrap wong wadon kuwi apa ora oleh diarani rahayu? Oleh, ananging NGUKUR karahayon kuwi aja mung merga nggarbinine para wadon. Ana sing luwih utama, yakuwi nindakne kersane Gusti.

Sinau seka piwulange Gusti ana neng Lukas 11 ayat 27-18 kuwi, ayo pada eling lan waspada bab NGUKUR. Oleh wae NGUKUR marang kahanane liyan, ananging ya gelema diukur. Sakliyane kuwi, menawa nemahi yen apa sing dadi ukurane dewe kuwi ora gathuk karo ukurane liyan, apa meneh ukurane Gusti Yesus, aja mutungan, tetep sareh lan sumarah kanthi biingah. Uga sing dadi paugeran, nalika awake dewe nembe “diukur” dening liyan, tampa wae minangka basaning katresnan, orasah nesu, orasah ngamuk, orasah mutung..woles wae bro..sis…hehe

KUNCI SEHAT

“”Lik, aku krungu sruwing-sruwing, jare sampeyan kerep mompar-mampir warunge Yu Wasti?” Dalijo sore kuwi semanta marang Lik Ndoleng.

“Badalaaaa..lha sapa sing crigis kuwi?Kok kurang gawan,aku mung saderma mampir warung wae kok diarani sing ora-ora..sapa Jo sing nggambleh kaya mengkono kuwi, njaluk tak klethag bun-bunane po!!?” Sajak Nesune pol Lik Ndoleng.

“Orasah nesu Lik, sareh wae..kuwi kan wong liya sing NGUKUR polahe njenengan. Yen ora kaya mengkono ya sante wae, woles..ananging yen iya, lan kuwi luput,aja dibaleni, ndang diowahi..”Dalijo kanthi sareh nuturi Lik Ndoleng, lan merga saka kuwi, Lik Ndoleng mendo nesune, njur nyruput kopi sing nggawe Dalijo, lan uga njupuk djarumsupere Dalijo.

“Jo, kok dulurmu wedok rongndina ora ketok, apa masuk angina?” Lik Ndoleng nakokne I’in sing ora ngetok.

“Lagi pikenik, hunimun jare, neng Sumatera.”Semaure Dalijo bab Nduk I’in.

“Weh, po arep kulak Gajah?”Takone Lik Ndoleng.

“Mbuh raruh Lik, takono dewe, WA’o kana, yen randuwe paketan, tetringa wekku” Semaure Dalijo, sinambi nyumet djarumsupere.

Kyai Tu Pong JI