DIANGGEP ASOR

 

Selasa Pon 17 Januari 2023

BENINGE EMBUN ESUK

PERSI YUTUPE LUR

Wacan Kitab Suci Padinan

Yesaya 53 : 1-12

Jabur 40 : 7-18

Ibrani 10 : 1-4

“Panjenengane dianggep asor lan disingkiri ing wong, sawijining priya kang sugenge kebak kasangsaran sarta kulina nandhang gerah; banget anggone karemehake, nganti wong padha nutupi raine ana ing ngarsane tuwin sanadyan tumrap kita Panjenengane iku iya ora klebu etungan.” Yesaya 53:3

 

Sajake arang banget ana wong sing gelem diremehake utawa DIANGGEP ASOR, merga meh kabeh wong seneng disubya-subya, seneng dialembana, seneng diunggul-unggulake lan seneng tansah dibenerake sanadyan jan-jane ora utawa durung bener. Kahanan Asor kuwi pancen ora nyenengake, merga mesti sinawang ala lan babar-blas ora ana pengajine. Mula saka kuwi, kahanan ana utawa DIANGGEP ASOR kuwi yen isa disingkiri dening sakehe menungsa, merga pancen kahanane ora ngepenakake. Njur pinangka dalaning urip kasukman kang jumbuh kersane Gusti Allah, kudu gumungung utawa malah manut yen DIANGGEP ASOR?  Payo sinau saka piwulange kitab suci.

 

Ana ing kitab Yesaya 53 dicritakake babagan pangurbanane Gusti Allah, amarga tresnane marang menungsa mula ya kudu manjalma dadi menungsa cikben isa nulungi menungsa. Amarka banget angggone nresnani marang manungsa, Gusti Allah ora sambat nalika kapilara, ora nesu nalika DIANGGEP ASOR, ora mbela diri nalika tinuding salah utawa luput. Gusti Allah  dadi korban kanggo “Sulih Sarira”  menungsa kang kudune nampa paukuman. Amarga sakabehe kahanan urip wis DIANGGEP ASOR, mula ya ora nggumunake nalika diremehake, dipoyoki, dirasani, disingkang-singkang, disingkiri, disebratake sakadoh-adohe. Kuwi kabeh dilabuhi  Gusti Allah amarga tresnane marang menungsa. Sing aneh, menungsa ora isa rumangsa menawa kabeh kang dilakoni kuwi luput, menungsa jik rumangsa bener terus, jika ngguya-ngguyu kaya ora nduweni luput.

 

Ing jaman saiki Gusti memulang uga cikben para pendereke gelem ngayahi ayahan kang wus katuladhakake, yakuwi siap nalika DIANGGEP ASOR dening liyan. Kudu siyap nalika diremehake, kudu siyap nalika disingkang-singkang, kudu siyap nalika disalah-salahake, kudu siyap ngakoni kahanan ASORING urip. Ora usah sambat nalika dipilara liyan, ora usah getun nalika disingkirake liyan, ora usah baperan nalika ditundhung liyan, kabeh kuwi minangka lelakuning urip mecaki dalaning katresnan. Kabeh wis nate dilakoni dening “Putraning Gusti Allah”, malah tumeka korbaning urip tumeka pati. Kabeh lelakon DIANGGEP ASOR kuwi minangka pratandha tresna sejati, amarga ora ana tresna kang tanpa tatu. Malah lumantar tatu kuwi mau katresna kang sejati nembe lumaku.

 

“Jo, aku kok krunggu klesak-klesik padha ngrasani awakmu, kuwi lho babagan pencalonan dadi erte?” Takone Lik Ndoleng marang Dalijo nalika cangkrukan neng Lincak Sor Talok.

“Mbok ben Lik, ngrasani ya ora marakne aku masuk angina, wong aku ora krungu, yen pengen cetha ya adep-adepan mbek aku..” Semaure Dalijo sinambi nyumet uddude.

“Kabeh ngremehake awakmu yen maju dadi erte..” Kandane Lik Ndoleng meneh.

“Mbok ben, lha aku ya  emoh dadi erte, kuwi lak karepe wong-wong, aku ora nduweni karep. Tur meneh bab diremehake, DIANGGEPASOR kuwi kanggoku wis kaya “sega-jangan” benndina takrasakne Lik..tapi ora ngaruh..wong jare kitab suci, Gusti Alla wae wis nate DIANGGEP ASOR, kudune aku seneng yen diasorake, merga wis napak-tilas tindake Gusti” Kojahe Dalijo.

“Jo, bar mangan apa kok sliramu wasis temenan?” Takone Kang Solebo.

“Bar nyawang Yu Wasti Kang…” Ngomong ngono sinambi nglirik Lik Ndoleng.

“Jindullll…kenek meneh..”Gremengane Lik Ndoleng.

 

Mbah’e