DIPULIHAKE

Jemuah Legi 16 Desember 2022

BENINGE EMBUN ESUK

DALANING MULIH

II Samuel 7 : 18-22

Jabur 80 : 1-7,17-19

Galatia 4 : 1-7

“Dhuh Yehuwah, Gusti Allahipun ingkang sarwa dumadi, kawula mugi sami Paduka pulihaken, mugi karsaa nyunaraken wadana Paduka, temah kawula sami badhe manggih wilujeng.”

Jabur 80 : 19

 

DIPULIHAKE kuwi asale saka tembung mulih, sing tegese bali menyang mula bukane  kahanan, utawa cekak aose balik menyang omahe kang kawitan. Saka tembung mulih kuwi isa dadi pirang-pirang tembung, salah-sijine PULIH, sing tegese ya padha, mbalik marang kahanan wiwitan utawa bali menyang omahe. DIPULIHAKE kuwi tegese dibalekne menyang kahanan wiwitan, amarga ora ia nglkaoni dwe, mula kudu ana sing nulungi, yen isa dewe kinaranan Pulih, bareng ditulungi liyan mula sinebut DIPULIHAKE.

 

Juru Jabur, Eyang Asaf (ora kabeh Jabur sing nulis eyang Dawud lho ya..) nate nuladhani babagan ndedonga utawa nyenyuwun marang Gusti Allah. Dene kang dituladakne kuwi babagan Pulihing kahanane, mula ben gampang isa kinaranan yen Eyang Asaf nyuwun DIPULIHAKE kahanane kaya wiwit mula. Lha ana apa kok Eyang Asaf njaluk dipulihake? Amarga kahanane minangka menungsa wis beda karo kahanan menungsa nalika dititahake dening Gusti Allah. Menungsa kuwi katititahake cikben urip kepnak lan tentrem rahayu, minangka titah sing kebak welas asih, memper Gusti Allah. Menungsa kuwi tinitahake memper Gusti Allah, dene Gusti Allah kuwi anane mung welas-asih, mula menungsa sing wis ora nduweni rasa welas-asih, kudu DIPULIHAKE cikben  kaya kawiwitan tinitahake.

 

Apa kang lumaku ing jamane Eyang Asaf, mbokmenawa ya lumaku ing jman saiki, yakuwi babagan menungsa sing wis nyleweng saka ancas katitahake dening Gusti. Saiki ora sithik menungsa sing awatak kewan, srakah lan kejem marang liyan. Malah, mbokmenawa ing jaman saiki, watak lan tumindake menungsa isa luwih brutal lan wengis tinimbang kewan. Ing babagan srakah, kewan kuwi mangane mung sakwaregan, sanadyan wengise ora njamak, lha yen menungsa sakliyane wengis uga srakah, mula ora nggumunake yen okeh pasulayan ing ngendi-endi papan, kuwi merga menungsa wis ngenggoni watake kewan. Kahanan kang kaya mengkene iki kang kudu DIPULIHAKE, lan sing sing mung Gusti Allah. Mula saka kuwi, payo nuladha pandongane Eyang Asaf, nyuwun kahananing urip ing njagad iki DIPULIHAKE.

 

“Seka ngendi Jo, kok yahmene durung adus?”Takone Kang Solebo, nalika sore kuwi wis nyengkruk neng Lincak Sor Talok, lan Dalijo nembe teka seka papan liya lan durung adus.

“Rasah Adus Jo, wong ya ora payu wae.. Kae Coro, ora adus ya kinclong..” Sing Nyauri malah Lik Ndoleng.

“Seka omahe Kang Markun, menehi kacang brudhul, ben weruh rasane..” Semaure Dalijo sinami ucul kaos, sajak kesumuken.

“Weladalah, Markun wong sugih, Pe eN eS, kok malah jik mbok wenehi panenanmu Jo? Ora nguyahi segara…??” Sajak Lik Ndoleng ora trima.

“Rasah jiles Leng, rasah cemburu…”Kang Solebo nanggepi.

“Aku arep andhum lan weweh marang sapa wae Lik, ora nyawang wong kuwi sugih apa ora. Aku arep MULIH marang kahanan wiwitan nalika dicipta dening Gusti, yakuwi menungsa sing kebak welas-asih” Semaure Dalijo sinambi nyumet udude sing saiki thing-we.

 

@kaburkanginan